Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα περηφάνιας και συγκίνησης, τιμούμε σήμερα, λαός και Πολιτεία, την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Θυμόμαστε και τιμούμε τους νεκρούς του πολέμου ενάντια στον φασισμό, τους ήρωες της εθνικής αντίστασης, την αδάμαστη ελληνική ψυχή, στην κορυφαία, μέχρι σήμερα, στιγμή της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.

Η μικρή Ελλάδα, οχυρωμένη πίσω από το θάρρος και την ανδρεία της ψυχής των ανθρώπων της, δεν δίστασε να αντιτάξει το ανάστημά της μπροστά στον δικτάτορα Μουσολίνι που την καλούσε σε υποταγή και ταπείνωση. Δεν δίστασε να προτάξει το ιστορικό ΟΧΙ, με μια φωνή που ακούστηκε από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, που γέμισε με θέληση και πείσμα τις καρδιές των Ελλήνων, για να αντιταχθούν στον φασισμό και να δώσουν τον αγώνα μέχρι εσχάτων. Το έθνος, σήκωσε στους ώμους του το βάρος του μαρτυρίου μιας ολόκληρης ηπείρου. Κανένας μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει να αντισταθεί στον χείμαρρο του Ναζισμού. Άλλοι συνθηκολόγησαν και άλλοι υπέγραψαν συμφωνία φιλίας με τον Άξονα.

Ο ελληνικός λαός, με την κήρυξη του πολέμου, ξεχύθηκε στους δρόμους διαδηλώνοντας εναντίον του φασισμού. Αψηφώντας τους ιταλικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς, πλημμύρισε τους δρόμους τραγουδώντας και δίνοντας τη δική του απάντηση, το δικό του ΟΧΙ. Ήταν κάτι το πρωτοφανές, να βαδίζει ένας λαός με το «χαμόγελο στα χείλη», στον πόλεμο απέναντι σε έναν πολύ ισχυρότερο αντίπαλο, συγκριτικά άοπλος, αδύναμος, αντιμέτωπος με τεράστια κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, χωρίς ίχνος φόβου, με μια απαράμιλλη θέληση να ταπεινώσει αυτόν που τόλμησε την ταπεινωτική ύβρη και να νικήσει. Αυτό ξεπερνούσε τα όρια της λογικής, ήταν μια παράφορη έκρηξη εθνικού φρονήματος.

Με απίστευτα εμπόδια και πρωτοφανείς δυσκολίες και με τις γυναίκες της Πίνδου να γράφουν τη δική τους χρυσή σελίδα, ο περίπατος που πίστευε ότι θα κάνει ο εχθρός ματαιώθηκε και μεταβλήθηκε σε μια άτακτη υποχώρηση. Ο πόλεμος μεταφέρθηκε στα αλβανικά σύνορα. Η ιαχή «αέρα» έκοβε τα πόδια του εχθρού. Οι Ιταλοί στρατιώτες, συνειδητοποιώντας την καταστροφή στην οποία οδηγούσε την Ιταλία ο Μουσολίνι, δεν πολεμούσαν πια, αλλά παραδίδονταν. Η θριαμβευτική πορεία του Ελληνικού Στρατού συνεχιζόταν αδιάκοπα. Κορυτσά, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Χειμάρρα και άλλες πόλεις και χωριά έπεφταν διαδοχικά, η Ελλάδα σημείωσε μια τεράστια νίκη, αφήνοντας έκπληκτο όλο τον κόσμο.

