Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα βαθιάς θλίψης και με πόνο ψυχής αποχαιρετούμε σήμερα ακόμα ένα άξιο τέκνο της πατρίδας μας, τον Ανδρέα Έλληνα, ο οποίος περιλαμβάνεται στον κατάλογο των πεσόντων της τουρκικής εισβολής που, σε συνέχεια του προδοτικού πραξικοπήματος, έφερε το πένθος και τη μεγάλη καταστροφή στην πατρίδα μας.

Ο Ανδρέας Έλληνας, όπως και πολλοί άλλοι νέοι της εποχής που έσπευσαν να προασπίσουν την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, ανταποκρίθηκε με ηρωισμό και αυτοθυσία στο τότε κάλεσμα της πατρίδας.

Μετά από σαράντα πέντε χρόνια επώδυνης καρτερίας, η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι αποχαιρετούν σήμερα με ανάμεικτα συναισθήματα πόνου, θλίψης και υπερηφάνειας τον δικό τους άνθρωπο. Ένα νέο παλληκάρι που τις τραγικές ημέρες της εισβολής, ανταποκρινόμενο στο κάλεσμα της πατρίδας, επιτέλεσε παραδειγματικά το καθήκον του, και θυσιάστηκε στον βωμό του καθήκοντος.

Τον κατευοδώνουμε σήμερα στο ταξίδι προς την αιωνιότητα και προσευχόμαστε, την ιερή τούτη στιγμή, για ανάπαυση της ψυχής του.

Ο Αντρέας Έλληνας, ένα κατά γενική ομολογία ήσυχο και αξιαγάπητο παιδί γεμάτο καλοσύνη που η αγάπη του για το βιολί, το οποίο πήρε στα χέρια του από τα έξι του χρόνια, ένιωθαν ακόμα πιο μεγάλη περηφάνια οι γονείς του Αντρέα, Νίκος και Μαρούλλα τους οποίους έμαθε να παίζει αγαπημένους σκοπούς, οι οποίοι δυστυχώς μόλις πρόσφατα απεβίωσαν. Η μητέρα του το 2016 από ανίατη ασθένεια και ο πατέρας του οκτώ μήνες αργότερα, μη αντέχοντας τον επιπρόσθετο πόνο έφυγαν από τη ζωή, χωρίς να προλάβουν να φιλήσουν τα ηρωικά οστά του παιδιού τους. 

Γεννημένος στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955, ο Αντρέας ήταν το πρωτότοκο παιδί και διέμενε μαζί με τους γονείς του, στη γενέτειρά του το Πραστειό της Μόρφου.  Στις 28 Μαΐου 1973 κατατάγηκε στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Μόλις είχε ολοκληρώσει τις Γυμνασιακές του σπουδές στο Γυμνάσιο Μόρφου.  Μετά τη βασική του εκπαίδευση τοποθετήθηκε στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού, η έδρα του οποίου βρισκόταν στην Κοκκινοτριμιθιά.

Την ημέρα της εισβολής, στις 20 Ιουλίου 1974, οι άνδρες της μονάδας πήραν άμεσα οδηγίες να μεταβούν στην Κερύνεια για να βοηθήσουν στην απόκρουση της τουρκικής εισβολής.  Και αυτό, ενώ οι πληροφορίες για την εισβολή υπήρχαν από το βράδυ της προηγούμενης ημέρας,  διάστημα κατά το οποίο η μετακίνηση της μονάδας στην Κερύνεια θα μπορούσε να γίνει κάτω από πολύ ασφαλέστερες συνθήκες.

Κατά τον ίδιο περίπου χρόνο, καθοδόν προς την Κερύνεια βρισκόταν και το 281 Τάγμα Πεζικού, το οποίο επίσης ξεκίνησε από τη δική του βάση στη Λευκωσία, με παράλληλη αποστολή.  Όταν τα οχήματα του 286 Τάγματος έφθασαν στην περιοχή του χωριού Κοντεμένος, σταμάτησαν  γιατί ο δρόμος είχε αποκοπεί ένεκα αεροπορικών επιθέσεων από την τουρκική πολεμική αεροπορία κατά του 281 Τάγματος οι οποίες προηγήθηκαν ελάχιστο χρόνο πριν.           

