Ανακοινωθέντα

Οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν από το τραγικό ξημέρωμα της 11^ης Ιουλίου 2011 που σημάδεψε ολόκληρη την Κύπρο και πλήγωσε τις καρδιές μας. Οκτώ χρόνια από τότε που μια εκκωφαντική έκρηξη, διαπέρασε τις ψυχές όλων μας, αφήνοντας σε αυτές ένα ανεξίτηλο στίγμα. 

Σήμερα, επαναφέρουμε στη σκέψη μας εικόνες από τις τραγικές μέρες του ζοφερού καλοκαιριού του 2011. Με τη δύναμη της μνήμης, γυρνάμε πίσω στον χρόνο και γονυπετείς, υποκλινόμαστε μπροστά στις ηρωικές μορφές,  οι οποίες εκείνο το ξημέρωμα, έδιναν άνιση μάχη με τις πύρινες γλώσσες. Οι δεκατρείς λεβέντες, δεν έστρεψαν το βλέμμα προς τη δύση, αλλά θέλησαν να αντικρίσουν κατάματα το φως του χρέους. Το φως της ανατολής που έσμιξε με τη λάμψη της μεγάλης έκρηξης των ανεύθυνων συμπεριφορών μας. Τα καθαγιασμένα τους σώματα, ευθυτενή σαν τα κυπαρίσσια και τους σταυρούς στον ορίζοντα πάνω από τον κρατήρα, παρελαύνουν σήμερα και κάθε μέρα μπροστά μας. Οι μορφές τους, στέκουν περίβλεπτες και η εκθαμβωτική τους λάμψη περιαυγάζει σε όλη την οικουμένη. 

Δεκατρία παλληκάρια χάθηκαν άδικα τότε. Θυσίασαν τις ζωές τους χωρίς να δειλιάσουν ούτε στιγμή μπροστά στον θανάσιμο κίνδυνο, και παρέμειναν αγέρωχοι και συνεπείς στο καθήκον.

Πιστοί στους όρκους της πατρίδας έθεσαν το χρέος υπεράνω της ζωής τους, που βλέποντας το καράβι της ντροπής μας να βουλιάζει, έμειναν στη γέφυρα της αξιοπρέπειας και προσπάθησαν μέχρι την υστάτη να σώσουν την περηφάνια μιας χώρας και την αξιοπρέπειά μας που ματαιοδοξούσε.

Υποκλινόμαστε με σεβασμό στη μνήμη τους και επαναλαμβάνουμε τη συγγνώμη της Πολιτείας για όλα όσα όφειλε να πράξει και δεν έπραξε, και συμπάσχουμε στον πόνο και τη θλίψη των γονιών, των συζύγων, των παιδιών και των αδελφών των 13 ηρώων που κλήθηκαν να σηκώσουν στους ώμους τους πολιτικές και διοικητικές ευθύνες και ανεπάρκειες που δεν τους αναλογούσαν.

Άλλος ένας μαύρος Ιούλης, σημειώθηκε, δυστυχώς, στο ημερολόγιό μας. Άλλος ένας τραγικός Ιούλης που προκάλεσε βαρύ πόνο και έσβησε τα χαμόγελα από τα πρόσωπα αγαπημένων προσώπων. Αδύναμες οι λέξεις και φτωχές, να αποδώσουν τον θρήνο που ακολούθησε τη θυσία των δεκατριών ηρώων.

Βαρύς ο πόνος και σπαρακτική η απουσία, για όλους τους συγγενείς και φίλους. Ο ορυμαγδός που προηγήθηκε της τρομακτικής αύρας του θανάτου, θόλωσε τα χαμόγελα στα πρόσωπα και έσβησε τη λάμψη από τα μάτια. Οι εικόνες, με τις ευτυχισμένες οικογένειες, τα ολόφωτα σπίτια και τις φωνές χαράς και ανεμελιάς, έδωσαν τη θέση τους σε μαυροντυμένες φιγούρες και ανέκφραστα βουρκωμένα βλέμματα. Οι γονείς λύγισαν στο άκουσμα του χαμού των παιδιών τους, οι καρδιές των συζύγων ράγισαν με την ανακοίνωση του θανάτου των αγαπημένων τους. Τα ρολόγια πάγωσαν. Ο χρόνος υποκλινόμενος στην άνευ ορίων αυταπάρνηση των δεκατριών, άφησε το σύμπαν μετέωρο. Τη στιγμή που η ιστορία άπλωνε ευλαβικά το χαλί της δόξας, για να τους υποδεχθεί με μεγαλοπρέπεια στο πάνθεον των ηρώων, η γύρω φύση, καπνισμένη, έραινε τα ιερά τους σώματα. 