Σε αυτή τη δύσκολη ώρα για τις δυνάμεις του Άξονα, ο Χίτλερ επενέβη για να σώσει την κατάσταση. Οι Γερμανοί εισέβαλαν στα Βαλκάνια τον Απρίλη του 1941 και κτύπησαν με όλη τους τη δύναμη τα ελληνικά σύνορα για να σώσουν τους Ιταλούς συνεργάτες τους, που είχαν ηττηθεί στην Αλβανία. Εκεί ζωντάνεψε ο βιβλικός μύθος του Δαυίδ και του Γολιάθ. Οι Γερμανοί σκόνταψαν σε μια λυσσαλέα αντίσταση που δεν είχαν γνωρίσει ως τότε στην Ευρώπη. Έχασαν έτσι χρόνο για την επίθεσή τους στη Ρωσία, κάτι που τους κόστισε πολύ γιατί στο μεταξύ έφτασε ο χειμώνας. Ο κόσμος ολόκληρος ανάσανε. Η Ναζιστική Γερμανία δεν ήταν ανίκητη. Τον πόλεμο θα τον έκριναν, όχι μόνο τα όπλα, αλλά και η ψυχή και η προσήλωση στις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Η ελληνική ψυχή και αντίσταση έγινε παράδειγμα προς μίμηση. Η νίκη των Ελλήνων, άλλαξε το κλίμα της ψυχολογίας των λαών και κυβερνήσεων, απομυθοποίησε την παντοδυναμία και το αήττητο του Ιταλο-γερμανικού Άξονα και καθυστέρησε τις δυνάμεις του, αφαιρώντας τους πολύτιμο χρόνο και δίνοντας την ευκαιρία στους συμμάχους για να αντεπιτεθούν.

Ο ίδιος ο Χίτλερ, είπε ενώπιον της Γερμανικής Βουλής τον Μάιο του 1941 «Ο ελληνικός λαός αγωνίστηκε τόσο γενναία ώστε και αυτοί ακόμα οι εχθροί του δεν μπορούν να αρνηθούν την εκτίμησή τους προς αυτούς. Από όλους τους αντιπάλους που μας αντιτάχθηκαν ως αυτή την ημέρα, μόνο ο Έλληνας στρατιώτης μπόρεσε να πολεμήσει με αντρεία και περιφρόνηση προς τον θάνατο». Αλλά και ο Ουίνστον Τσέρτσιλ, ο τότε Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, εκστόμιζε τον Μάιο του 1944 το πασίγνωστο απόφθεγμα: «Λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Από τώρα, θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Το μεγαλειώδες αυτό επίτευγμα της μικρής Ελλάδας, δεν ήταν ασφαλώς χωρίς το ανάλογο βαρύ τίμημα. Το σύνολο των νεκρών σε μάχες, εκτελέσεις και κακουχίες ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο, αναδεικνύοντας την θυσία του ελληνικού λαού ως την πιο μεγάλη σε αναλογία πληθυσμού σε όλη την Ευρώπη. Το ελληνικό αίμα, για μια ακόμη φορά πότισε το παγκόσμιο δέντρο της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή που η Γαλλία των 45 εκατομμυρίων αντιστάθηκε μόνο ένα μήνα και η Πολωνία των 25 εκατομμυρίων άντεξε μόνο 15 μέρες, η μικρή Ελλάδα των 7 τότε εκατομμυρίων πολέμησε γενναία για 6½ ολόκληρους μήνες.

Από τον πανεθνικό αυτό αγώνα δεν ήταν δυνατό να απουσιάσουν οι Κύπριοι. Η 28η Οκτωβρίου είχε βρει την Κύπρο να βρίσκεται ήδη στον πόλεμο, αφού ως βρετανική αποικία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση από τον Σεπτέμβριο του 1939. Το νησί μας, είχε ήδη δεχθεί αεροπορικές επιθέσεις και παντού οργανωνόταν η αντιαεροπορική άμυνα, είχαν δημιουργηθεί καταφύγια, είχε επιβληθεί συσκότιση τα βράδια και η βενζίνη και διάφορα άλλα προϊόντα βασικής ανάγκης μοιράζονταν με δελτίο. Η συμμετοχή της Κύπρου στον αγώνα κατά του χιτλερικού φασισμού ήταν συλλογική και το νησί μας έγραψε τη δική του ιστορία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι Κύπριοι στρατιώτες πολέμησαν και διακρίθηκαν σε όλα τα μέτωπα του πολέμου. Ο λαός της Κύπρου ήταν και θα είναι πάντα ταγμένος μαζί με όλους τους φιλελεύθερους λαούς της γης στην προάσπιση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Το διαχρονικό μήνυμα της αντιφασιστικής νίκης των λαών είναι η υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, των πανανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της ειρήνης. Οι αρχές και οι αξίες που καθιέρωσαν οι λαοί με τους αγώνες και τις θυσίες τους, συνεχίζουν και σήμερα να αποτελούν το ζητούμενο και το στοίχημα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Το ιστορικά μεγάλο Έπος του 1940, αποτελεί πρότυπο διαχρονικής αντίστασης. Εφτά σχεδόν δεκαετίες μετά τη συντριβή του φασισμού και του ναζισμού, για την Κύπρο του σήμερα, που συνεχίζει να αγωνίζεται, να αντιστέκεται στην κατοχή, να λέει το δικό της ΟΧΙ στην τουρκοποίηση, το Έπος του 40 αποτελεί την πυξίδα καθοδήγησης και τον φωτεινό φάρο του αγώνα μας.

