Ανακοινωθέντα

Διακεκριμένοι φίλοι είτε του ελληνικού Κοινοβουλίου είτε του αγγλικού είτε Δήμων ευρωπαϊκών χωρών, θέλω να σας καλωσορίσω και να εκφράσω ιδιαίτερη ικανοποίηση διότι πολλοί από εσάς είστε παρόντες εδώ και δεκαετίες, περισσότερο και από τους νομίμους κατοίκους.

Είναι πραγματικά με αισθήματα ιδιαίτερης συγκίνησης που παρευρίσκομαι στην αντικατοχική εκδήλωση του δήμου της κατεχόμενης Μόρφου μοιραζόμενος με όλους εσάς τον πόνο και την πικρία όσον αφορά τη συνεχιζόμενη για 45 και πλέον χρόνια παράνομη τουρκική κατοχή.

Η μαζική, για άλλη μια χρονιά, παρουσία μας διατρανώνει την ισχυρή αποφασιστικότητα προς τη συνέχιση του αγώνα μέχρι τον τερματισμό της απαράδεκτης κρατούσας κατάστασης, η οποία κρατά την πατρίδα μας μοιρασμένη αποστερώντας από τους πολίτες της τα πλέον στοιχειώδη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα τις τραγικές συνέπειες που βιώσατε και βιώσαμε ως επίσης και τη δίκαιη απαίτησή σας για επιστροφή στις πατρογονικές εστίες και ιδιαίτερα τον παλμό και την πικρία μέσα από την ομιλία, όπως αποτυπώθηκε, του φίλου Δήμαρχου Μόρφου.

Για αυτό - συμπολίτες, άλλοτε, της Μόρφου, διότι όπως καλά γνωρίζετε οι πρώτες γυμνασιακές μου σπουδές έγιναν στη Μόρφου – σε όλους τους κύκλους συνομιλιών, προτεραιότητα μου ήταν, και απαραίτητη προϋπόθεση ετίθετο, ότι χωρίς την επιστροφή της πόλης της Μόρφου λύση δεν μπορεί να υπάρξει. Απόδειξη της εμμονής και σταθερότητας στον στόχο ήταν η κατάθεση του χάρτη τον Γενάρη του 2017 στη Γενεύη και τα έξι σημεία του πλαισίου του ΓΓ στα οποία ρητώς περιλαμβανόταν ότι στις εδαφικές αναπροσαρμογές θα πρέπει να περιλαμβάνεται και η πόλη της Μόρφου. Αυτά δεν ήταν τυχαία που επετεύχθησαν, ήταν διότι επιμέναμε στις θέσεις αυτές, διότι βιώναμε τον πόνο σας, διότι νιώθαμε ότι θα έπρεπε επιτέλους να υπάρξει μια δικαιοσύνη κάτω από τις παρούσες συνθήκες, και δικαιοσύνη θα υπήρχε εάν και εφόσον επιστρέφετο και η πόλη της Μόρφου.

Επειδή πολλά ακούω, θέλω να πω πως άλλη θα ήταν η μοίρα σήμερα ή και ενδεχόμενα η πραγματικότητα αν στο Κραν Μοντανά η τουρκική και τουρκοκυπριακή πλευρά ανταποκρίνονταν όπως και η ελληνοκυπριακή. Και δεν δέχομαι τα όσα ακούω προκειμένου να απαλλαγεί από τις ενοχές η Τουρκία για να φορτωθεί η ελληνοκυπριακή πλευρά τις ευθύνες.

Είναι αδιανόητο να το ακούω αυτό, την ώρα που η ελληνοκυπριακή πλευρά κατέθεσε γραπτώς τις θέσεις μας έναντι της τουρκικής πλευράς, η οποία η μόνη πρόταση που κατέθεσε ήταν η συνέχιση των εγγυήσεων, η παραμονή του κατοχικού στρατού, η θετική ψήφος για όλες τις αποφάσεις του κεντρικού κράτους από τους Τουρκοκυπρίους και, βεβαίως, η ισότιμη μεταχείριση Τούρκων και Ελλήνων πολιτών.

