Ανακοινωθέντα

27-10-2019 10:11

Επιμνημόσυνος λόγος του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Πρόδρομου Προδρόμου στο ετήσιο εθνικό μνημόσυνο του ήρωα της ΕΟΚΑ Γιώργου Κάρυου

Σαν αύριο, στις 28 Οκτωβρίου 1958, ανήμερα της εθνικής επετείου, ο Γιώργος Κάρυος, ενθουσιώδης αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α., υπέκυπτε στα τραύματά του και άφησε την τελευταία του πνοή στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Εννιά μέρες πριν, είχε χτυπηθεί από τους Άγγλους στρατιώτες σε ανταλλαγή πυροβολισμών στον Αστρομερίτη. Αφού είχε δραπετεύσει από τα Κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς, βρέθηκε στον Αστρομερίτη με την ομάδα του Γιάννη Κασίνη η οποία συμμετείχε από τη νύχτα της 18ης Οκτωβρίου σε επιχείρηση εναντίον Τούρκων επικουρικών και του Άγγλου ανακριτή και βασανιστή Ένις.

Προσπαθώντας να διαφύγει μαζί με τους συναγωνιστές του από το σπίτι της Μαρίας Γεωργίου, κουνιάδας του ομαδάρχη Κυριάκου Βοσκού, όπου είχαν εντοπιστεί από τους Άγλλους τη νύχτα της 19ης προς 20η Οκτωβρίου, τραυματίστηκε βαριά σε μιαν «έξοδο θανάτου» κι αφού προηγουμένως τον είχαν ακούσει να λέει «ήρθε η ώρα, δεν θα συλληφθώ ζωντανός!».

Η θυσία του Γιώργου ήρθε ενάμιση μήνα μετά τον ηρωικό θάνατο του αδελφού του Αντρέα Κάρυου μαζί με τους άλλους τρεις συναγωνιστές του στη θρυλική μάχη του Αχυρώνα Λιοπετρίου.

Είμαστε σήμερα εδώ, στον Ιερό Ναό Αγίου Αυξιβίου, με το κάλεσμα της Οικογένειας του Ήρωα, του Θ.Ο.Ι. Αυγόρου και του Εθνικόφρονος Σωματείου «Μορφωτικός» Αστρομερίτη, για το Ετήσιο Εθνικό Μνημόσυνο και για να τιμήσουμε τον Γεώργιο Κάρυο. Είμαστε σήμερα εδώ για να αναβαπτισθούμε στα ιερά νάματα του ανυπέρβλητου εκείνου αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. και του λαού μας για την ελευθερία και την ένωση με την Ελλάδα. Θυμόμαστε ευκλεείς πράξεις και αποδίδουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής, εκφράζοντας ταυτόχρονα την ευγνωμοσύνη και τον σεβασμό μας στη χρυσή γενιά του 1955-‘59.

Ευχαριστώ για την πρόσκληση και την τιμή να είμαι σήμερα ομιλητής και να προσπαθήσω στο δύσκολο έργο, με λόγια που πάντα θα ακούγονται φτωχά, να μιλήσουμε για το μεγαλείο του Ήρωα. Να εξυμνήσουμε τη θαυμαστή θυσία του και να εξιστορήσουμε το περίλαμπρο εκείνο έπος της Ε.Ο.Κ.Α. που διεκδίκησε επιτυχώς την αξιοπρέπεια και την ιδιοπροσωπεία του κυπριακού ελληνισμού και που χάρισε στον κυπριακό λαό περηφάνεια που κρατά για πάντα.

Γεννημένος στην Αυγόρου το 1930, ο Γιώργος ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά μιας αγροτικής οικογένειας, όπως δεκάδες χιλιάδες άλλες στην Κύπρο της δεκαετίας του ’50. Μιας ταπεινής αγροτικής οικογένειας που ήταν αφοσιωμένη στη βιοπάλη και στην προσπάθεια για προκοπή, αλλά που έκρυβε μέσα της αγωνιστές της ελευθερίας και τελικά ανέδειξε δυο ήρωες του μεγάλου εθνικού αγώνα των Κυπρίων.