Τίμησαν τη στολή τους  και πρόσφεραν με υψηλό αίσθημα αυτοθυσίας τη ζωή τους «ποτέ από το χρέος μη κινούντες», για να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον και να υπερασπίσουν την αποστολή τους, γνωρίζοντας πως οι ευθύνες βάραιναν τους ώμους άλλων και όχι τους δικούς σας. 

Η 11η Ιουλίου του 2011, έχει καταγραφεί ως μία από τις τραγικότερες ημερομηνίες, στη σύγχρονη Ιστορία της Κύπρου. Η έκρηξη, πέραν από τον τραγικό απολογισμό σε ανθρώπινες ζωές, τράνταξε και τα θεμέλια του κράτους, επιδεινώνοντας την ίδια ώρα τα προβλήματα στην  κλυδωνιζόμενη τότε οικονομία.

Είναι εθνικό καθήκον και υποχρέωση προς τις οικογένειες και τα παιδιά των ηρωικών νεκρών μας, να κρατούμε άσβεστη τη μνήμη τους και να μην ξεχνάμε ποτέ το δικό μας καθήκον και τις ευθύνες της Πολιτείας. Δίκαια η Πολιτεία, με Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου τους ανακήρυξε ήρωες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα αγαπημένα τους πρόσωπα.  Αυτή είναι όμως η ελάχιστη τιμή που τους αξίζει και τους οφείλει η Πολιτεία.

Για να αποδώσουμε την οφειλόμενη τιμή σε ένα από τα παλληκάρια που χάθηκαν τότε, όταν η έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί, συντάραξε ολόκληρη την Κύπρο, προσήλθαμε σήμερα εδώ, στο ιερό ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, στα Λατσιά.

Τιμούμε τον Επικελευστή Μιχάλη Ηρακλέους, το παλληκάρι που έμεινε πιστό στον όρκο της τιμής και του καθήκοντος, και που η θυσία του, μαζί με εκείνη των 12 άλλων ηρώων της φονικής έκρηξης, έγινε διδαχή και ιερό παράδειγμα για τις παρούσες και τις επερχόμενες γενιές.

Γιος του Σόλωνα και της Σαντάλ, ο Μιχάλης γεννήθηκε το 1967 στη Λευκωσία. Έχασε από πολύ μικρός τη μητέρα του και αργότερα και τον πατέρα του. Το 1984 αποφοίτησε από το Α’ Λύκειο Κύκκου και αμέσως μετά κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά, όπου υπηρέτησε τη θητεία του στο Πεζικό. Το 1989 νυμφεύθηκε τη Μαρία Κωνσταντίνου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Σόλωνα και τον Άντυ.

Δέκα χρόνια αργότερα, προσλήφθηκε στην Εθνική Φρουρά ως Εθελοντής Πενταετούς Υποχρέωσης και τοποθετήθηκε στη Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Από τον Σεπτέμβριο του 2010 μέχρι και την μαύρη εκείνη ώρα της έκρηξης, υπηρετούσε στη Διοίκηση της Ναυτικής Βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης», ως Βοηθός Επιστασίας Βλαβών, Πυρασφάλειας και Ομάδας Συντηρήσεως.

Φιλομαθής, εργατικός και φιλότιμος, ο Μιχάλης επεδίωξε και συμμετείχε σε κύκλους εκπαιδεύσεων συναφών με αντικείμενα της ειδικότητάς του. Τον Μάρτιο του 2006, του απονεμήθηκε «εύφημος μνεία» από τον τότε Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς, αφού στις 2 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους, οδηγώντας φουσκωτό σκάφος κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και ενεργώντας με θάρρος και αυταπάρνηση, προσέγγισαν, με συνάδελφό του, δεξαμενόπλοιο στα ανοιχτά της Λεμεσού από όπου παρέλαβαν και μετέφεραν στην ξηρά μέλος του πληρώματος που είχε υποστεί καρδιακή προσβολή. Το εν λόγω πρόσωπο διακομίσθηκε αμέσως στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού όπου και διασώθηκε την τελευταία στιγμή.

