Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα σεβασμού, συγκίνησης και υπερηφάνειας συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε στο γενναίο τέκνο της πατρίδας μας, καταδρομέα Χριστοφή Γεώργιο του Χαράλαμπου και της Ειρήνης. Για να συνοδεύσουμε στην τελευταία του κατοικία έναν ήρωα που δε λογάριασε τον θάνατο και θυσίασε τη ζωή του στο βωμό της πατρίδας, υπερασπιζόμενος την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Τον επίλογο της τραγικής ιστορίας του άξιου, λαμπρού τέκνου της πατρίδας μας, του Χριστοφή Γεώργιου, γράφουμε σήμερα εδώ, στο χωριό του στην Ποταμίτισσα. Ο Χριστοφή Γεώργιος επιστρέφει σήμερα στη γενέτειρα του, στη γη που τον γέννησε για να ταφεί με τις τιμές που αρμόζουν σε έναν ήρωα. Το όνομά του γράφεται με ανεξίτηλο μελάνι στην ιστορία μας και στο πάνθεο των ηρώων της κυπριακής ελευθερίας.

Με τις τιμές που αρμόζουν σε έναν καταδρομέα πρασινοσκούφη που στο κάλεσμα της πατρίδας, ως έφεδρος στρατιώτης καταδρομών, δήλωσε παρών, δεν το σκέφτηκε στιγμή, αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του Χρυστάλλα και τον μονάκριβο του γιο, τον πεντάχρονο τότε Ανδρέα.

Κάνοντας πράξη το σύνθημα «Μια φορά καταδρομέας, για πάντα καταδρομέας», ανήμερα της εισβολής φόρεσε τη στολή του και το πράσινο μπερέ και κατατάχθηκε στη μοίρα του, την 32η Μοίρα Καταδρομών, που έδρευε στον Άγιο Χρυσόστομο.

Στην πρώτη φάση της εισβολής η 32η Μοίρα Καταδρομών μαζί με την 31η και την 33η επιχειρούν στον Πενταδάκτυλο. Συμμετέχουν στην κατάληψη των τουρκικών οχυρών στην Άσπρη Μούττη, εγκαταλείπουν μετά από διαταγή των ανωτέρων τους, δίνουν τη μάχη της Αλωνάγρας και καταλήγουν στον Παχύαμμο.

Στις εννέα Αυγούστου, ο Χριστοφή Γεώργιος, με τους συμπολεμιστές του, βρίσκεται στην περιοχή του Παχύαμμου Κερύνειας, όπου επανδρώνουν αμυντικές θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Σε εκείνη την περιοχή τους βρίσκει και η δεύτερη φάση της εισβολής. Ταλαιπωρημένος, τραυματισμένος στα πόδια λόγω των κακουχιών του πολέμου, τα χαράματα της 14ης Αυγούστου βρίσκουν τον Χριστοφή να συμμετέχει στην άμυνα των τουρκικών επιθέσεων.

Οι εισβολείς, χρησιμοποιώντας μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης και υπό την κάλυψη της πολεμικής τους αεροπορίας, προχώρησαν σε μεγάλη και συντονισμένη επίθεση κατά των θέσεων της 32 Μ.Κ. Μετά από σφοδρές μάχες, όπου οι θρυλικοί λοκατζήδες κάνουν πράξη τον όρκο που έδωσαν υπερασπιζόμενοι τα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος τους, και υπό τον φόβο να εγκλωβιστούν ένεκα της τουρκικής υπεροπλίας, καλούνται να ανασυνταχθούν στην περιοχή της Κυθρέας, με πορεία δια μέσου της Κλεπίνης.

Ο Χριστοφή υποφέρει από τις πληγές στα πόδια του. Σε αυτή την τελευταία πορεία του ως καταδρομέας καλείται να μεταφέρει κιβώτιο με πυρομαχικά της Μοίρας. Αναγκάζεται να διανυκτερεύσει στο Αρμενομονάστηρο μαζί με ομάδα άλλων στρατιωτών. Το ξημέρωμα του δεκαπενταύγουστου κινείται με την ομάδα του προς τη Χαλεύκα και στον δρόμο Λευκονοίκου – Ακανθούς συναντούν ένα τρακτέρ.

Σε αυτό επέβαιναν δύο στρατιώτες και ανεβαίνει και ο Χριστοφή, καθώς και ένας άλλος στρατιώτης που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Το τρακτέρ με τους τέσσερις στρατιώτες απομακρύνεται. Οι συναγωνιστές του βλέπουν το τρακτέρ να απομακρύνεται και να πορεύεται στον κύριο δρόμο Λευκονοίκου – Ακανθούς, μεταξύ των τουρκοκυπριακών χωριών Άρτεμη και Πλατάνι. Σε κάποιο σημείο το βλέπουν να σταματά, αλλά πλέον είναι πολύ μακριά και δεν μπορούν να διακρίνουν τι συνέβη.