Η οικογένεια της Φλουρέντζας και του Κυριάκου Κάρυου, υπήρξε ένα πραγματικό φυτώριο αγωνιστών. Η ίδια η μάνα του ήρωα προσπαθώντας μαζί με άλλες γυναίκες να διασώσει νεαρό τον οποίο συνέλαβαν επειδή υπερασπίστηκε πανό υπέρ του αγώνα στα Εθνικόφρονα Σωματεία, τραυματίστηκε από τους Άγγλους. Ήταν αυτή η μάνα, η Φλουρέντζα, που τη στιγμή που έθαβαν τον Γιώργο είπε: «κάθε 40 τζι’ έναν γιό στέλλω εις την θυσία, τζ’ ελπίζω σύντομα ότι θα έρθει ελευθερία».

Τέτοιο ήταν το ήθος και το φρόνημα του κόσμου εκείνου που με θέρμη και πάθος υπερασπίστηκαν ο Γιώργος Κάρυος και όλοι οι τιμημένοι ήρωες και οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. Του κόσμου εκείνου που με τόλμη και θάρρος όρθωσε το ηθικό παράστημά του απέναντι στην κραταιά βρετανική αυτοκρατορία και διεκδίκησε ελευθερία, αυτοδιάθεση και την ένωση με την Ελλάδα. Το ιλιγγιώδες έλλειμμα στο στρατιωτικό ισοζύγιο, το γέμιζε η ψυχική δύναμη, το δίκαιο και η αρετή των Ελλήνων της Κύπρου, νέων παιδιών όπως ο Γιώργος Κάρυος.

Η προσωπική ιστορία του συνοψίζει εν πολλοίς την ιστορία του θρυλικού έπους της Ε.Ο.Κ.Α. Ένας νέος μελετηρός, με έφεση στα γράμματα, όπως κι ο αδερφός του Αντρέας. Ένας νέος που όπως θυμάται ο αδερφός του Ορθόδοξος Κάρυος «έγραφε ποιήματα πατριωτικά, οργάνωνε τους νεότερους των 13 και 14 χρόνων για τη διανομή φυλλαδίων και αγαπούσε πολύ την Ελλάδα – το όνειρό του ήταν η Ένωση». Ήταν ένας ιδεολόγος αγωνιστής Η αφοσίωσή του στον αγώνα ήταν υποδειγματική, «ένα ηφαίστειο σε διαρκή ενέργεια» τον χαρακτήριζαν συγχωριανοί του κι όπως μαρτυρά ο Νίκος Παπαμιχαήλ «μιλούσε παντού για τον Αγώνα, για την Ένωση, στις γειτονιές, στα καφενεία... παντού!». Πιο πολύ όμως διακρινόταν για την αυταπάρνηση και την αδάμαστη θέληση να προσφέρει. Από μικρός είχε δυστύχημα με αποτέλεσμα μια αναπηρία στο πόδι η οποία μάλιστα επιδεινώθηκε από τα βασαβιστήρια στα κρατητήρια κι όμως αυτό δεν τον εμπόδισε, παρά τα κινητικά προβλήματα, να θέλει πάντα να συμμετέχει σε επιχειρήσεις της οργάνωσης, στις ενέδρες, και να αναλαμβάνει καθήκοντα σηματοδότη και να διακινεί οπλισμό.

Ήταν από τους πρώτους που εντάχθηκαν στους κόλπους της Ε.Ο.Κ.Α., ενώ στη διάρκεια του Αγώνα συνελήφθη κατ’ επανάληψη. Την τελευταία φορά, μετά το θάνατο του αδελφού του Αντρέα, απέδρασε με παράτολμο τρόπο. Γιατί όπως μαρτυρά ο Παύλος Παναγιώτου, ο Γιώργος εξομολογήθηκε ότι δραπέτευσε επειδή ήθελε να βρεθεί ελεύθερος και να πολεμήσει στη θέση του αδελφού του που έπεσε στον Αχυρώνα. «Θα πέσω πολεμώντας, είπε. Ο αδελφός μου, που ήταν άγιος, έπεσε, είναι ντροπή μου να παραδοθώ εγώ ποτέ». Μετά την απόδραση βρέθηκε με την ομάδα του Γιάννη Κασίνη και διαφεύγοντας από το Αργάκι κατέληξαν στον Αστρομερίτη όπου αφού εντοπίστηκαν και περικυκλώθηκαν από πλήθος στρατιωτών, ορισμένοι συνελήφθησαν ενώ ο Γιώργος βγήκε μπροστά πυροβολώντας και έτσι έπεσε μαχόμενος.

