Ανακοινωθέντα

Εσείς, που είδατε τα κορμιά των συμπολεμιστών σας να χάνονται στα πυκνά σύννεφα του άδικου πολέμου. Εσείς, που νιώσατε την τελευταία τους ανάσα πριν ανηφορίσουν για τα υψηλά δώματα της αθανασίας. Κι από την άλλη, οι γονείς, οι σύζυγοι, τα παιδιά και οι συγγενείς, που στερήθηκαν την αγκαλιά, το πατρικό χάδι, το νεανικό χαμόγελο, τη ζεστασιά της αγάπης τους και της ανιδιοτελούς φιλίας που δεν σβήνει ούτε με τον θάνατο. Μαζί σας και όλοι εμείς, προσκυνητές της θυσίας τους, μαζευτήκαμε στον Ιερό Ναό Αγίων Αυξεντίου και Ευσταθίου, για να αποδώσουμε ως ελάχιστο φόρο τιμής, μνημόσυνο ανδρείας. Να δεηθούμε «υπέρ αναπαύσεως των ψυχών» των ηρώων μας, οι οποίοι επιδεικνύοντας υπέρτατη βούληση και ετοιμότητα για θυσία, πέτυχαν τη διαχρονική ιστορική αναγνώριση και την ενδοκοσμική αθανασία. Να δεηθούμε επίσης υπέρ της ανεύρεσης των αγνοουμένων αδελφών μας, που χάθηκαν μέσα στη φρίκη της τουρκικής εισβολής.

Μέσα από την καταδίκη του δίδυμου εγκλήματος κατά της Κύπρου αναβιώνουν κάθε χρόνο αυτές τις μέρες οι πικρές μνήμες και ο πόνος για τις τραγικές συνέπειες τους.

Πενθούν για πολλοστή φορά οι ψυχές μας και παγώνουν οι καρδιές μας για τη μαύρη συμφορά εκείνο το καλοκαίρι του 74, που το πέρασμά της άφησε νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους, πρόσφυγες, εγκλωβισμένους. Μαυροφόρησε η Κύπρος, μοιρασμένη στα δύο, και ένα μεγάλο κομμάτι της γης μας κάτω από τη στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας.

Τις μαύρες εκείνες ημέρες του Ιούλη και Αυγούστου του 1974, η Κύπρος συστρατεύτηκε για να αποκρούσει τη βάρβαρη τουρκική εισβολή, που ακολούθησε το πραξικόπημα, με τα στρατευμένα παιδιά της να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός όπου πλήρωσαν βαρύτατο τίμημα στον άνισο εκείνο αγώνα.

Η κυπριακή πολιτεία καταθέτει σήμερα την οφειλόμενη τιμή, την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση σε αυτούς που τήρησαν τον όρκο τους στο έπακρο και έδωσαν μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για την υπεράσπιση της πολύπαθης πατρίδας μας. Θυμόμαστε και αποτίνουμε τον οφειλόμενο φόρο μνήμης και τιμής στους ήρωες της Μακράσυκας, οι οποίοι θυσιάστηκαν παραμένοντας μέχρι το τέλος συνεπείς και ανυποχώρητοι υπερασπιστές και έδωσαν με τη θυσία τους μαθήματα ηθικής, τόλμης και ανδρείας θέτοντας, πάνω απ’ όλα, την πατρίδα.

Υποκλινόμαστε στη μνήμη όλων των εκλεκτών τέκνων της Κύπρου μας που τίμησαν την πατρίδα μας με το ήθος, τη γενναιότητα και το ψυχικό τους σθένος και εκφράζουμε την αιώνια ευγνωμοσύνη μας για τη μεγάλη θυσία τους. Δικαιωματικά και πρώτιστα όμως μπορούν να περηφανεύονται οι οικογένειες που γέννησαν και ανάθρεψαν τέτοια παλικάρια, που βίωσαν τα οράματα του Ελληνισμού και την πανάρχαια εντολή «εις οιωνός άριστος… αμύνεσθαι περί πάτρης».

