Ανακοινωθέντα

Είναι με αισθήματα θλίψης και συγκίνησης που συμμετέχουμε κάθε φορά σε τέτοιες τελετές, για να τιμήσουμε, για να μνημονεύσουμε τα θύματα της κυπριακής τραγωδίας. Την ίδια στιγμή όμως, μάς κατακλύζουν και, δικαιολογημένα θεωρώ αισθήματα υπερηφάνειας γιατί οι τιμώμενοι είναι οι ήρωες μας, από τους οποίους αντλούμε δύναμη και θάρρος, ώστε να κρατήσουμε ψηλά τον πυρσό του αγώνα μέχρι την ιερή στιγμή, μέχρι την ευλογημένη ώρα για τον τερματισμό της κατοχής και της επανένωσης της πατρίδας μας. Αυτή, εξάλλου, πιστεύω θα είναι και η μέγιστη τιμή για τους αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αγωνιστές, ανάμεσα στους οποίους οι 87 πεσόντες και αγνοούμενοι της Αμμοχώστου, στους οποίους είναι αφιερωμένη η αποψινή εκδήλωση, την οποία διοργανώνει το Γραφείο της Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων – και να μου επιτρέψετε να αξιοποιήσω την ευκαιρία, για να συγχαρώ την Άννα Αριστοτέλους για την εξαιρετική, από την πρώτη στιγμή, δουλειά που επιτελεί.

Κυρίες και κύριοι,

Οι τιμώμενοι ήρωες, οι ήρωες για τους οποίους όλοι εσείς, οι δικοί τους άνθρωποι, έχετε κάθε λόγο να είστε περήφανοι, δεν είναι υπερήρωες. Εσείς το γνωρίζετε καλύτερα από εμάς. Ήταν οι απλοί, οι ταπεινοί άνθρωποι της Κύπρου που κράτησαν ζωντανή την αξιοπρέπεια της χώρας μας, όταν η φωτιά έκαιγε τα πάντα στο πέρασμά της. Ήταν στρατιώτες, έφεδροι, πολίτες, βιοπαλαιστές, αρκετοί με σύζυγο και παιδιά, ηλικιωμένοι με προβλήματα υγείας, ανήλικα παιδιά, αλλά και γυναίκες, που προτίμησαν να παραμείνουν στα σπίτια τους, στον τόπο που γεννήθηκαν, γνωρίζοντας ότι ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος.

Όλους αυτούς τους τιμούμε, τους οφείλουμε παντοτινή ευγνωμοσύνη, γιατί φώναξαν «παρών» την ώρα που η πατρίδα τους είχε ανάγκη. Με τη θυσία τους οι τιμώμενοι έγιναν το αληθινό παράδειγμα της φιλοπατρίας και παραμένουν ο άσβεστος φάρος που μας καθοδηγεί, ειδικά τις δύσκολες ώρες, όταν ο καθένας από εμάς αναμετράται με τη συνείδησή του.

Κυρίες και Κύριοι, σεβαστοί συγγενείς των ηρώων μας,

Η τιμή που σας αποδίδουμε απόψε για τους δικούς σας ανθρώπους είναι το ελάχιστο που οφείλει να πράξει η Πολιτεία που σας αντικρίζει με απεριόριστη εκτίμηση, απεριόριστο σεβασμό, γιατί στα πρόσωπά σας αποτυπώνεται η πιο τραγική πτυχή της κυπριακής τραγωδίας.

Μέχρι σήμερα, όπως ενδεχομένως να γνωρίζετε, το 49% των υποθέσεων αγνοουμένων μας εξακολουθούν να εκκρεμούν, με τους δικούς τους ανθρώπους να στερούνται το δικαίωμα στην αλήθεια για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων. Δυστυχώς, η άρνηση από πλευράς Τουρκίας, από πλευράς Άγκυρας να ανοίξει τα αρχεία του τουρκικού στρατού, όπου υπάρχουν στοιχεία για την ύπαρξη τάφων, αποτελεί τροχοπέδη στη διερεύνηση πολλών περιπτώσεων.