Ένας νέος μέσα από το λαό, χωρίς εύσημα καταγωγής και μεγαλεία, που όμως, είχε διαμορφώσει ένα χαρακτήρα και είχε αναπτύξει μέσα του ψυχικές δυνάμεις που έδωσαν το δικό του μεγαλείο· τον έκαναν να ξεχωρίσει, να υπερυψωθεί και να αναδειχτεί μέσα στην Ιστορία ήρωας της ελευθερίας.

Τέτοιος ήταν ο αγώνας της ΕΟΚΑ: έκαμε τους άσημους και ταπεινούς να δείξουν το μεγαλείο της ψυχής που αναζητά πάση θυσία την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πάση θυσία, όπως ήταν η θυσία των τεσσάρων στον Αχυρώνα και η θυσία του Γιώργου Κάρυου στον Αστρομερίτη. Και μια τέτοια ηθική νίκη είναι κάτι πιο πολύ κι από την επιτυχία της στον ανταρτοπόλεμο που έδιωξε τον εγγλέζο κατακτητή.

Nαι, γιατί τότε οι Έλληνες Kύπριοι βάδιζαν στον αγώνα και στο μαρτύριο εντελώς φυσικά, σχεδόν με την ίδια φυσικότητα που κάποιοι άλλοι διασχίζουν ένα δρόμο για να πάνε στη δουλειά τους. Nέοι άνθρωποι με την αδαμάντινη πίστη και το ήθος του Κάρυου έκαμαν να ωριμάσει μέσα τους ο καρπός της ελευθερίας και ο πόθος της δικαιοσύνης με μια δύναμη που, χωρίς φθόνο ή μισαλλοδοξία, μετακινούσε βουνά ολόκληρα όπως βουνό ήταν και ο όγκος εκείνος της αποικιακής τυραννίδος που κατεκάθισεν πάνω στην ψυχή και τον τρόπο των Eλλήνων Kυπρίων.

Οι προσωπικές ιστορίες των ηρώων, που συνθέτουν το έπος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η πίστη και η αφοσίωση στους σκοπούς και στους στόχους της Οργάνωσης, καθώς επίσης η ετοιμότητα και η αμετάκλητη απόφασή τους να αναμετρηθούν κάθε στιγμή με τον θάνατο, όχι μόνο μας συγκινούν και σήμερα ακόμα, αλλά συγκλονίζουν και τόσες δεκαετίες μετά, μας μεταφέρουν το ήθος, την αφοσίωση στον αγώνα της

ελευθερίας και το ψυχικό μεγαλείο ανθρώπων που όντες δοσμένοι για την πατρίδα, ήταν κιόλας ελεύθεροι από τα πάθη και τα όρια του ανθρώπου.

Όνειρον του ξύπνιου χαρακτήρισε Γάλλος ιστορικός την εμπειρία του ενωτικού αγώνα για τη γενιά της EOKA. Ήταν πράγματι ένα όνειρο. Aλλά η ευθύτητα, η αρετή και η ευλάβεια των ανθρώπων τους επέτρεψε να το ζωντανέψουν και να του δώσουν σάρκα και οστά απ’ την ίδια τη σάρκα και τα κόκκαλά τους.

Mέσα από κείνο το όνειρο του ξύπνιου, με τις ευγενέστερες των προθέσεων και κινητοποιώντας τις καλύτερες των πατροπαράδοτων αρετών τους, οι λεβέντες της EOKA έδιναν τότε μια συνέχεια στον ξεσηκωμό του 1931, δικαίωναν την περήφανη αξίωση του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, έβαζαν την Kύπρο στο χορό της αντιαποικιακής κινητοποίησης και την έφερναν στην αγκαλιά της μάνας-πατρίδας. H θυσία του Γιώργου Κάρυου, η θυσία όλων των ηρώων της EOKA, άνοιξε διάπλατα το δρόμο. Δρόμο που μετέπειτα δεν αξιωθήκαμε να βαδίσουμε μέχρι τέλους. Το ξέρουμε όμως και σήμερα, παρά τις μεταστροφές και τις περιπλοκές, παρά τις αλεπάλληλες δολιχοδρομήσεις και αλλαγές, στην ουσία τον ίδιο δρόμο έχουμε να βαδίσουμε. Δρόμο του εθνικού χρέους, δρόμο για ελευθερία της Κύπρου, για την αξιοπρέπεια και την ιστορική δικαίωση του λαού μας, αλλά και για τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων.

