Ανακοινωθέντα

Κάτι που αισθάνομαι πως πρέπει να τονίσω πρώτα, είναι η συγκίνηση που με διακατέχει, όπως -πιστεύω ακράδαντα- όλες και όλους μας. Μετά από πολλά χρόνια προωθείται επιτέλους η ανέγερση του μνημείου αιχμαλώτων του πολέμου του 1974. Ένας φόρος τιμής, οφειλόμενος για συμπατριώτες μας που έζησαν όλη την κόλαση του πολέμου, έχοντας συλληφθεί ως αιχμάλωτοι στα πεδία των μαχών ή ως άμαχοι πολίτες στους τόπους διαμονής τους, και βιώνοντας στη συνέχεια όλη τη βαρβαρότητα και αγριότητα του Αττίλα.

Στα πρόσωπά τους τιμούμε όλους εκείνους τους νέους της εποχής που ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό και αγάπη προς την πατρίδα στο κάλεσμά της για υπεράσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της από την εισβολή του βάρβαρου Αττίλα. Τιμούμε όλους τους συμπατριώτες μας που συνελήφθησαν και υπέφεραν τα πάνδεινα κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους προσβλέποντας στην ώρα της απελευθέρωσής τους, τιμούμε, γενικότερα, τον ηρωισμό και την αυτοθυσία που επέδειξαν οι νέοι μας, αλλά και άτομα μεγαλύτερης ακόμα ηλικίας, το πικρό εκείνο καλοκαίρι της μεγάλης δοκιμασίας για την ιδιαίτερη πατρίδα μας και τον λαό μας.

Βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον θάνατο. Βίωσαν βασανιστήρια, κακουχίες, δολοφονίες συμπολεμιστών τους. Πολλοί από αυτούς πολέμησαν τον εχθρό χωρίς εντολές και βοήθεια από πουθενά και κατέληξαν χωρίς ελπίδα στα χέρια του Αττίλα. Η απελευθέρωση τους, με τα όσα βίωσαν, ήταν κυριολεκτικά επιστροφή στη ζωή.

Η σκέψη μας πάει σε εκείνες τις μέρες, όταν μετά από πολλές προσπάθειες έγινε κατορθωτή η επιστροφή των αιχμαλώτων στις ελεύθερες περιοχές. Στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας και στην Ξενοδοχειακή Σχολή στη Λευκωσία καταγράφηκαν εικόνες που θα μείνουν για πάντα αξέχαστες. Εικόνες πένθους, αγωνίας, αλλά και χαράς και ανακούφισης.

Μανάδες, πατέρες, σύζυγοι και αδελφοί με τις φωτογραφίες των δικών τους στα χέρια να αναμένουν τα λεωφορεία με τους αιχμαλώτους και να ρωτούν για τους δικούς τους που αγνοούνταν. Και στα βουβά βλέμματα των απελευθερωμένων να υπάρχει από τη μια η κατάθλιψη για τα όσα βίωσαν και από την άλλη η προσμονή της ευτυχούς στιγμής της συνάντησης με τους αγαπημένους τους.

Σύμφωνα με τα αρχεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, αιχμαλωτίστηκαν το καλοκαίρι του 1974, 2647 συμπατριώτες μας από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν άμαχοι πολίτες. Ενώ περίπου οι μισοί από αυτούς μεταφέρθηκαν σε φυλακές στην Τουρκία.

Σήμερα, 48 χρόνια από τότε, η Κύπρος εξακολουθεί να βιώνει τις τραγικές συνέπειες της προδοσίας του πραξικοπήματος η οποία έφερε την καταστροφή από τον τουρκικό Αττίλα. Την απώλεια και την εξαφάνιση χιλιάδων ζωών, την αιχμαλωσία, την προσφυγιά και τον εγκλωβισμό πολλών άλλων. Την κατάληψη του 37,5% των εδαφών μας, την καταστροφή των ιερών και των οσίων μας. Όλα αυτά βάσει των σχεδιασμών της Άγκυρας που εξυφάνθηκαν από την εποχή της αποικιοκρατίας για διχοτόμηση της πατρίδας μας και πλήρη τουρκοποίηση στη συνέχεια του κατεχόμενου τμήματος, με επιδίωξη, ακολούθως, την άσκηση ελέγχου επί ολόκληρης της νήσου μας.

Συνεχίζοντας τις προσπάθειας για την επίλυση του ανθρωπιστικού κατά κύριο λόγο προβλήματος των αγνοουμένων μας, που παραμένει και είναι η πιο τραγική πτυχή του δράματος που βιώνει έκτοτε η πατρίδα μας, συνεχίζουμε, δυστυχώς, να είμαστε αντιμέτωποι  με την τουρκική επιθετικότητα, όπως αυτή επεκτάθηκε σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνον.

Ο αναθεωρητισμός και η όλη επιθετική και εκβιαστική τακτική της Άγκυρας, δεν κάμπτει ωστόσο το φρόνημα και τη θέλησή μας να δικαιώσουμε τη θυσία όλων των ηρώων και των μαρτύρων μας.

Το βάρος της ιστορικής μας ευθύνης παραμένει και ενισχύεται. Αμετάθετος στόχος μας η λύτρωση του προδομένου και αδικημένου λαού μας. Η διασφάλιση της επιβίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού εδώ που τον έταξε η Ιστορία, η οποία με τίποτα δεν μπορεί να παραγραφεί ή να αγνοηθεί.

Κυρίες και κύριοι,

Συγχαίρω θερμά τους βραβευθέντες και όλους τους συμμετέχοντες στον εικαστικό διαγωνισμό για την ανέγερση του μνημείου. Ιδιαίτερα συγχαίρω τους επιλεχθέντες για το πρώτο βραβείο Χρίστο Χατζηχρίστο και Κυριάκο Μιλτιάδους. Θερμές ευχαριστίες προς τους υπευθύνους του Μουσείου Αγώνος για τη φιλοξενία της εκδήλωσης και την έκθεση των έργων.

Στο πρόσωπο του Προέδρου του Συνδέσμου των Αιχμαλώτων Πολέμου 1974, του κ. Βάσου Χρίστου, εκφράζω προς όλους τη βαθιά εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας. Η τραγική εμπειρία τους, τα όσα έζησαν και γνώρισαν στα χέρια του Αττίλα, ο φόβος, η αγωνία, το μαρτύριο και το άγνωστο για το αύριο δεν μπορούν με τίποτα να αναπληρωθούν. Το μνημείο που θα αναγερθεί εκεί κοντά στο Λήδρα Πάλας, θα θυμίζει σε όλους την τραγικότητα των στιγμών που έζησε η πατρίδα μας, και μαζί το χρέος μας προς αυτούς που τόσο υπέφεραν και με τίποτα δεν μπορούν να ξεχάσουν.

(ΕΠ)