Και διερωτώμαι προς όσους με κατηγορούν. Θα έπρεπε να αποδεχθώ εγγυήσεις 15 χρόνων ή δέκα χρόνων, με την πρόνοια να επαναξεταστούν μετά δέκα χρόνια, δηλαδή αν δεν συμφωνήσουν οι δύο πλευρές τότε συνεχίζουν; Θα έπρεπε να αποδεχθώ τη μόνιμη παραμονή τουρκικών στρατευμάτων σε τουρκική Βάση εσαεί; Θα έπρεπε να αποδεχθώ τη θετική ψήφο των Τουρκοκυπρίων, όπως την αξιώνουν, έτσι ώστε να καταστήσω εξαρχής το κράτος παράλυτο; Θα έπρεπε να εξισώσω τους Έλληνες πολίτες; Οι οποίοι δεν είναι επειδή είναι Έλληνες πολίτες που δικαιούνται την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση, αλλά διότι είναι Ευρωπαίοι πολίτες. Κατ’ εξαίρεση του τι συμβαίνει στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης θα έπρεπε εγώ να δώσω τέτοιο προνόμιο στους Τούρκους πολίτες; Και ευθύνομαι εγώ διότι η τουρκική αδιαλλαξία επέμενε στο να πετύχει στόχους που θα καθιστούσαν εν τη ουσία την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας;

Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Απέδειξα κατά την πολιτική μου διαδρομή ότι τολμώ. Αλλά και απόλυτα σέβομαι την ετυμηγορία του λαού. Δεν δίστασα το 2004 να ηγηθώ της εκστρατείας υπέρ του «ναι». Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν περιφρόνησα το 76% που απέρριψε εκείνη τη λύση. Και αν θέλεις να είσαι συνεπείς απέναντι σε εκείνους που θέλεις να εκφράζεις, δηλαδή τον λαό, θα πρέπει και να τον σέβεσαι. Και είναι καλά γνωστό ότι, με όλα τα μειονεκτήματα εκείνου του σχεδίου, η Μόρφου περιλαμβανόταν στις υπό επιστροφή περιοχές. Αλλά υπήρχαν άλλα τα οποία ανησύχησαν τον κυπριακό λαό και μέσα από την ετυμηγορία του έδωσε άλλη εντολή προς τους ηγέτες του.

Για εκείνο που θέλω να σας βεβαιώσω είναι ότι ήμουν και είμαι πάντα έτοιμος να προσέλθω στον διάλογο.

Άκουσα με προσοχή τον Δήμαρχο. Άκουσα με προσοχή πολλούς άλλους που εκφράζονται κατά τον ίδιο τρόπο. Κατανοώ την αγωνία του. Αλλά θέλω να κατανοήσετε και τις δικές μου ανησυχίες. Ακούμε για την Τουρκία, για την αδιαλλαξία της, για την εισβολή στη θαλάσσια στην ΑΟΖ μας, για τα απαράδεκτα που απειλεί για τον εποικισμό της Αμμοχώστου, για τις παραβιάσεις στη νεκρή ζώνη που κάθε μέρα παρατηρούνται. Αλλά χωρίς διάλογο δεν μπορούμε να λύσουμε το Κυπριακό.

Είναι καλά γνωστό ότι αμέσως μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά καθημερινά επαναλάμβανα την πρόσκληση για επανέναρξη του διαλόγου από εκεί που είχαμε μείνει στο Κραν Μοντανά, με μια σταθερή άρνηση από πλευράς του κ. Ακκιντζί. Να υπενθυμίσω ότι έγινε άτυπη συνάντηση ύστερα από επιμονή μου, χωρίς φωτογράφους; Να υπενθυμίσω την 26η Φεβρουαρίου όταν συναντηθήκαμε για κάποια μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και (ο κ. Ακκινζί) ήθελε να είναι κοινωνική η συνάντηση μήπως δώσουμε την εικόνα ότι επαναρχίζει ο διάλογος; Να σημειώσω την πρόσφατη συνάντηση της 9^ης Αυγούστου όταν είχαμε καταλήξει στους όρους αναφοράς - και ενημερώσαμε την κα Λουτ, η οποία επισκέφθηκε την Κύπρο στη βάση της δικής μας ενθάρρυνσης - ότι τα τρία στοιχεία που θα αποτελούσαν τους όρους αναφοράς θα ήταν η κοινή δήλωση του Φεβρουαρίου 2014, οι συγκλίσεις που έχουμε πετύχει και τα έξι σημεία αναφοράς του ΓΓ όπως κατατέθηκαν στις 30 Ιουνίου στο Κραν Μοντανά.

Και όταν ετοίμασε η κα Λουτ το κείμενο, όπως ακριβώς της το είχαμε διαμηνύσει χωρίς όρους και προϋποθέσεις που ήταν και η ρητή συμφωνία μας, παρέμβηκε η Τουρκία αλλοιώνοντας απαράδεκτα το κείμενο, προκειμένου να εξασφαλίσει ακόμα και προ της Συνόδου οφέλη για την τουρκοκυπριακή κοινότητα ή των ιδίων αυτής συμφερόντων.