Αυτή ήταν η τελευταία φορά που ο Χριστοφή και οι άλλοι τρεις στρατιώτες θεάθηκαν ζωντανοί. Αργότερα, σύμφωνα με μαρτυρίες, το εν λόγω τρακτέρ θεάθηκε να κυκλοφορεί με Τούρκους στρατιώτες. Έκτοτε κανένας εκ των τεσσάρων δεν έδωσε σημεία ζωής.

Μάταια η οικογένεια του, οι γονείς του Χαράλαμπος και Ειρήνη, η σύζυγος του Χρυστάλλα και ο τότε 5χρονος γιος του Ανδρέας περίμεναν νέα του. Αυτά τα νέα καθυστέρησαν σχεδόν μισό αιώνα, αλλά δυστυχώς οι γονείς του απεβίωσαν. Τα οστά του λεβέντη που κηδεύουμε σήμερα εντοπίστηκαν στις εκταφές που έγιναν στην περιοχή του Λευκονοίκου το 2022 και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν ανθρωπολογικές εξετάσεις και εξετάσεις DNA, με βάση τις οποίες έχει διακριβωθεί η ταυτότητα των οστών του.

Ο ηρωισμός, η τόλμη και η αυτοθυσία δεν αποτελούν έννοιες γενικές και αόριστες, μα πράξεις προερχόμενες από ανδρειωμένους, φωτεινούς και ευλογημένους ανθρώπους, όπως ο Χριστοφή.

Ενός τέτοιου ανθρώπου, ήρωα, σήμερα, μισό αιώνα μετά την τραγωδία του 1974, ο κύκλος της αβεβαιότητας και του δράματος που βίωνε η οικογένεια του κλείνει οριστικά. Έφθασε η ώρα του αποχαιρετισμού και του αποχωρισμού. Βρισκόμαστε όλοι εδώ μαζί με την οικογένειά του, που δεν πρόλαβε να χαρεί, και τον γιο του, που δεν πρόλαβε να δει να μεγαλώνει, για να τον αποχαιρετίσουμε. Επιστρέφει μετά από μισό αιώνα στα σπλάχνα της γης που τον γέννησε και που υπερασπίστηκε με πάθος, γενναιότητα, πίστη και αφοσίωση. Παράδειγμα ανδρείας. Περήφανος, αγέρωχος, θαρραλέος αγωνιστής που δεν λιποψύχησε στα δύσκολα, πολέμησε και υπερασπίστηκε την ελευθερία της πατρίδας μας. Επιστρέφει αθάνατος μαζί με τους υπόλοιπους γενναίους συμπολεμιστές, ήρωες της 32ΜΚ. Η γη της Ποταμίτισσας ανοίγει τις αγκάλες της να τον υποδεχτεί, με τις πρέπουσες τιμές. Τιμές ενός ήρωα καταδρομέα που έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Τελειώνοντας, σεβαστοί συγγενείς του ήρωα, σε εσάς θα ήθελα να απευθυνθώ. Στη σύζυγό του Χρυστάλλα, στον γιο του ήρωα Ανδρέα και στις αδελφές του Μαρία, Παναγιώτα και Ανδρούλα. Γνωρίζω ότι ούτε τα λόγια ούτε οι οποιεσδήποτε εκδηλώσεις μπορούν να απαλύνουν τον πόνο, την απέραντη και απαρηγόρητη θλίψη σας για την τύχη του αγαπημένου σας προσώπου.

Η παρακαταθήκη όμως που άφησε ο Χριστοφή αποτελεί πρότυπο υπερηφάνειας, παράδειγμα ανδρείας, αυτοθυσίας, αρχών και αξιών, και δείχνει σε όλους εμάς ότι για αυτούς τους γενναίους άνδρες, όπως τον Χριστοφή Γεώργιο, οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου των αγνοουμένων μας.

Οφείλουμε να διατηρήσουμε άσβεστη τη μνήμη του και να μεταλαμπαδεύσουμε στη νέα γενιά την αγάπη και αφοσίωσή του για την πατρώα γη.

Η θυσία του Χριστοφή Γεώργιου, όπως και των υπόλοιπων ηρωικά πεσόντων λοκατζήδων που συγκαταλέγονται στον κατάλογο των επιφανών ηρώων της κυπριακής ιστορίας που με αρετή και τόλμη προσέφεραν τη ζωή τους ανιδιοτελώς στο θυσιαστήριο της ελευθερίας και της δημοκρατίας μάς, εναποθέτει τεράστιο χρέος. Χρέος αφενός να μη λησμονήσουμε ποτέ τη θυσία τους και αφετέρου να αγωνιστούμε για την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.

Γεώργιε, παλληκάρι, λεβέντη, ήρωα μας, σήμερα όλοι μας σεμνά και ταπεινά σε αποχαιρετούμε. Ο σεβασμός, ο θαυμασμός, η εκτίμηση και η υπερηφάνεια μας θα σε συνοδεύουν για πάντα.

Ας είναι αιωνία η μνήμη σου και ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

(ΡΜ/ΓΣ/NΓ)