Στρέφοντας τη μνήμη εξήντα τέσσερα χρόνια πριν, η ΕΟΚΑ ανέλαβε το τιτάνιο έργο για την απελευθέρωση της πατρώας γης. Ο Κυπριακός Ελληνισμός, ανεξαρτήτως ηλικίας, ανταποκρίθηκε με θέρμη στο κάλεσμα της πατρίδας και διακήρυξε ενώπιον Θεού και ανθρώπων την απόφασή του να πολεμήσει μέχρι θανάτου για την ελευθερία του. Το βρετανικό καθεστώς, προσπαθώντας να καταστείλει με την ωμή βία το λαοφιλές κίνημα, προχώρησε στην εφαρμογή σκληρών μέτρων: επιβολή στρατιωτικού νόμου, θανατικών ποινών, επιχειρήσεων έρευνας, κατ’ οίκων περιορισμών, απάνθρωπων βασανιστηρίων, συλλογικών τιμωριών.

Ο λαός μας, με αξιοθαύμαστο πνεύμα αντίστασης, αναμετρήθηκε με τον Άγγλο δυνάστη σε έναν άνισο αγώνα, διεκδικώντας με ηρωισμό το δικαίωμά του να ζει ελεύθερος. Ήταν ένας αγώνας εθνικός και συγχρόνως αντιαποικιακός, ήταν η απάντηση ενός περήφανου λαού στους ισχυρούς της γης, οι οποίοι δεν σέβονταν το στοιχειώδες δικαίωμά του για ελευθερία.

Με το σημερινό εθνικό μνημόσυνο του ήρωα Γεωργίου Κάρυου, όπως και όλες τις ανάλογες εκδηλώσεις, διαφυλάσσουμε την εθνική μας μνήμη και αντλούμε πατριωτικό σθένος προς αντιμετώπιση παντός είδους κινδύνων και απειλών σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων και απρόβλεπτων ανατροπών, όπως η σημερινή, από την οποία δεν λείπουν δυστυχώς και οι ανιστόρητες αμφισβητήσεις.

Για κάθε αγνό και άξιο αγωνιστή του λαμπρού έπους της ΕΟΚΑ, που βασανίστηκε και θυσιάστηκε για την ελευθερία, αλλά και για όλους τους πεσόντες και αγνοούμενους της τουρκικής θηριωδίας, που ακολούθησε με την εισβολή του Αττίλα, οφείλουμε όχι μόνο να θυμόμαστε και να τιμούμε την πολύτιμη προσφορά τους στην πατρίδα αλλά κυρίως, να εργαζόμαστε με συνέπεια για να απελευθερώσουμε και έτσι να επανενώσουμε την χώρα μας, μέσα από μία λύση του Κυπριακού που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ευημερία για όλους τους πολίτες.

Σήμερα, 60 χρόνια μετά το τέλος του Αγώνα, εξήντα χρόνια από τότε που οι αγωνιστές της ελευθερίας, όπως ο Γιώργος Κάρυος, κατάφεραν να φέρουν το τέλος της αποικιακής κατοχής και αναγνωρίστηκε στην Κύπρο ανεξαρτησία, χρειάζεται ακόμα να παλέψουμε για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της χώρας μας.

Με ξεκάθαρες επεκτατικές βλέψεις που υλοποιούνται και εδώ δίπλα μας στη Συρία, η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει και προσπαθεί να αλλοιώσει μόνιμα και να εκτουρκίσει ένα μεγάλο κομμάτι της πατρίδας, ενώ εισβάλλει στη θάλασσα και επιχειρεί να σφετεριστεί ένα μεγάλο κομμάτι της Α.Ο.Ζ. της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από τα κατεχόμενα απειλεί με εποικισμό και αυτή την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, την οποία όφειλε να αποδώσει στους νόμιμους κατοίκους και ιδιοκτήτες ακόμα και πριν τη λύση του Κυπριακού. Ενώ δεν παύει να προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση με επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις και στη νεκρή ζώνη...