Υποκλινόμαστε ιδιαίτερα στη μνήμη των νεκρών και των αγνοουμένων μας, σε αυτούς που, κατά τον ποιητή, περισσότερη τιμή τους πρέπει γιατί γνώριζαν ότι ο Εφιάλτης είχε ήδη φανεί και οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Η έναρξη της νεότερης ιστορίας της Κύπρου μας, σημαδεύτηκε από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ ενάντια στον αγγλικό ζυγό και οδήγησε την πατρίδα μας στην ανεξαρτησία. Το λαμπρό αυτό έπος, φώτισε πρόσωπα ηρώων όπως του  Κώστα Φλουρέντζου, ο οποίος σε ηλικία 19 χρόνων δολοφονήθηκε το 1956 από τους Άγγλους. Το βράδυ της 26ης Μαΐου βρισκόταν στην Άσσια με την αρραβωνιαστικιά του. Ξαφνικά η κοινότητα αναστατώθηκε από την είδηση ότι Τούρκοι επιτεθήκαν εναντίον των Ελλήνων της Αφάνειας. Ο Κώστας ήταν ανάμεσα στους πρώτους που έτρεξαν να βοηθήσουν. Χτυπήθηκε όμως θανάσιμα από πυροβολισμούς των Άγγλων. Η κηδεία του έγινε από την εκκλησία της Παναγίας της Ελεούσας. Ο τάφος του βρίσκεται στο προαύλιο του ναού.

Πέρασαν 18 δύσκολα χρόνια, τα οποία σφράγισαν μια πολυτάραχη περίοδο για την πατρίδα μας. Την 20^η Ιουλίου 1974, γράφτηκε ο επίλογος της προδοσίας που έφερε τον όλεθρο και την καταστροφή. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, τιμούμε και υποκλινόμαστε στην ηρωική θυσία των πεσόντων μας, που έταξαν το εθνικό συμφέρον υπεράνω της ζωής τους και στους αγνοούμενους που για την τύχη τους ακόμη αγωνιούμε.

Σήμερα καταθέτουμε για μια ακόμη φορά την ευγνωμοσύνη της κυπριακής πολιτείας:

• Στον Γεώργιο Αντρέα Γιωρκάτζιη, ο οποίος έπεσε μαχόμενος στη μάχη των Κουκλιών, στις 22 Ιουλίου το 1974 σε ηλικία 34 ετών. Ήταν παντρεμένος με τέσσερα παιδιά και η σύζυγός του ήταν έγκυος με το πέμπτο παιδί τους. Έλαβε μέρος στον αγώνα της ΕΟΚΑ και το 1963-64 συμμετείχε στην καταστολή της τουρκοανταρσίας. Ήταν ο τελευταίος Ελληνοκύπριος που τάφηκε στο κοιμητήριο της Μακράσυκας.
• Στον Γεώργιο Αντρέα Ιωακείμ που έπεσε μαχόμενος στις 22 του Ιούλη του 1974 στον Άγιο Ερμόλαο. Υπηρέτησε στην Εθνική Φρουρά ως ανθυπολοχαγός Πυροβολικού. Ο πατέρας του πέθανε το 1958 μετά από φρικτά βασανιστήρια των Άγγλων. Στις 22 Ιουλίου ενώ έβαλλε κατά των εισβολέων στον Άγιο Ερμόλαο, τραυματίστηκε από έκρηξη οβίδας. Μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας όπου ξεψύχησε την επομένη. Τα λείψανά  του εκτάφηκαν από το Στρατιωτικό Κοιμητήριο Λακατάμιας όπου είχε ταφεί και στις 28 Οκτωβρίου 2002 έγινε η κηδεία του με τιμές ήρωα στο Δασάκι της Άχνας. 
• Στον Αντρέα Σιακαλλή που αγνοείται από τις 20 Ιουλίου 1974. Χάθηκαν τα ίχνη του στον Κοντεμένο. Υπηρέτησε με το βαθμό του δεκανέα στα ΠΑΟ 106 στη Λακατάμια. Στις 20 Ιουλίου θα απολυόταν  και οι γονείς του ονειρεύονταν να συνεχίσει τις σπουδές του σε πανεπιστήμιο. Δυστυχώς όμως έγινε η τουρκική εισβολή. Μεταφερόμενη στην Κερύνεια το πρωινό της 20^ης Ιουλίου, η μονάδα του βομβαρδίστηκε από τα τουρκικά αεροπλάνα στον Κοντεμένο. Το όχημα στο οποίο επέβαινε ο Ανδρέας κτυπήθηκε και σκοτώθηκαν πολλοί στρατιώτες. Ο Ανδρέας είναι ανάμεσα σε εκείνους που η τύχη τους αγνοείται μέχρι σήμερα. 
• Στη λίστα των αγνοουμένων περιλαμβανόταν και ο Γεώργιος Γερασίμου που έπεσε μαχόμενος στη Μια Μηλιά στις 14 Αυγούστου 1974. Υπηρετούσε τότε τη στρατιωτική του θητεία και η μονάδα του επάνδρωνε θέσεις στη γραμμή Μιας Μηλιάς - Κουτσοβέντη. Στη δεύτερη φάση της εισβολής το μέτωπο κατάρρευσε και τα ίχνη του χάθηκαν. Για 36 χρόνια ήταν αγνοούμενος, μέχρι που τα οστά του βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στην Αγιά, όπου εκτελέστηκε μαζί με άλλους από τους Τούρκους εισβολείς. Η κηδεία του έγινε στις 4 Σεπτεμβρίου 2010. Ο τάφος του είναι στον Τύμβο Μακεδονίτισσας.
• Στον Στέλιο Λαζάρου που στις 16 Αυγούστου 1974 το φυλάκιο το οποίο επάνδρωνε και το οποίο βρισκόταν στον Άγιο Παύλο καταλήφθηκε από τα τουρκικά στρατεύματα και υπάρχει μαρτυρία ότι μεταφέρθηκε στις φυλακές των Αδάνων στην Τουρκία μαζί με άλλους αιχμαλώτους. Από τότε η τύχη του αγνοείται. Ήταν τεχνίτης κατασκευής αλουμινίων. Μαζί με το μικρότερο αδελφό του τον Πέτρο είχαν στήσει ένα μικρό εργοστάσιο αλουμινίων στη Μακράσυκα. Του άρεσε το ποδόσφαιρο και έπαιζε στην ομάδα του χωριού.

