Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα δέους και βαθιάς συγκίνησης απευθύνουμε σήμερα από τον Ιερό αυτό Ναό, με 48 χρόνια καθυστέρηση, το ύστατο χαίρε σε ακόμα ένα συμπατριώτη μας τον Λοχία της 33^ης Μοίρας Καταδρομών Θεοτόκη Ορφανού του Χαράλαμπου και της Ανδρούλλας, που δεν δίστασε να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή, υπερασπίζοντας την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, καθώς και την ίδια την ιστορία μας. Αγωνίστηκε και θυσιάστηκε για όλα αυτά που πρεσβεύουμε και προασπίζουμε σαν λαός από τα βάθη των αιώνων, όσοι κατακτητές και αν πέρασαν από τα ιερά μας χώματα, και όσες δυσκολίες και προβλήματα και αν αντιμετωπίσαμε.

Ευχαριστώ την οικογένεια για την τιμή που μου κάνει, να είμαι εδώ σήμερα μαζί της. Είναι μεγάλη η τιμή να μιλάς για έναν ήρωα.

Ο Λοχίας των Καταδρομών, Θεοτόκης Ορφανού, δεν δίστασε ούτε στιγμή να επιλέξει τον δρόμο του καθήκοντος και της εθνικής αξιοπρέπειας. Δεν λογάριασε τον κίνδυνο, όχι από αφέλεια ή άγνοια, αλλά από μια εσωτερική ανάγκη προσφοράς και αίσθημα ευθύνης έναντι της πατρίδας και του λαού μας. Προσέτρεξε χωρίς δεύτερη σκέψη στο κάλεσμα της πατρίδας για να υπερασπιστεί τα δίκαια της και δεν δείλιασε μπροστά στον θάνατο παραμένοντας ορθός μέχρι τέλους, γράφοντας με ανεξίτηλα γράμματα και το δικό του όνομα στο Πάνθεον των Αθανάτων μας.

Έχοντας αντίκρυ μας πολύ μικρό μέρος των ιερών του λειψάνων, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του και εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για την τεράστια προσφορά του. Η Ιστορία θα καταγράψει και τη δική του θυσία για την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.

Τιμώντας τους νεκρούς και μάρτυρες μας διδασκόμαστε. Η ιστορία δεν καταγράφει απλώς τη θυσία τους αλλά ενεργεί ως σύμβουλος και καθοδηγητής μας και για το μέλλον. Μας θυμίζει συνεχώς το χρέος μας έναντι των ηρώων μας και των οικογενειών τους, που δεν είναι άλλο από τη δικαίωση της θυσίας τους.

Κυριολεκτικά σαν εφιάλτης παρελαύνουν μπροστά μας, όταν αποχαιρετούμε και τιμούμε ήρωες μας, τα δεινά της τραγωδίας της Κύπρου, η προδοσία του πραξικοπήματος, η εισβολή, η κατοχή, το δράμα των Αγνοουμένων.

Ο Θεοτόκης γεννήθηκε στην Πεντάγεια στις 13 Ιουνίου 1953 και πριν από την τουρκική εισβολή διέμενε μαζί με την οικογένεια του στον Ποταμό του Κάμπου. Ήταν ο πρώτος από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Οι γονείς του Χαράλαμπος και Ανδρούλλα απεβίωσαν, το 2004 η μητέρα του και το 2011 ο πατέρας του, με αναπάντητα τα ερωτήματα για την τύχη του αγαπημένου τους παιδιού. Απεβίωσε επίσης η αδελφή του Γιαννούλα το 2012, χωρίς να μπορέσει και αυτή να ακουμπήσει το φέρετρο με τα οστά του και να το αγκαλιάσει με τα δάκρυα της αγάπης της. Αυτή είναι η τραγική μοίρα πολλών συγγενών, γονέων και αδερφών. Φεύγουν από τη ζωή με ανοικτές τις πληγές στην ψυχή τους από τον πόνο και την αγωνία τόσων χρονών.

Στον αδελφό του ήρωα, τον Αυξέντη, όπου ήρθε από τον Καναδά όπως και στον σύζυγο της αδερφής του Ανδρέα Παναγή και όλων των συγγενών, εκφράζουμε τη μεγάλη εκτίμηση και τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη για όσα ηρωικώς και με αίσθημα αυτοθυσίας πρόσφερε ο Θεοτόκης για την πατρίδα μας.

Στις 22 Ιουλίου 1973 ο Θεοτόκης κατατάγηκε στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Μετά τη βασική του εκπαίδευση τοποθετήθηκε στην 33 Μοίρα Καταδρομών και προήχθη στον βαθμό του Λοχία.

