Ανακοινωθέντα

Με πόνο ψυχής απευθύνουμε σήμερα, το ύστατο χαίρε σε ένα ακόμη συμπατριώτη μας που έπεσε υπέρ βωμών και εστιών προασπίζοντας την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.

Αποχαιρετούμε με τις δέουσες τιμές τον Φώτη Δρουσιώτη και προσευχόμαστε στον Ύψιστο για την ανάπαυση της ψυχής του και την τοποθέτηση της σε σκηνές δικαίων, εκεί όπου αναπαύονται και οι ψυχές των άλλων ηρώων των αγώνων του λαού μας. Την ίδια στιγμή ξαναζούμε τις εφιαλτικές ώρες που βίωσε η πατρίδα μας το καλοκαίρι του 1974 με το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή η οποία ακολούθησε με την καταστροφή και τη βαρβαρότητα που έφερε μαζί της.

Αισθάνομαι, όπως όλοι, μεγάλη την τιμή να μιλήσω για ένα ήρωα. Ευχαριστώ την οικογένεια για την τιμή που μου κάνει να είμαι εδώ σήμερα. Να αποτιμήσω με λόγια όσα ο νους δεν μπορεί πάντα να συλλάβει. Γιατί οι ήρωες, όπως επισημαίνει ο Σεφέρης, προχωρούν με αφετηρία και προορισμό το άγνωστο, δίχως την προσδοκία προσωπικού οφέλους, δίχως κανένα αντάλλαγμα, παρά μόνο την ικανοποίηση από την προσφορά της υπέρτατης υπηρεσίας στην πατρίδα.

Έχοντας αντίκρυ μας τα λείψανα του, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του και εκφράζουμε τη βαθειά μας ευγνωμοσύνη για την τεράστια προσφορά του. Η Ιστορία θα καταγράψει και τη δική του θυσία για την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Και η Ιστορία δεν είναι μόνο για να καταγράφει γεγονότα, αλλά και για να μας θυμίζει συνεχώς το χρέος μας έναντι των ηρώων και των μαρτύρων μας, που δεν είναι άλλο από τη δικαίωση της θυσίας τους.

Βαθύτερη από τις πληγές που προκάλεσε η βαρβαρότητα των Τούρκων εισβολέων, αλλά και εκείνη των Τουρκοκυπρίων εξτρεμιστών. είναι αυτή των αγνοουμένων και των συγγενών τους. Για 45 χρόνια τώρα συνεχίζουμε να θάβουμε νεκρούς μας. Συμπατριώτες μας, που τα λείψανα των περισσοτέρων εντοπίζονται σε μαζικούς τάφους όπου ρίφθηκαν οι σοροί τους ύστερα από τη σύλληψη τους ως αιχμαλώτων και την εν ψυχρώ εκτέλεση τους. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και η περίπτωση του Φώτη.

Ο ήρωας που αποχαιρετούμε ήταν αρραβωνιασμένος και πατέρας ενός παιδιού, του Μαρίνου o οποίος γεννήθηκε τρεις περίπου μήνες μετά την εξαφάνιση του πατέρα του, χωρίς ούτε αυτό ούτε και ο πατέρας να γνωριστούν μεταξύ τους. Δυστυχώς δεν είναι σήμερα μαζί μας αφού για σοβαρούς λόγους δεν μπόρεσε να ταξιδέψει από την Αυστραλία στην οποία ζει μόνιμα όπως για τους ίδιους λόγους δεν μπόρεσε να παρευρεθεί η τότε αρραβωνιαστικιά του Αντρούλλα. Δεν είναι μαζί μας ακόμα οι γονείς του ήρωα μας, Σπύρος και Άννα οι οποίοι απεβίωσαν με τον καημό του χαμού του μονάκριβου παιδιού τους. Έφυγαν από την ζωή πικραμένοι και πληγωμένοι στη ψυχή από την εξαφάνιση του παιδιού τους

Είναι μαζί μας τα αδέρφια του, Αντωνάκης, Νίκος, Αριστόδημος και η Χλόη. Απουσιάζει η αδερφή του Ηρώ η οποία επίσης απεβίωσε χωρίς να μάθει για την τύχη του αδερφού της.

Πριν από την τουρκική εισβολή, ο Φώτης διέμενε μαζί με την εγκυμονούσα μνηστή του στη Λεμεσό και εξασκούσε το επάγγελμα του ξυλουργού. Τον Ιανουάριο του 1973 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία. Μετά τη βασική του εκπαίδευση τοποθετήθηκε στο 251 Τάγμα Πεζικού, η έδρα του οποίου βρισκόταν στη Γλυκιώτισσα Κερύνειας.