Οι βάρβαροι Αττίλες δολοφόνησαν και δύο γυναίκες:

• Την Ηλιού Κυριάκου Φώτη η οποία γεννήθηκε στην Έγκωμη και παντρεύτηκε στη Μακράσυκα τον Κυριάκο Φώτη. Στις 15 Οκτωβρίου 1974 είχε πάει από τις ελεύθερες περιοχές στην κατεχόμενη Έγκωμη Αμμοχώστου να δει την αδελφή της που είχε μείνει εκεί εγκλωβισμένη. Τούρκοι στρατιώτες σκότωσαν και τις δύο.
• Την Αντρούλλα Σάββα που γεννήθηκε στη Μακράσυκα στις 20 Αυγούστου 1948. Πυροβολήθηκε από Τούρκους στρατιώτες στις 13 Οκτωβρίου 1974 στην Άχνα.  Απεβίωσε στο Νοσοκομείο Δεκέλειας όπου μεταφέρθηκε για περίθαλψη.

Σαράντα τέσσερα χρόνια από τότε η πατρίδα μας παραμένει διαιρεμένη εξαιτίας της Τουρκικής αδιαλλαξίας και αρνητικότητας, καθώς και της ανοχής που επιδείχθηκε σε συγκεκριμένες φάσεις της πορείας μας από ορισμένους ισχυρούς της γης στο έγκλημα που διαπράχθηκε εις βάρος της Κύπρου.