Άμεσα δέχτηκε και το 286 Τάγμα αεροπορικές επιθέσεις με ρίψη βομβών και μυδραλιοβολισμούς, με αποτέλεσμα να υπάρξουν νεκροί και τραυματίες. Μεταξύ των τραυματιών ήταν και ο Διοικητής της Μονάδας, Γεώργιος Μπούτος που υπέκυψε μετά από 13 μέρες στην Αθήνα όπου μεταφέρθηκε. Οι νεκροί από την πρώτη αυτή επίθεση του Αττίλα κατά του Τάγματος ήταν άλλοι έξι αξιωματικοί και οπλίτες ενώ τραυματίστηκαν 25 ακόμη άνδρες της μονάδας.

Μετά την ολοκλήρωση των επιθέσεων των τουρκικών αεροπλάνων και την απομάκρυνσή τους, όλοι οι τραυματίες και νεκροί και από τα δύο τάγματα, περισυλλέγησαν από στρατιώτες αλλά και κατοίκους του Κοντεμένου και οι τραυματίες μεταφέρθηκαν για ιατρική περίθαλψη.

Οι νεκροί τάφηκαν σε κρατήρες οι οποίοι δημιουργήθηκαν από τις βόμβες των αεροπλάνων.  Ο Αντρέας ήταν ανάμεσα σε αυτούς τους νεκρούς που τάφηκαν στους κρατήρες.

Η εκταφή των οστών του τα οποία, δυστυχώς, δεν ήταν ολοκληρωμένα πραγματοποιήθηκε το 2017 από ομαδικό τάφο που εντοπίστηκε στην περιοχή Κοντεμένου.

Οφείλουμε να αναφέρουμε πως παρά το μεγάλο πλήγμα, οι εναπομείναντες άνδρες του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού συνέχισαν την πορεία τους και έφθασαν στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Κερύνειας. Οι απώλειες όμως της μονάδας σε οπλισμό, πυρομαχικά και οχήματα ήταν τρομακτικές. 

Όλοι οι επιζήσαντες από την πρώτη επίθεση στον Κοντεμένο άνδρες του Τάγματος έλαβαν μέρος σε αρκετές αποστολές κατά των εισβολέων οι οποίες συνεχίστηκαν και κατά την δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στις 14 Αυγούστου.

Τριάντα συνολικά άνδρες του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού συγκαταλέχθηκαν στον κατάλογο των αγνοουμένων, ενώ δέκα άνδρες έπεσαν στο πεδίο της μάχης και 54 τραυματίστηκαν.

Σήμερα, η οικογένεια του Ανδρέα μαζί με την πολιτεία, την εκκλησία, τον στρατό, τους φίλους και τους τιμημένους συμπολεμιστές του, περιβάλλουν με δέος και υπερηφάνεια τα ιερά οστά και αποδίδουν με σεβασμό την ευγνωμοσύνη και τις δέουσες τιμές που αρμόζουν σε ήρωες που πολεμούν και πεθαίνουν για την ελευθερία της πατρίδας.

Αείμνηστε Ανδρέα, μπορεί οι γονείς σου να μην είναι εδώ μαζί μας για να σου εκφράσουν την περηφάνια τους, μα οι ψυχές τους σε περιμένουν στη γη των αγγέλων, για να σου κρεμάσουν το δάφνινο στεφάνι και να σε τοποθετήσουν στο ψηλότερο βάθρο του παραδείσου. Ευχή όλων μας είναι να έρθει σύντομα η στιγμή της δικαίωσης της θυσίας σου, όπως και το τέλος όλων των δεινών του πολύπαθου τόπου μας.

Βρίσκονται όμως μαζί μας και τα αδέρφια σου, η Ελένη, ο Δημήτρης, η Δώνη και η Χλόη με τα παιδιά τους για να αποτίσουμε όλοι μαζί φόρο τιμής στη μεγάλη θυσία σου.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Έχει παρέλθει σχεδόν μισός αιώνας από τις μαύρες μέρες του καλοκαιριού του 1974 που οι ορδές του Αττίλα σκόρπισαν τον θάνατο και την καταστροφή στην πατρίδα μας.