Στις 20 Ιουλίου 1974 ημερομηνία έναρξης της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο συνέχιζε να υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στην 33^η Μοίρα Καταδρομών, η βάση της οποίας βρισκόταν στο Πέλλα-Πάϊς Κερύνειας.

Στην 33^η Μ.Κ. κατατάγηκε και αριθμός εφέδρων, μέσα από μεγάλες δυσκολίες αφού δεχόντουσαν επιθέσεις από την τουρκική πολεμική αεροπορία. Αφού στη συνέχεια χωρίστηκαν σε ομάδες, η κάθε μία ανέλαβε τη δική της αποστολή για απόκρουση της τουρκικής εισβολής και για προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο τότε Διοικητής της 33ης Μ.Κ. Ταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης, ο οποίος διοικούσε δια του παραδείγματος και ενέπνεε τους άνδρες του, οδήγησε μέρος της Μοίρας στην περιοχή Μπογαζίου - Κάστρου Αγίου Ιλαρίωνα, όπου υπήρχαν τουρκικά επανδρωμένα φυλάκια, για εξουδετέρωση τους, αφού σχετίζονταν με τον έλεγχο της διάβασης του τουρκοκυπριακού θύλακα Αγύρτας και πέραν τούτου από το Κάστρο ελεγχόταν η διακίνηση στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας. Ήταν μεγάλης σημασίας αποστολή αλλά συνάμα ριψοκίνδυνη.

Οι άνδρες της 33^ης Μ.Κ. έφτασαν στην περιοχή του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα, κοντά στα υψώματα Πετρομούθκια λίγο πριν βραδιάσει, την 20^ην Ιουλίου 1974, και επί τόπου καταστρώθηκαν τα σχέδια δράσης για εξουδετέρωση των τουρκικών φυλακίων, τα οποία ήταν πλήρως εξοπλισμένα με όλμους και άλλα βαρέα όπλα.

Όταν βράδιασε για τα καλά, άρχισαν οι πολεμικές επιχειρήσεις στα υψώματα. Ξημερώματα της επόμενης μέρας, 21^ης Ιουλίου, και ενώ άνδρες της 33^ης Μοίρας Καταδρομών, εν μέσω συνεχόμενης ανταλλαγής πυρών, εξουδετέρωσαν τα τουρκικά φυλάκια στα υψώματα Πετρoμούθια και άρχισαν να ανεβαίνουν στα επόμενα υψώματα, ο Διοικητής Γεώργιος Κατσάνης, ηρωικώς μαχόμενος, τραυματίστηκε θανάσιμα.

Οι άλλοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί της Μοίρας συνέχισαν να δίνουν οδηγίες για ολοκληρωτική εξουδετέρωση των τουρκικών φυλακίων και στα υπόλοιπα υψώματα.

Ένεκα όμως μεγάλων ενισχύσεων των τουρκικών στρατευμάτων από την περιοχή του Τέμπλους αλλά και του γεγονότος της αποδιοργάνωσης της Εθνικής Φρουράς λόγω της προδοσίας, δεν έγινε κατορθωτή η άφιξη ενισχύσεων από άλλες μονάδες της Εθνικής Φρουράς, πάρθηκε απόφαση για απαγκίστρωση και ανασυγκρότηση στην περιοχή του Πέλλα- Πάϊς.

Κατά τη διάρκεια της απαγκίστρωσης και ενώ ο Θεοτόκης προσέφερε κάλυψη σε άλλους καταδρομείς που οπισθοχωρούσαν τραυματίστηκε από σφαίρες οπλοπολυβόλου και παρέμεινε στο έδαφος. Όπως και οι άλλοι συμπολεμιστές του πολέμησαν μέχρι τέλους σαν άλλοι Λεωνίδες και έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο, τη ζωή τους για την Πατρίδα. Πρόσφατα κηδεύσαμε τα ιερά οστά ενός ακόμη συμπολεμιστή του, του Αντρέα Ιωνά Προκοπά.

Η ανώμαλη μορφολογία του εδάφους ένεκα των υψωμάτων, και τα σφοδρά πυρά των βολών των όλμων από τους Τούρκους καθιστούσαν σχεδόν αδύνατη την οποιαδήποτε προσπάθεια των συμπολεμιστών του να πλησιάσουν στο σημείο που τραυματίστηκε ο Ορφανού. Οι υπεράριθμες τουρκικές δυνάμεις είχαν ήδη πλησιάσει σε πολύ κοντινή απόσταση τους άνδρες της 33^ης Μ.Κ.

Έκτοτε ο Θεοτόκης δεν έδωσε σημεία ζωής. Τα λιγοστά οστά του ήρωα εκτάφηκαν το 2017 από ομαδικό τάφο στην περιοχή του Πέλλα Πάϊς, στα πλαίσια του προγράμματος της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Σαράντα οκτώ χρόνια από το μαύρο καλοκαίρι του 1974 και συνεχίζουμε να θάβουμε ιερά οστά των ηρώων και μαρτύρων μας.

