Ανακοινωθέντα

Καταρχάς θα ήθελα να καλωσορίσω και να ευχαριστήσω τον Εξοχότατο Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Νίκο Χριστοδουλίδη που μας τιμά με την παρουσία του και που έθεσε την παρούσα εκδήλωση υπό την αιγίδα του, καθώς και για την έμπρακτη στήριξή του στο έργο του εντοπισμού και της διακρίβωσης της τύχης ενός εκάστου των αγνοουμένων μας, αλλά και στις οικογένειες τους. Γι’ αυτό οφείλω να σας εκφράσω δημοσίως τις ευχαριστίες μας για την στήριξή σας.

Με πολύ ιδιαίτερα και ανάμεικτα αισθήματα, βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να εγκαινιάσουμε το Πάρκο των Αγνοούμενων Παιδιών της τουρκικής εισβολής του 1974. Το πρώτο πάρκο της Κύπρου που φτιάχτηκε για τα αγνοούμενα παιδιά της. Για τα παιδιά που εδώ και μισό αιώνα δεν μεγάλωσαν. Αυτά τα ανήλικα θύματα της τουρκικής εισβολής του 1974 που θα μείνουν πάντα παιδιά. Θα μείνουν παιδιά τόσο στις θύμησες των συγγενών τους όσο και στις σκέψεις τις δικές μας. Στα κιτάπια του κράτους και στις σελίδες της κυπριακής ιστορίας.

Κυριάκου Ανδρέας, Κυριάκου Μαρία, Κυριάκου Κίκα, Κυριάκου Αντρέας, Λοΐζου Χριστάκης, Ελευθερίου Χριστάκης, Εγγλέζου Γεώργιος, Θεμιστοκλέους Σούλλα, Ανδρέου Χριστάκης, Αναστασίου Κούλλα, Εγγλέζου Χριστάκης, Κοζάκος Γιαννάκης, Γιακούμα Μάριος, Γιάγκου Κώστας, Μαλλιαπή Χριστάκης, Αγλαντζιώτης Παναγιώτης, Ανδρέου Τάσος, Καραφίλλη Λοΐζος, Λαμπή Μιχαλάκης, Ζήνωνα Ζήνων, Αρέστη Παναγιώτης, Πήττα Ιάκωβος, Ζαχαριάδης Ανδρέας, Εγγλέζου Αντωνάκης, Νικολαΐδης Μιχάλης, Θεοδούλου Θεόδουλος, Καραμανή Ανδρέας, Τσαγγαρίδης Κωνσταντινός, Σκαλιάς Χρηστάκης, Λοΐζου Λοΐζος, Γερμανός Ανδρέας, Έλληνας Μιλτιάδης, Κασάπης Ανδρέας, Νεοφύτου Κωνσταντίνος, Χριστοδούλου Χριστάκης, Λοΐζου Παναγιώτης.

Αυτά τα 36 αθώα θύματα της τουρκικής θηριωδίας αποτελούν μια ξεχωριστή πτυχή της κυπριακής τραγωδίας, ίσως την πιο τραγική μορφή στην ιστορία της Κύπρου, μια συγκλονιστική, αθέατη πτυχή του κυπριακού δράματος. Πρόκειται για τα πιο αθώα μάτια που αντίκρισαν τον φόβο, τον πόνο, τη δυστυχία και τον όλεθρο που σκόρπισε ο Αττίλας στην Κύπρο το 1974.

Μπροστά στην εικόνα του κάθε ανήμπορου, αβοήθητου, απροστάτευτου παιδιού λυγίζουμε. Αυτή την εικόνα έχουμε για τα 36 παιδιά μας, τα παιδιά της τουρκικής εισβολής, που για δεκαετίες τα ονόματά τους βρίσκονται στους καταλόγους των αγνοουμένων μας.

Για αυτά τα παιδιά βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να αποδώσουμε ελάχιστο φόρο τιμής. Αυτό τον σκοπό εξυπηρετεί η δημιουργία του «Πάρκου Αγνοούμενων Παιδιών της τουρκικής εισβολής 1974». Ένα πάρκο το οποίο τιμά, μα ταυτόχρονα πονά και θυμίζει την πληγή που παραμένει ανοικτή για σχεδόν μισό αιώνα.

Ένα πάρκο, η δημιουργία του οποίου κατέστη δυνατή με απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας και στη συνεργασία μας με τον Δήμο Στροβόλου και τον Δήμαρχο Ανδρέα Παπαχαραλάμπους, ο οποίος προώθησε την παραχώρηση του χώρου, και επί τη ευκαιρία θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές μας ευχαριστίες για την άμεση ανταπόκριση του, αλλά και για την υποστήριξη ολόκληρου του Δημοτικού Συμβουλίου. Ευχαριστίες εκφράζουμε επίσης και προς το Σωματείο «Αγκαλιάζω με Αγάπη».

Η ονοματοδοσία του Πάρκου εντάσσεται στο πλαίσιο των δράσεων μας στη βάση του Προγράμματος Διακυβέρνησης, για ανάδειξη των αθέατων πτυχών του κυπριακού δράματος της τουρκικής εισβολής του 1974, στην ανάδειξη του ανθρώπινου δράματος και της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτά προστατεύονται από τις διεθνείς συμβάσεις. Το δράμα αυτών των παιδιών προσδίδει μια τελείως διαφορετική διάσταση στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στα αθώα θύματα του πολέμου, στις αδυναμίες της ανθρωπότητας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της για την προστασία των παιδιών αυτών και ειδικότερα στο υπέρτατο δικαίωμα της ζωής. Πρόκειται για μια συγκλονιστική πτυχή την οποία βίωσαν και συνεχίζουν να βιώνουν οι συγγενείς των θυμάτων, που έχουμε την τιμή σήμερα να τους έχουμε μαζί μας. Και τους ευχαριστούμε.