Είμαι πρόθυμος, είμαι έτοιμος, το έχω καταστήσει σαφές και κατά την πρόσφατη συνάντηση μου με τον ΓΓ, να συναντηθώ οπουδήποτε – εγώ δεν φέρνω ενστάσεις, αν είναι στο Παρίσι ή αλλού. Εγώ δεν φέρνω ενστάσεις ως προς τις ημερομηνίες. Άλλοι είναι που εγείρουν τις ενστάσεις.

Για όσους λένε ότι αποφεύγουμε τον διάλογο, ή ότι θα πρέπει να πράξουμε οτιδήποτε για να πείσουμε τον ΓΓ ότι επιθυμούμε τον διάλογο, μια των σκέψεων που κάνω είναι να στείλω πρόσκληση στον ΓΓ, στην Τουρκία, στον κ. Ακκιντζί και να τους καλώ σε διάλογο, ωσάν να εξαρτιόταν από τη δική μου βούληση και όχι από τα όσα η Τουρκία προσπαθεί μέσα από τις έκνομες ενέργειες να υποσκάψει!.

Αυτή την ώρα που χρειάζεται κλίμα συναίνεσης, κλίμα αποκατάστασης εμπιστοσύνης και δημιουργία ενός τέτοιου περιβάλλοντος που να επιτρέπει τη δημιουργία συνθηκών επανέναρξης ενός ουσιώδους διαλόγου, τι παρατηρούμε; Τώρα που ο ΓΓ προσπαθεί να επαναρχίσει ο διάλογος και που δεν υπάρχει οτιδήποτε αρνητικό από πλευράς ενδιαφερομένων μερών στην Κύπρο, ποια είναι η στάση της Τουρκίας ώστε να συνηγορήσει και να ενθαρρύνει τον ΓΓ; Είναι η δεύτερη εν τη ουσία εισβολή με πολλαπλές κινήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δεν έμεινε θετική πρόταση που δεν κάναμε ώστε να διαφανεί ότι δεν είναι πρόθεση μας να σφετεριστούμε τα όποια οφέλη από τη διαχείριση των υδρογονανθράκων. Πρόταση, η οποία είναι και γενναιόδωρη και αποδεικνύει και την καλή μας θέληση. Να ανοιχθεί καταπιστευτικός λογαριασμός προς όφελος των Τουρκοκυπρίων και τα τυχόν έσοδα που τους αναλογούν να κατατίθενται σε αυτό τον λογαριασμό. Και αν η Τουρκία αναγνωρίσει την ΑΟΖ της Κύπρου με βάση τη Συνθήκη του Δικαίου της Θάλασσας των ΗΕ, να μπορούν να τα χρησιμοποιούν ακόμα και αν δεν λυθεί το Κυπριακό. Και η απάντηση είναι πως δεν είναι ικανοποιημένοι διότι πρέπει να συνδιαχειριζόμαστε.

Αυτό που είπα και στον φίλο μου Μουσταφά Ακκιντζί είναι ότι καμιά κοινή επιτροπή δεν έχει κυριαρχία. Είναι τα κράτη που έχουν κυριαρχία και εκχωρούν άδειες εκμετάλλευσης και όχι κοινές επιτροπές. Αυτό, όμως, που αντιπροτείνω είναι η διασφάλιση, να μην υπάρχει ο ισχυρισμός ότι οι Ελληνοκύπριοι δήθεν θα σφετεριστούν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων.

Μα έχουμε εμείς προηγούμενο σφετερισμού; Ποιοι έχουν σφετεριστεί περιουσίες 80 και πλέον δισεκατομμυρίων; Οι Ελληνοκύπριοι, ή οι Τουρκοκύπριοι δια της παρουσίας των Τούρκων;

Είμαι αποφασισμένος να δουλέψω για τη λύση, αλλά όχι την όποια λύση, θέλω να το ξεκαθαρίσω. Θέλω να δω ότι δημιουργούμε τις συνθήκες για ένα, πριν και πάνω από όλα, λειτουργικό κράτος που θα δώσει βιωσιμότητα. Η βιωσιμότητα θα δώσει διάρκεια, ελπίδα, σταθερότητα, ειρήνη, θα φέρει τις δυο κοινότητες μαζί.

Στοιχεία που προκαλούν το αίσθημα του δικαίου, που δημιουργούν την αδικία, μην αναμένεται ότι είναι δυνατόν να παρουσιαστούν σε έναν αξιοπρεπή λαό και να γίνουν αποδεκτά. Υπάρχουν όρια στις υποχωρήσεις, και υποχωρήσεις έγιναν πολλές από ελληνοκυπριακής πλευράς.

