Ανακοινωθέντα

Είναι τιμή μου να απευθύνω τον σημερινό επιμνημόσυνο λόγο, εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη στο Μνημόσυνο του Ταγματάρχη Δημήτριου Γεωργάκη, στον Ιερό Ναό Αποστόλου Παύλου, στην Πάχνα.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ με απέραντο σεβασμό και ευγνωμοσύνη, για να μνημονεύσουμε και να αποδώσουμε τις τιμές που αρμόζουν σε έναν άνθρωπο που υπηρέτησε με αφοσίωση, σθένος και ανιδιοτέλεια τόσο τη χώρα του όσο και την Κύπρο, την οικογένειά του και τη γενέτειρά του, τη Λάρισα, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα και το αποτύπωμά του σε όλους.

Ο Δημήτρης Γεωργάκης γεννήθηκε το 1950 στη Λάρισα. Το 1969 ξεκίνησε τη φοίτησή του στη Σχολή Ευελπίδων, από όπου αποφοίτησε το 1973 με τον βαθμό Ανθυπολοχαγού Διαβιβάσεων.  

Τα πρώτα βήματα στην καριέρα του τον οδήγησαν για έναν χρόνο στην Καβάλα, και ακολούθως, μέχρι και το 1976, στη Δράμα και την Ξάνθη. Το 1976 μετατίθεται στην πατρίδα μας, την Κύπρο, στον 51ο Λόχο Διαβιβάσεων Νήσου, όπου θα υπηρετήσει μέχρι και το 1978. Όπως έλεγε και ο ίδιος, παρόλο που μπορεί να έζησε τα γεγονότα του 1974 από μακριά, κατά τη διάρκεια αυτών των δύο χρόνων στην Κύπρο άκουσε τα πάντα από αυτούς που πολέμησαν και άφησαν συμπολεμιστές πίσω τους. Για δύο χρόνια υπηρέτησε με σθένος την αποστολή της επιχειρησιακής προστασίας της πατρίδας μας. Η Κύπρος δεν ήταν ποτέ απλώς ένας τόπος υπηρεσίας για αυτόν, αλλά μια δεύτερη πατρίδα. Διατηρούσε στενές σχέσεις με τους στρατιώτες του και τους εφέδρους καταδρομείς και επισκεπτόταν συχνά το νησί.

Αφού ολοκλήρωσε τη θητεία του στην Κύπρο, επέστρεψε στην Ξάνθη με τον βαθμό του Λοχαγού, όπου υπηρέτησε μέχρι και το 1980. Το 1980, όμως, ήταν επίσης μια χρονιά καθοριστική για την προσωπική του ζωή, καθώς παντρεύτηκε την αγαπημένη του Έρη.

Το 1980 η στρατιωτική του πορεία τον οδήγησε στο Χαϊδάρι και έπειτα στην Κοζάνη και το Μεγάλο Πεύκο στη Σχολή Καταδρομέων, όπου η στρατιωτική του παρουσία απέκτησε ακόμα μεγαλύτερο κύρος. Η καριέρα του συνεχίστηκε με μεταθέσεις και εξαιρετικές επιδόσεις.

Το 1987, με τον βαθμό του Ταγματάρχη, μπήκε στην Ανώτατη Σχολή Πολέμου, κατακτώντας την 3η θέση, και μετατέθηκε στη Στρατιωτική Σχολή της Χαλκίδας μέχρι και το 1993. Με τον βαθμό του Συνταγματάρχη θα υπηρετήσει το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ) για δύο χρόνια.

Αποστρατεύτηκε το 1996, όμως δεν έχασε ποτέ επαφή με την οικογένειά του στην Εθνική Φρουρά, ενώ έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους συναδέλφους του. Διετέλεσε Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ειδικών Δυνάμεων, Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αλεξιπτωτιστών, καθώς και Πρόεδρος της Λέσχης Ελλήνων Καταδρομών Θεσσαλίας.

Η προσφορά του στον στρατό, αλλά και στη στήριξη των συναδέλφων του καταδρομέων τόσο στην Ελλάδα και όσο και στην Κύπρο υπήρξε αδιάκοπη και ανιδιοτελής. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής σταδιοδρομίας του τιμήθηκε με Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ’ και Β’ Τάξεως, Μετάλλιο Ευδόκιμου Διοικήσεως Β’ Τάξεως, Μετάλλιο Υπηρεσίας Αξιωματικού Επιτελούς Β’ Τάξεως, Χρυσό Σταυρό Τάγματος του Φοίνικα και Χρυσό Σταυρό Τάγματος της Τιμής.