Ποιός να φανταζόταν το μέγεθος της τραγωδίας που θα ακολουθούσε στη συνέχεια; Τα χαράματα της ημέρας της εισβολής το 251 Τάγμα Πεζικού επειδή βρισκόταν πολύ κοντά στο σημείο της απόβασης των τουρκικών στρατευμάτων, δέχτηκε πρώτο τις σφοδρές επιθέσεις των τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων.

Οι άντρες του τάγματος ανέλαβαν αποστολή αναχαίτισης των τουρκικών στρατευμάτων, τα οποία βοηθούμενα από την πολεμική τους αεροπορία και βολές των πλοίων, αποβιβάστηκαν στη στεριά μεταφέροντας άρματα μάχης και άλλο πολεμικό υλικό.

Ακολούθησαν σφοδρές μάχες μέχρι τις 22 Ιουλίου, οπόταν το 251 Τάγμα Πεζικού  διατάχτηκε να μεταβεί στη Λευκωσία, όπου και ανασυγκροτήθηκε. Στις 8 Αυγούστου 1974 υπήρξαν νέες οδηγίες και το τάγμα μετέβηκε στην περιοχή Αγίου Χρυσοστόμου – Κουτσοβέντη – Μιας Μηλιάς όπου και επάνδρωσε αμυντικές θέσεις. Μαζί ήταν και ο Φώτης.

Στις 14 Αυγούστου 1974, ημερομηνία έναρξης της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής, ολόκληρη η περιοχή της Μιας Μηλιάς δέχτηκε μεγάλη και συντονισμένη επίθεση από τα τουρκικά στρατεύματα, τα οποία χρησιμοποιούσαν μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και την πολεμική τους αεροπορία.

Ακολούθησαν σφοδρές αλλά άνισες μάχες και κοντά στο μεσημέρι της ιδίας μέρας, τα τουρκικά στρατεύματα, ένεκα της υπεροπλίας τους, αλλά και της έντονης δράσης της πολεμικής τους αεροπορίας, προχώρησαν προς την περιοχή Τραχωνίου Κυθρέας – Κουτσοβέντη – Παλαικύθρου, διασπώντας τις γραμμές της Εθνικής Φρουράς.

Οι άνδρες του 251 Τάγματος Πεζικού πήραν οδηγίες για οπισθοχώρηση, κατά  βούληση και με δική τους την επιλογή διαδρομής.

Ο Φώτης μαζί με αριθμό άλλων στρατιωτών κινήθηκαν προς τη Βώνη και κατέληξαν σε οικία η οποία βρισκόταν έξω από το χωρίο μέσα σε κυπαρίσσια. Εντός της οικίας παρέμεινε και η ιδιοκτήτρια μαζί με τα παιδιά της, αν και οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού το εγκατέλειψαν, μόλις άρχισαν τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα τις επιδρομές τους.

Λίγο πριν χαράξει η επόμενη μέρα, τρία οχήματα με πάνοπλους τούρκους στρατιώτες θεάθηκαν να πλησιάζουν με μεγάλη ταχύτητα την οικία. Άμεσα, αριθμός στρατιωτών εγκατέλειψε την οικία  εν μέσω πυροβολισμών και καταδιώξεων των εισβολέων. Πέντε όμως στρατιώτες δεν πρόλαβαν να εξέλθουν από αυτήν και μαζεύτηκαν σε ένα δωμάτιο μαζί την ιδιοκτήτρια και τα παιδιά της. Οι τούρκοι εισήλθαν εντός της οικίας πυροβολώντας. Ο Φώτης δεν θεάθηκε να απομακρύνεται από την οικία και έτσι μετά την κατάληψη της δεν έδωσε σημεία ζωής.