Το πρόβλημα των αγνοουμένων, μας απασχολεί πάντα έντονα, στοχεύοντας στη διακρίβωση της τύχης όλων ανεξαίρετα, προκειμένου να ησυχάσουν από το μεγάλο βάσανο οι ψυχές όλων των συγγενών. Εξακολουθούν να αγνοούνται περίπου 750 συμπατριώτες μας στους οποίους περιλαμβάνονται και Ελλαδίτες αδελφοί μας. Η κατοχική δύναμη έχει τεράστιες ευθύνες και με τακτικισμούς εμποδίζει και αλαζονικά περιφρονεί τις εκκλήσεις μας για την εφαρμογή των αποφάσεων των διεθνών δικαστηρίων και άλλων διεθνών θεσμών. Είναι απαράδεκτο και απάνθρωπο το γεγονός ότι η κατοχική δύναμη για 48 χρόνια, αρνείται να συνεργαστεί ουσιαστικά με ειλικρίνεια και καλή θέληση για επίλυση της ανθρωπιστικής πτυχής του προβλήματος των αγνοουμένων.

Η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχίζει να ανέχεται την αρνητική και αδιάλλακτη πολιτική της κατοχικής δύναμης, που προκαλεί καθημερινά τόσο πόνο και αγωνία στις δοκιμαζόμενες οικογένειες των αγνοουμένων μας.

Διερχόμαστε μια περίοδο με έκδηλη την αναθεωρητική στάση και τη νεοοθωμανική προσέγγιση της Τουρκίας, όπως εκφράζεται τόσο εναντίον της Κύπρου όσο και εναντίον της Ελλάδας και άλλων χωρών.

Η δική μας θέση, δια μέσου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, παραμένει αταλάντευτη και αυστηρά προσηλωμένη στην εξεύρεση λύσης που να βασίζεται στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και φυσικά, στις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μιας λύσης που πρέπει οπωσδήποτε να διαλαμβάνει τον τερματισμό της αναχρονιστικής συνθήκης εγγύησης και την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων, μιας λύσης λειτουργικής και βιώσιμης που να κατοχυρώνει πριν και πάνω από όλα, τα ανθρώπινα δικαιώματα του συνόλου του λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Οι παράλογες και έκνομες απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς δεν μπορούν με κανένα τρόπο να γίνουν αποδεκτές. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας με προσήλωση στο δίκαιο των θέσεων μας. Έχουμε χρέος προς τους ήρωες μας, αλλά και τις νέες γενιές, να παραδώσουμε μια πατρίδα ελεύθερη και ασφαλή.

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός ακόμα άξιου τέκνου της πατρίδας μας.

Περήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους οι γονείς του Θεοτόκη, Χαράλαμπος και Ανδρούλλα καθώς και η αδερφή του ήρωα Γιανούλλα.

Αγαπητέ Αυξέντη, αδερφέ του ήρωα μας,

Αγαπητέ Ανδρέα,

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς,

Τα λόγια μπορούν να δώσουν, μόνο για λίγο, βάλσαμο στην πονεμένη σας ψυχή. Πίσω από τη σημερινή τελετή, προβάλουν χρόνια ανείπωτου πόνου και δυστυχίας, χρόνια που πέρασαν με πολλά ερωτηματικά και μεγάλο παράπονο.

Η Κύπρος υποκλίνεται μπροστά σας. Και για σας προσεύχεται την εκ του Θεού παρηγοριά και για τον δικό σας άνθρωπο, τον ήρωά σας, τον ήρωα της Κύπρου της ψυχής του το γαλήνεμα. Σήμερα πρέπει να νιώθετε περήφανοι για τον άφθαστο ηρωισμό και το μεγαλείο της ψυχής του αγαπημένου σας αδερφού, όπως νιώθουμε όλοι.

Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του ήρωα αδερφού σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας.

Αποχαιρετούμε σήμερα τον Θεοτόκη Ορφανού και τιμούμε με ευγνωμοσύνη τη μνήμη του. Ο Θεοτόκης έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς αυτόν και όλους τους συμπολεμιστές του, όπως και σε όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως Κυπριακή Δημοκρατία. Οφείλουμε την αξιοπρέπεια μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Μέχρι να καταργηθεί και να σβήσει το σύμβολο του διαχωρισμού που είναι χαραγμένο στον Πενταδάκτυλο θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του Λοχία της 33^ης Μοίρας Καταδρομών Θεοτόκη Ορφανού του Χαράλαμπου και της Ανδρούλλας.

Αιωνία και τιμημένη.

(ΝΓ)