Από τα 36 αγνοούμενα παιδιά της τουρκικής εισβολής του 1974 ταυτοποιήθηκαν μόνο τα 20. Το μικρότερο ήταν μόλις 6 μηνών και το μεγαλύτερο δεν ξεπερνά την ηλικία των 18 ετών. Όσο για τα τραγικά και τραυματικά γεγονότα που βίωσαν αυτά τα παιδιά και ειδικότερα τις συνθήκες υπό τις οποίες χάθηκαν τα ίχνη τους είναι συγκλονιστικές. Βίωσαν σωματική και ψυχολογική βία, ενώ υπήρξαν τα ίδια μάρτυρες και θύματα βαρβαρότητας. Κάποια από αυτά τα παιδιά φονεύθηκαν και τα οστά τους εντοπίστηκαν μαζί με της μητέρας τους και ταυτοποιήθηκαν, ενώ η τύχη άλλων ακόμα αγνοείται.

36 αγνοούμενα παιδιά. Ανάμεσα σε αυτά αδέλφια, δίδυμα, ξαδέλφια ή και μέλη της ίδιας οικογένειας. Θύματα της εισβολής, θύματα του πολέμου. Ιστορίες παιδιών που οι Τούρκοι τα χώρισαν από τους γονείς τους και έκτοτε η τύχη τους αγνοείται, παιδιά των οποίων όλη οικογένεια ξεκληρίστηκε. Παιδιά που αναγκάστηκαν να γίνουν άντρες και ακολούθησαν τον δύσκολο δρόμο, που μην έχοντας άλλη επιλογή, επέλεξαν να διασπάσουν τις τουρκικές δυνάμεις για να απεγκλωβιστούν από τα χωριά τους και έκτοτε αγνοούνται.

Και αυτά τα παιδιά δεν είναι ένας αριθμός. Είναι αληθινές ιστορίες. Ιστορίες συγκλονιστικές, τραγικές, που μπορεί να μην είναι γνωστές στο ευρύ κοινό, αλλά κρύβουν τον ίδιο, ίσως και περισσότερο πόνο από όλες όσες γνωρίζουμε από τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού του 1974.

Είναι τα παιδιά μας που θα μείνουν για πάντα παιδιά και αποτελεί καθήκον μας να κρατάμε άσβεστη τη μνήμη τους. Κι αυτός είναι ο σκοπός της ονοματοδοσίας αυτού του πάρκου σε «Πάρκο Αγνοούμενων Παιδιών της τουρκικής εισβολής του 1974».

Κυρίες και κύριοι,

H Yπηρεσία Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων στέκεται στο πλευρό των συγγενών των αγνοουμένων μας, ενώνει μαζί τους τη φωνή της σε αυτόν τον ιερό αγώνα που έχει έναν και μοναδικό στόχο, τη διακρίβωση της τύχης ενός εκάστου των αγνοουμένων μας.

Εδώ επικεντρώνουμε τις ενέργειες μας, όπως αυτές καθορίζονται στο πρόγραμμα διακυβέρνησης του Προέδρου της Δημοκρατίας, και βασικός στρατηγικός στόχος της Υπηρεσίας μας είναι η ενίσχυση των προσπαθειών μας με έναν πιο ενεργό ρόλο και με διαφοροποιημένη προσέγγιση που έχει ως επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Σκοπός είναι η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αγνοουμένων μας και των συγγενών τους, η παροχή στήριξης και η κάλυψη των αναγκών τους. Θέλουμε το κράτος –έστω και τώρα – να είναι παρόν και να στέκεται δίπλα τους.

Η διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας συνιστά για μας ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας. Γι’ αυτό έχουμε διευρύνει τις προσπάθειες και διαφοροποιήσει τη διαδικασία προσέγγισης κάθε δυνατού πληροφοριοδότη. Η διαδικασία λήψης των πληροφοριών διενεργείται με φιλική προσέγγιση, ώστε οι πολίτες να νιώσουν εμπιστοσύνη και ασφάλεια να μας δώσουν πληροφορίες. Κάθε πληροφορία, ακόμα και μια απλή αναφορά, διερευνάται και αξιολογείται. Δεν χρησιμοποιούμε πλέον τις αστυνομικές μεθόδους λήψης κατάθεσης ανακριτικού προφίλ. Με αυτή την αλλαγή αυξήθηκε η ροή των πληροφοριών, με πολύ θετικά αποτελέσματα, ώστε σε ένα μήνα είχαμε 6 νέες ταυτοποιήσεις.

Κύριε Πρόεδρε,

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Θα κλείσω τον σύντομο χαιρετισμό μου με μια ευχή που αφορά όλα τα παιδιά του κόσμου, όχι μόνο τα δικά μας παιδιά. Κανένα παιδί να μην βιώσει ότι βίωσαν αυτά τα παιδιά και καμία οικογένεια να μην βρεθεί στη θέση των οικογενειών τους. Ποτέ ξανά να μην χρειαστεί να διοργανώσουμε μια τέτοια τελετή για να τιμήσουμε παιδιά που χάνονται τόσο νωρίς και τόσο άδικα.

(ΡΜ/ΝΓιαν/ΓΣ)