Ως αποτέλεσμα αυτής της απαράδεκτης κατάστασης πραγμάτων, μισό αιώνα μετά, πενήντα χρόνια μετά το έγκλημα σε βάρος της πατρίδας μας, πολλοί από εσάς, όπως και άλλοι συγγενείς αγνοουμένων, εξακολουθούν να βασανίζονται με πολλά αναπάντητα ερωτήματα γύρω από την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι παρά τα προβλήματα, τις δυσκολίες τις προκλήσεις, καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να δοθεί ένα τέρμα σε αυτό το ανθρώπινο, καθημερινό δράμα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ανάμεσα σε πολλά άλλα, από την πρώτη ημέρα που η κυρία Αριστοτέλους ανέλαβε τα καθήκοντά της, προχωρήσαμε σε μια σειρά από θεσμικές αλλαγές, κυρίως στην προσέγγιση των ζητημάτων που διαχειριζόμαστε καθημερινά. Δώσαμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην προσπάθεια για αύξηση της ροής των πληροφοριών, προωθώντας την ενδυνάμωση της δυνατότητας εξασφάλισης τέτοιων πολύ χρήσιμων πληροφοριών. Έχουμε καταργήσει τις ανακριτικές μεθόδους αναφορών σε μια συνειδητή προσπάθεια, γιατί βλέπαμε ότι υπήρχε ένα πρόβλημα εκεί, έτσι ώστε να ξεκλειδώσουμε την επικρατούσα σιωπή και να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατή πληροφορία. Πλέον, κυρίες και κύριοι, οι επαφές, η εξασφάλιση πληροφοριών διεξάγεται κάτω από διαφορετικές συνθήκες και αυτό έχει συμβάλει στη δημιουργία ενός κλίματος εμπιστοσύνης και ασφάλειας, ενώ την ίδια στιγμή η διαδικασία λήψης αναφορών διεξάγεται με τρόπο που βοηθά όσους κατέχουν πληροφορίες για τους αγνοούμενούς μας ή και τα θύματα να μιλήσουν πιο ελεύθερα.

Φίλες και Φίλοι,

Η γη της πατρίδας μας –συμπληρώνονται φέτος πενήντα χρόνια– είναι ποτισμένη με το αίμα αθώων ανθρώπων, ενώ τα οστά πολλών από αυτούς παραμένουν διάσπαρτα σε διάφορα μέρη στις κατεχόμενες μας περιοχές. Όσα χρόνια όμως κι αν περάσουν ποτέ δεν θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια διακρίβωσης της τύχης και του τελευταίου αγνοουμένου. Είναι η ελάχιστη οφειλή του κράτους, της πολιτείας έναντι των ανθρώπων που έσπευσαν να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία, που θυσιάστηκαν, για να υπάρχει σήμερα Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και έναντι όλων εσάς, των συγγενών τους, που ζείτε τόσα χρόνια με την προσμονή.

Ανήκω και εγώ στη γενιά του πολέμου. Είμαι συνομήλικος με τα περισσότερα παιδιά των αγνοουμένων και πεσόντων μας και είμαι πραγματικά συγκλονισμένος κάθε φορά που τους συναντώ. Έχω πλήρη συναίσθηση των υποχρεώσεών μου, του καθήκοντός μου έναντι όλων εσάς και θα τιμήσω μέχρι το τέλος τους όρους εντολής που μου ανέθεσε ο Κυπριακός λαός μέσα από την εκλογή μου.

Κλείνω αυτόν τον σύντομο χαιρετισμό, μεταφέροντας και πάλι την ευγνωμοσύνη της πολιτείας, διαχρονικά, μαζί με την υπόσχεση ότι όλοι μαζί θα κρατήσουμε αναμμένο το καντήλι της μνήμης των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για να είμαστε όλοι εμείς σήμερα ελεύθεροι.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(ΑΣ/ΑΦ)