Εδώ και δυο χρόνια, από την επαύριο του αδιεξόδου που η Τουρκία προκάλεσε στη Διάσκεψη των ΗΕ για την Κύπρο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιδιώκει διαρκώς την επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων από εκεί όπου διακόπηκαν, με στόχο να αξιοποιηθεί και η μεγάλη διπλωματική επιτυχία που ήταν να συμπεριληφθεί από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και το ζήτημα της ασφάλειας, με τη σαφή αναφορά σε κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος ηγεμονίας μέσω Εγγυήσεων και σε αποχώρηση του τουρκικού στρατού μαζί με τη Λύση. Η προσπάθεια μέχρι τώρα προσκρούει στην αδιαλλαξία της Τουρκίας και στην απροθυμία της να αφήσει εμάς τους Κυπρίους μέσα από ένα συμβιβασμό να βρούμε ένα κοινό μέλλον σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, σε ένα κράτος δικαίου και μια δημοκρατία που θα σέβεται απολύτως τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων.

Προχωράμε στην προσπάθεια για απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου με διπλωματικά και πολιτικά μέσα.

Συμπαράσταση, αλληλεγγύη και για πρώτη φορά μέτρα-κυρώσεις από ΕΕ/ιδιαίτερη περίπτωση της Γαλλίας (όπως ακούσαμε και χτες ακόμα), αλλά και καταδίκη
Αλλά και καταδίκη της διεθνούς κοινότητας –επαναβεβαίωση των αποφάσεων Συμβουλίου Ασφαλείας για Αμμόχωστο.

Αυτές τις μέρες φαίνεται ότι ο Γενικός Γραμματέας επιμένει σε πρωτοβουλία του για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, αφού προηγηθεί η ανάλογη προετοιμασία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η ελληνοκυπριακή πλευρά ανταποκρίθηκε βεβαίως θετικά και προσβλέπει, αφού η Τουρκία εγκαταλείψει όλες τις επιθετικές μεθοδεύσεις, επιτρέποντας να επικρατήσει και το κατάλληλο κλίμα, να προχωρήσουμε σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Επιδιώκοντας μια χώρα πραγματικά ανεξάρτητη, χωρίς την κηδεμονία της Τουρκίας είτε μέσω εγγυήσεων και στρατιωτικής παρουσίας είτε μέσω στρεβλώσεων που θα της δίνουν έλεγχο του πολιτεύματος.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα θα διαφανεί αν η Τουρκία έχει θέληση, αλλά και το θάρρος θα έλεγα να αντιμετωπίσει το διεθνές δίκαιο και να σεβαστεί την ελευθερία της Κύπρου και τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κυπρίων και να προσέλθει σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις, αντιμετωπίζοντας Αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και αρχές και κανόνες της ΕΕ, του διεθνούς δικαίου.

Αν ακόμα η τουρκοκυπριακή πλευρά έχει πραγματικά τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί στη βάση των κυπριακών συμφερόντων...

Σε αυτή την τεράστια προσπάθεια, έχοντας να αντιμετωπίσουμε το αδυσώπητο πρόσωπο που δείχνει το επικίνδυνο καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν με τη μεγαλομανία ενός νεο-οθωμανισμού, πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις. Πρέπει με ενότητα να στηρίξουμε την προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ας αντλήσουμε ηθικές δυνάμεις και κουράγιο από την τεράστια παρακαταθήκη που μας έχουν αφήσει οι αγώνες για την ελευθερία και θυσίες όπως αυτή του Γιώργου Κάρυου, εδώ στον Αστρομερίτη.

Με δέος και συγκίνηση φέρνουμε στο νου τον υπέρλαμπρο Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. για ελευθερία
Με απέραντο σεβασμό και ευγνωμοσύνη κρατάμε πάντα στη μνήμη τη θυσία των

Αιωνία ας είναι η μνήμη του ήρωα Γεωργίου Κάρυου.

---------------------------

ΡΜ/ΕΙ

Σχετικά Ανακοινωθέντα

23-08-2024 14:07

Δηλώσεις του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη για το Κυπριακό

22-08-2024 17:20

Γραπτή δήλωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη

19-08-2024 11:59

Γραπτή δήλωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη

12-08-2024 13:41

Γραπτή δήλωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη για την τηλεφωνική επικοινωνία του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας

12-08-2024 08:06

Ομιλία του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη στο ετήσιο εθνικο-πολιτιστικό μνημόσυνο του Εθνάρχη Μακαρίου Γ’, στην Παναγιά, χθες

Ανακοινωθέντα

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