Με Υπουργική Απόφαση, ο Μιχάλης προήχθη μεταθανάτια στον βαθμό του Επικελευστή, τιμής ένεκεν για τη θυσία του σε ώρα διατεταγμένης υπηρεσίας και κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του καθήκοντος.

Απευθυνόμενος στην τιμημένη οικογένεια του ήρωα, και ειδικότερα στη σύζυγο και τα παιδιά του, εκφράζω τα αισθήματα βαθύτατης θλίψης της Πολιτείας για τον άδικο χαμό του, αλλά και της μεγάλης εκτίμησης και ευγνωμοσύνης μας για την προσφορά και τη θυσία του.

Οι ήρωες θα βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας και θα υπενθυμίζουν το χρέος μας. Θα υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι με επίγνωση του καθήκοντος και αυταπάρνηση, που θέτουν το κοινό συμφέρον πάνω από προσωπικές φιλοδοξίες και από την ίδια τους τη ζωή.

Μεταξύ τους και ο Μιχάλης Ηρακλέους. Ο Μιχάλης που αγαπούσε τα παιδιά του, τη σύζυγο του, τους φίλους του, τους συναδέλφους του, τη δουλειά του. Ο Μιχάλης που ήταν γεννημένος για να δίνει τα πάντα για τον διπλανό του.

Οκτώ χρόνια έχουν περάσει από τότε. Σε αυτά τα χρόνια, ό,τι και αν αποφάσισε και έπραξε η Πολιτεία στη μνήμη των 13 ηρώων του Μαρί, το κύριο βάρος των συνεπειών της χωρίς προηγούμενο τραγωδίας το έχουν οι οικογένειές τους.

Χωρίς την αγκαλιά και την προστασία του πατέρα και συζύγου και με διαλυμένα τα όνειρα που έκαναν μαζί για τη ζωή, προσπαθούν ακόμη να συνέλθουν από το μεγάλο κτύπημα που τους επεφύλαξε η μοίρα. Προσπαθούν να συνέλθουν και να προγραμματίσουν και πάλι τις ζωές τους, αλλά ο πόνος από την απώλεια των αγαπημένων τους είναι ανυποχώρητος.

Συμπαραστεκόμαστε στην οικογένεια σου ήρωα Επικελευστή Μιχάλη Ηρακλέους. Βάλσαμο στη δοκιμασία της είναι η καθολική αναγνώριση της αξιοσύνης σου σαν καλού και αφοσιωμένου οικογενειάρχη, ανδρείου, θαρραλέου και ενάρετου ανθρώπου με υψηλά ιδεώδη και αρχές, παράδειγμα για όλους εμάς τους υπολοίπους που υποκλινόμαστε στη θυσία και το μεγαλείο της ψυχής σου.

Δεν θα αφήσουμε να ξεχαστεί η θυσία σου, έχουμε χρέος να τη διατηρήσουμε ζωντανή, και ως υπόμνηση σε όλους της πραγματικής  έννοιας του χρέους και του καθήκοντος προς την αγαπημένη μας πατρίδα Κύπρο.

Τιμώντας τη μνήμη σου, αναγνωρίζουμε, ταυτόχρονα, την οφειλή μας να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά να επαναληφθούν ανάλογα σφάλματα και η χώρα μας να ζήσει παρόμοιες τραγωδίες. Να μην θρηνήσουμε ποτέ ξανά για τις ζωές αδικοχαμένων παιδιών μας.

Ας είναι αιώνια η μνήμη και η δόξα του Μιχάλη Ηρακλέους, των άλλων δώδεκα παλληκαριών που σκοτώθηκαν στην έκρηξη στο Μαρί και όλων των ηρώων της πατρίδας μας.

Αιώνια και Τιμημένη.

---------------------

ΑΜ/ΕΙ