Η άλλη πλευρά είναι που υπαναχώρησε από συγκλίσεις. Και δεν θέλω σήμερα να απαριθμήσω το τι συμφωνήσαμε, το πού υπαναχώρησαν, διότι δεν θέλω να μπω σε ένα παιγνίδι επίρριψης ευθυνών. Είμαι, όμως, κάποτε υποχρεωμένος επιτέλους να μιλήσω στον λαό και να πω την αλήθεια. Να πω τα όσα συμβαίνουν, όχι τα όσα υποψιάζονται κάποιοι ή που νομίζουν ότι είναι η απλή παράθεση της πρόθεσης.

Και βούληση και πρόθεση υπάρχει, αποδεδειγμένα επί χάρτου. Ας το αποδείξει και η άλλη πλευρά. Ας έρθουν να μου πουν ποιες είναι οι θέσεις τους. Στα έξι σημεία των παραμέτρων του ΓΓ, πλην όσων έχουν κατατεθεί, (οι θέσεις τους είναι) εμμονή στη συνέχιση των εγγυήσεων, μόνιμη παρουσία τουρκικού στρατού. Εις ουδένα άλλο ουδέν.  Και ευθύνεται ο Αναστασιάδης κατά τα άλλα.

Έχω τη συνείδηση μου ήσυχη, και δεν πρόκειται να εμπλακώ σε αντιπαραθέσεις. Εξάλλου, για το όνομα του Θεού, αυτή την ώρα εκείνο που προέχει είναι η από κοινού διαπίστωση των όσων συμβαίνουν και τα διδάγματα της Ιστορίας. Εκεί και όπου ήμασταν ενωμένοι κατορθώναμε τα ακατόρθωτα, εκεί και όπου ήμασταν διχασμένοι το μόνο που καταγράφεται είναι καταστροφές. Αυτό διδάσκει η Ιστορία και αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ενότητα. Ενότητα διότι υπάρχουν ορατοί κίνδυνοι.

Είμαστε όλοι μάρτυρες αυτές τις μέρες της νέας τουρκικής θηριωδίας με την εισβολή στη Συρία. Εάν εξαιρέσουμε την ξεκάθαρη θέση της ΕΕ, αν εξαιρέσουμε την πλειοψηφία των μικρών χωρών που αισθάνονται ότι η μόνη προστασία τους είναι το διεθνές δίκαιο, δυστυχώς οι ισχυρές δυνάμεις, Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, δια της στάσης τους το μόνο που έχουν σκορπίσει είναι την απογοήτευση και την έλλειψη εμπιστοσύνης για τους στόχους και τους σκοπούς που ιδρύθηκε ο ΟΗΕ.

Θέλω να ελπίζω ότι την ερχόμενη Πέμπτη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ακουστεί δυνατά η φωνή της Κύπρου και θα ληφθούν, πέρα από όσα η Τουρκία πράττει κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου στη Συρία, και για όσα πράττει εντός της ΑΟΖ της Κύπρου.

Θέλω να σας βεβαιώσω για κάτι. Δεν υπάρχει ιδανικότερο για έναν ηγέτη όταν πάρει την εντολή, να την παραδώσει με τους καλύτερους όρους. Τι άλλο από υστεροφημία ζητάει ένας πολιτικός; Εάν έχετε την εντύπωση ότι απολαμβάνουμε τα αγαθά του Θεού, αυτά είναι ωραία όταν γράφονται στα κοινωνικά δίκτυα. Αλλά το να έχεις οικογένεια, παιδιά, να έχεις δικαίωμα ελευθερίας, αυτά είναι εξεζητημένα για τους πολιτικούς. Και όλα αυτά γιατί κάποιος που τάχθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα του θα πρέπει πριν και πάνω από όλα να βάλει προτεραιότητες. Τι είναι αυτό που θέλει να μείνει όταν ο ίδιος φύγει; Τι άλλο από το να θέλω να δω την πατρίδα μου επανενωμένη.

Τι άλλο από το να δω την πατρίδα μου δικαιωμένη, τι άλλο από το να δω να υπάρχουν ευτυχισμένοι άνθρωποι που να έχουν μέλλον. Αυτή είναι η μόνη διαβεβαίωση που σας δίνω, για αυτό και θα εργαστώ ακούραστα, προκειμένου να πετύχουμε επιτέλους αυτό που όλοι επιδιώκουμε: την ειρηνική λύση του Κυπριακού, πραγματικά βιώσιμη και λειτουργική, μέσα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον που θα μας επιτρέπει μόνο ελπίδα.

--------------------------

ΡΜ/ΕΙ