Στην ημικατεχόμενη από τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα πατρίδα μας, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τη δική μας ελευθερία. Είμαστε συνεχιστές της ιστορικής επιταγής να παραδώσουμε στις κατοπινές γενιές μία πατρίδα ελεύθερη και ενωμένη που να ανήκει σε όλους τους νόμιμους κατοίκους της, σε όλες τις κοινότητες της Κύπρου, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους. Γιατί, χωρίς αγώνα δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη, χωρίς αγώνα δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη, χωρίς αγώνα δεν υπάρχει λευτεριά.

Η φετινή επέτειος της 28^ης Οκτωβρίου βρίσκει την Κύπρο να συνεχίζει τον αγώνα της για τον τερματισμό της κατοχής, για μια λύση λειτουργική και βιώσιμη που θα επανενώνει το νησί και τον λαό μας. Μια λύση που να έχει τα εχέγγυα να αντέξει στον χρόνο. Που δεν θα τη σκιάζει η κηδεμονία της Τουρκίας. Μια λύση που θα επιτρέπει σε όλους τους Κύπριους να είναι αφέντες στον τόπο τους και θα αποτρέπει τις οποιεσδήποτε ξένες επεμβάσεις, μια λύση που θα στηρίζεται στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο και θα επιτρέπει στο κυπριακό κράτος να λειτουργεί αποτελεσματικά ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια λύση που να σέβεται και να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες ολόκληρου του κυπριακού λαού, όπως αυτές κατοχυρώνονται στις πολυάριθμες διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις που αποτελούν τον κώδικα παγκόσμιας και ευρωπαϊκής συμπεριφοράς.

Δηλώνουμε, για ακόμη μια φορά, την ειλικρινή βούλησή μας να προσέλθουμε σε ουσιαστικό διάλογο για συνολική λύση του Κυπριακού. Πάντα, φυσικά, με τις αυτονόητες προϋποθέσεις, που δεν είναι άλλες από τον τερματισμό της πολιορκίας της κυπριακής ΑΟΖ και ,φυσικά, του οποιουδήποτε σχεδιασμού για εποικισμό της Αμμοχώστου.

Τιμώντας σήμερα την 28^η Οκτωβρίου 1940, μετουσιώνουμε τα μηνύματα και τις υποθήκες της σε βιώματά,  μετατρέποντάς τα σε αισιοδοξία και πίστη για την τελική έκβαση του αγώνα μας. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, μέσα μας το αιώνιο και διαχρονικό μήνυμα της εθνικής αυτής επετείου, της 28^ης Οκτωβρίου, πως λαοί που έχουν ιστορική συνείδηση, λαοί που έχουν αρετή, λαοί που ξέρουν να αγωνίζονται για ιδανικά, όπως είναι η ελευθερία και η ειρήνη, τελικά δεν μπορεί παρά να έχουν μέλλον.

Και ο λαός μας έχει ιδανικά, έχει αρχές, έχει αγωνιστικό πνεύμα. Δεν μπορεί παρά να έχει και μέλλον.

Τιμή και Δόξα στους ήρωες του 1940. Ζήτω η 28η Οκτωβρίου.

----------------------------

ΑΜ/ΕΙ