Η εκταφή των οστών του πραγματοποιήθηκε το 2017 από ομαδικό τάφο ο οποίος εντοπίστηκε σε περιοχή της Βώνης λίγα μόνο μέτρα από την οικία στην οποία συνελήφθηκε. Είχε τραύματα από σφαίρες μεταξύ των οποίων και στο κεφάλι.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Το λέμε συνεχώς. Το φωνάζουμε. Το διαμηνύουμε παντού: Η Τουρκία θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις τεράστιες ευθύνες της μέχρι να επιτευχθεί και η διακρίβωση της τελευταίας περίπτωσης. Δεν μπορεί μετά από τόσα χρόνια να εξακολουθούν να αγνοούνται οι περισσότεροι συμπατριώτες μας, και η Τουρκία να συνεχίζει να βάζει προσκόμματα στις εργασίες της Διερευνητικής Επιτροπής. Δυστυχώς, όλο αυτό το δράμα περιέχει και το έντονο στοιχείο της ολοκλήρωσης της ζωής πολλών εκ των συγγενών που φεύγουν με αναπάντητα τα αγωνιώδη ερωτήματα για τους αγαπημένους τους και χωρίς να μπορέσουν να ακουμπήσουν το φέρετρο με τα λείψανα τους και να εναποθέσουν σε αυτό την αγάπη και το πικρό δάκρυ του τελευταίου τους αποχαιρετισμού.

Χωρίς άλλη καθυστέρηση θα πρέπει η Τουρκία να επιτρέψει, χωρίς περιορισμούς, τις εκταφές στις λεγόμενες στρατιωτικές ζώνες, καθώς και την πρόσβαση των ερευνητών στα αρχεία τουρκικού στρατού όπου με βεβαιότητα υπάρχουν στοιχεία για πολύ περισσότερες περιπτώσεις αγνοουμένων. Και, επίσης, να δώσει στοιχεία για τις σκόπιμες μετακινήσεις λειψάνων εκτελεσθέντων συμπατριωτών μας σε άλλους χώρους ώστε να αποκρυβούν, αν είναι δυνατόν, οι τεράστιες ευθύνες της για το μεγάλο αυτό έγκλημα.

Η Τουρκική ηγεσία αντιμετωπίζει τα πάντα με πρωτοφανή έξαρση της αλαζονείας που την διακρίνει. Σε όλα τα θέματα. Παραγνωρίζει πλήρως το διεθνές δίκαιο εισβάλλοντας στα χωρικά ύδατα και την περιοχή της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Κύπρου, και το κάνει αυτό, λέει, για να προστατεύσει τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, υπέρ των οποίων ενεργεί παράνομα και όλως προκλητικά προκειμένου να εξυπηρετήσει τις επεκτατικές βλέψεις της σε όλη την περιοχή.

Δεν ενδιαφέρει την Τουρκική ηγεσία το τι πραγματικά διαλαμβάνει το διεθνές δίκαιο, αλλά ξεδιάντροπα το επικαλείται. Ακόμα και στο θέμα της Αμμοχώστου επιχειρεί να ανατρέψει κάθε λογική ως προς τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών. Και αυτά όλα ενώ ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών καταβάλλει προσπάθειες με δεδομένη τη δική μας υποστήριξη για επανάληψη των διαπραγματεύσεων με στόχο την επίτευξη μιας διαρκούς και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού προβλήματος προς το συμφέρον και των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων.

Σε κάθε περίπτωση, μια μορφή λύσης που θα αντιβαίνει στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες και δεν θα τερματίζει την κατοχή επανενώνοντας τη χώρα μας και διασφαλίζοντας τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών χωρίς εγγυήσεις και την παρουσία του τουρκικού στρατού, θα είναι με πάσα βεβαιότητα  θνησιγενής και δεν θα μπορεί να γίνει αποδεκτή ούτε από την ηγεσία ούτε από το λαό μας.

Ελληνίδες, Έλληνες

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίες ενός άξιου τέκνου της πατρίδας μας.

Περήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους οι γονείς του Φώτη, Σπύρος και Άννα που έφυγαν από την ζωή με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του.  Περήφανη θα ήταν και ο αδελφή του Ηρώ που επίσης έφυγε από την ζωή.

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς,

Αγαπητά αδέρφια του ήρωα μας, Αντωνάκη, Χλόη, Νίκο και Αριστόδημε, 

Πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για την κληρονομιά που ο άνθρωπός σας άφησε, όχι μόνο σε εσάς, αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του.

Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του ανθρώπου σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας. 

Αποχαιρετούμε σήμερα τον Φώτη Δρουσιώτη και τιμούμαι με ευγνωμοσύνη την μνήμη του.

Ο Φώτης έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς αυτόν, όπως και σε όλους όσοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως Κυπριακή Δημοκρατίας καθώς και την αξιοπρέπεια μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του Στρατιώτη του 251 Τάγματος Πεζικού,  Φώτη Δρουσιώτη του Σπύρου και της Άννας.

Αιωνία και τιμημένη.

---------------------------- 

ΕΙ