Η προσφορά του όμως δεν σταμάτησε εκεί.  Όπως έλεγε και ο ίδιος, μέσα από την υπηρεσία στις ειδικές δυνάμεις καλλιεργούνται οι αξίες της φιλοπατρίας, του αλτρουισμού, του σεβασμού, της συλλογικής προσπάθειας και του υψηλού αισθήματος ευθύνης.

Ο Δημήτρης μπορεί να αφυπηρέτησε από την Εθνική Φρουρά, δεν σταμάτησε όμως να υπηρετεί την πατρίδα του μέσα από την κοινωνική, αλλά και πολιτική του δραστηριότητα.   Αντιθέτως, ανέλαβε νέους ρόλους και συνέχισε να προσφέρει με την πείρα και την αφοσίωσή του. Το 1998 αφιερώνεται στην πόλη του, την Λάρισα. Εκλέγεται πρώτος σε ψήφους προτίμησης δημοτικός σύμβουλος και διατηρεί τη θέση του μέχρι και το 2024, όταν αναλαμβάνει τη θέση του Αντιδημάρχου Πολιτικής Προστασίας.

Μέσα από 26 χρόνια στην υπηρεσία του πολίτη, ο Δημήτρης Γεωργάκης, πέρα από τον ρόλο του ως Δημοτικού Συμβούλου και αργότερα ως Αντιδημάρχου, υπηρέτησε ως Μέλος της Διοίκησης της Δημοτικής Επιχείρησης Τουρισμού - Πολιτισμού Λάρισας, Μέλος της Διοίκησης του Αθλητικού Οργανισμού Λαρισαίων, ασχολήθηκε με πληθώρα δραστηριοτήτων αθλητικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, με την επίλυση προβλημάτων της συνοικίας του και της ευρύτερης περιοχής, ενώ αποτέλεσε Ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Δωρητών Οργάνων Σώματος Λάρισας.

Ο Δημήτρης Γεωργάκης υπήρξε πρότυπο αφοσίωσης και δυναμισμού τόσο για τους στρατιωτικούς όσο και για τους συμπολίτες του. Η μαχητικότητά του, η αγάπη του για την πατρίδα, και η αφοσίωσή του στην οικογένεια και στην κοινότητα θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη όλων όσοι τον γνώρισαν.

Τον Σεπτέμβριο του 2024 άφησε την τελευταία του πνοή ύστερα από μάχη με τον καρκίνο. Αν και η ασθένεια τον ταλαιπώρησε, εκείνος δεν σταμάτησε να αγωνίζεται. Στην καρδιά του, η μάχη αυτή είχε μια και μόνο κατεύθυνση: να δώσει το καλύτερο παράδειγμα για το τι σημαίνει να πολεμάς, να αγαπάς και να υπηρετείς.

Η σύζυγός του Έρη, η κόρη του Μαρίνα, ο γαμπρός του Στέλιος, και η εγγονή του Μαρία βρίσκονται σήμερα εδώ, καθώς και φίλοι του και οι συνάδελφοί του. Αφήνει πίσω του μια ανεκτίμητη κληρονομιά γεμάτη από αξίες, ήθος και πίστη στην κοινότητα και την πατρίδα. Επιτρέψτε μου να εκφράσω την αμέριστη ευγνωμοσύνη μου προσωπικά, αλλά και ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, για την υπηρεσία του, και να υπογραμμίσω την ηθική μας υποχρέωση να θυμόμαστε και να τιμάμε το παράδειγμά του και τις αξίες που ο ίδιος μας δίδαξε.

Η μνήμη του θα παραμείνει ζωντανή μέσα από τα έργα του, τις σχέσεις που οικοδόμησε και τις ζωές που επηρέασε. Για εμάς ο Δημήτρης Γεωργάκης θα είναι πάντα ένα φωτεινό παράδειγμα.

Αιωνία ας είναι η μνήμη του.

(ΕΑθ/ΜΣ)