Ακόμα και το ανθρωπιστικό θέμα των αγνοουμένων μας παραμένει άλυτο βασανίζοντας τις ψυχές χιλιάδων άλλων ανθρώπων. Δεν παραγνωρίζουμε την πρόοδο που έγινε στα τελευταία χρόνια, αλλά ο κατάλογος των αγνοουμένων παραμένει μακρύς με τα ονόματα των περισσοτέρων να εξακολουθούν να περιλαμβάνονται σε αυτόν.  Δυστυχώς η Τουρκία δεν συνεργάζεται στον βαθμό που επιβάλλεται. Οι ευθύνες της είναι τεράστιες. Θα πρέπει, πρωτίστως, να επιτρέψει χωρίς περιορισμούς τις εκταφές στα κατεχόμενα, όπως και την πρόσβαση ερευνητών στα αρχεία του κατοχικού στρατού, όπου με βεβαιότητα υπάρχουν στοιχεία για περισσότερους αγνοουμένους. Και,  ακόμη, να δώσει επιτέλους στοιχεία για τις διαπιστωμένες μετακινήσεις οστών αγνοουμένων από τους αρχικούς χώρους ταφής σε άλλους, προκειμένου να αποκρυβούν οι ευθύνες για το μεγάλο έγκλημα των μαζικών εκτελέσεων συμπατριωτών μας. Η αλήθεια δεν μπορεί να αποκρυβεί. Είναι εκεί και βοά.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι τη διακρίβωση και της τελευταίας περίπτωσης αγνοουμένου μας. Αυτό και αν είναι μέρος της οφειλής μας προς όλους που πρόσφεραν τον εαυτό τους θυσία για την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.

Την ίδια ώρα δεν παρεκκλίνουμε από τον υπέρτατο στόχο μας που είναι η επανένωση της πατρίδας μας και ο τερματισμός της κατοχής, μέσω της επίτευξης μιας λύσης η οποία να διασφαλίζει την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών και να δημιουργεί συνθήκες ελευθερίας, ασφάλειας και ευημερίας όλων των πολιτών μας, χωρίς ξένες εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα, ώστε να ζούμε σε ένα φυσιολογικό, κανονικό και σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.

Αναμένουμε τις διαβουλεύσεις με την αξιωματούχο του ΟΗΕ κα Τζέϊν Χολ Λουτ με όλες τις πλευρές και τα ενδιαφερόμενα μέρη, ευχόμενοι ότι θα προκύψουν αποτελέσματα που θα μας επιτρέψουν να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις από το σημείο στο οποίο διακόπηκαν πριν από ένα χρόνο στο Κρανς Μοντανά. Η αυριανή συνάντηση της κας Λουτ με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη σηματοδοτεί την έναρξη μια νέας προσπάθειας που ελπίζουμε να αποδώσει όσα επιδιώκουμε για την οριστική απαλλαγή μας από τις συνέπειες της εισβολής.

Αυτό θα είναι και το καλύτερο μνημόσυνο προς τους ήρωες μας. Καλούμαστε να συνεχίσουμε τον αγώνα που εκείνοι χάραξαν, να κρατήσουμε άσβεστη τη δάδα του πάθους και της ανιδιοτελούς αγάπης προς την πατρίδα, με το ίδιο σθένος και την ίδια αποφασιστικότητα, μέχρι την τελική δικαίωση. Γνωρίζουμε ότι η θυσία τους θα δικαιωθεί μόνο με τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πολύπαθης πατρίδας μας. Αυτό που έχει σημασία είναι να παραμείνουμε όλοι μαζί ενωμένοι και να δώσουμε τη μάχη για τον τόπο μας, για το μέλλον αυτού του τόπου. Μόνο μέσα από εθνική ενότητα και κοινή προσπάθεια θα βοηθήσουμε την Κύπρο να διέλθει με επιτυχία τους σημερινούς υφάλους και να τη μεταμορφώσουμε σε πατρίδα ελευθερίας, ευημερίας και ασφάλειας.

Στη μνήμη όλων των ηρώων μας, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και τιμούμε την προσφορά τους προς την πατρίδα. Ευχαριστούμε όλους όσοι έπεσαν για τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Παράλληλα, ως Πολιτεία, εκφράζουμε τη συμπάθεια μας προς του οικείους τους, που υπομένουν ακόμα το δράμα της απώλειας, την τραγωδία της αδικαίωτης θυσίας.

Ας είναι αιώνια η δόξα των αθάνατων νεκρών μας. Παντοτινή η ευγνωμοσύνη μας προς τους ήρωες που παρέμειναν πιστοί στο καθήκον και ακόμα αγνοούνται.   

Δόξα και τιμή στους ήρωες της κοινότητας Μακράσυκας που μνημονεύουμε σήμερα.

Ας φανούμε αντάξιοι της θυσίας τους.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα τους!

Αιωνία και τιμημένη.

------------------

(ΜΓ/ΕΙ)