Υπάρχουν εκατοντάδες οικογένειες αγνοουμένων και πεσόντων μας που έκτοτε αναζητούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και βιώνουν καθημερινά το μαρτύριο της αβεβαιότητας της τύχης τους.

Δυστυχώς παρά τις προσπάθειες των οικογενειών και της πολιτείας για τόσες δεκαετίες δεν έγινε κατορθωτό μέχρι σήμερα να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία και άρνηση στις προσπάθειες επίλυσης της ανθρωπιστικής πτυχής της τραγωδίας των αγνοουμένων μας. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες είναι πολλά και οφείλονται αποκλειστικά στην άρνηση της κατοχικής δύναμης να συνεργαστεί με ειλικρίνεια και ανθρωπισμό για επίλυση της τραγωδίας.

Είμαστε αποφασισμένοι να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. Το οφείλουμε στις εκατοντάδες των συμπατριωτών μας που έπεσαν στα πεδία των μαχών ή που συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Το οφείλουμε στα παιδιά, τις συζύγους και τους γονείς των αγνοουμένων όπως και των πεσόντων μας. Το οφείλουμε σε όλους που με ηρωισμό και αυτοθυσία αγωνίστηκαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.

Ελληνίδες, Έλληνες,

Η σκέψη μας πάει σήμερα στη γενέτειρα του Ανδρέα Έλληνα, στο Πραστειό της Μόρφου, και σε όλα τα άλλα κατεχόμενα χωριά και τις πόλεις μας. Στα ιερά και τα όσια μας που καταπατήθηκαν και συλήθηκαν, στους νεκρούς, τους αγνοουμένους μας, τους αιχμαλώτους, τους εγκλωβισμένους, τους πρόσφυγες και τους άλλους παθόντες της τουρκικής εισβολής και κατοχής.  

Θυμόμαστε και δεν ξεχνούμε, γνωρίζοντας πως δεν μπορεί να υπάρξει καμιά παρέκκλιση από το υπέρτατο χρέος μας να δικαιώσουμε τις θυσίες των πεσόντων και να διασφαλίσουμε την ιστορική συνέχεια του  Κυπριακού Ελληνισμού σε αυτό τον τόπο.  Γι’ αυτό και η μνήμη για τους αγαπημένους μας τόπους που τουρκοπατήθηκαν  λειτουργεί και ως μια μορφή αντίστασης κατά της λήθης και των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής. Η ιστορία μας δεν μπορεί να παραγραφεί ούτε και να αλλοιωθεί από τους κατακτητές.

Σήμερα, η Κυβέρνηση εξακολουθεί να εργάζεται εντατικά και με προσήλωση για δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος με στόχο τη δημιουργία ενός σύγχρονου και λειτουργικού κράτους, που θα εδράζεται στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλώνει με καλή θέληση την ετοιμότητα της ελληνοκυπριακής πλευράς να συνεχίσει τον διάλογο, από το σημείο που είχε τερματιστεί, ως αποτέλεσμα της άρνησης της Τουρκίας να αποδεχθεί στοιχειώδεις παραμέτρους, που έθεσε ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας σχετικά με την κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων, των επεμβατικών δικαιωμάτων, της μόνιμης παρουσίας κατοχικού στρατού αλλά και τον σεβασμό στην εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Ελληνίδες, Έλληνες

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής ιστορίας ενός άξιου τέκνου της πατρίδας μας.

Περήφανοι θα αισθάνονταν σήμερα για τον λεβεντονιό τους οι γονείς του Ανδρέα, Νίκος και Μαρούλλα  που έφυγαν από τη ζωή με τον καημό της εξακρίβωσης της τύχης του. 

Αγαπητοί και σεβαστοί συγγενείς,

Αγαπητά αδέρφια του ήρωα μας Ελένη, Δημήτρη, Δώνη και Χλόη,

Πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για την κληρονομιά που ο άνθρωπός σας άφησε, όχι μόνο σε εσάς, αλλά και στην κοινωνία και σε όλους εμάς. Μια κληρονομιά που σε εσάς αποδίδει την ύψιστη τιμή και σε εμάς την ευθύνη για τη δικαίωση της θυσίας του.

Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αγωνίας για την τύχη του ανθρώπου σας, να γαληνέψει την ψυχή σας και να απαλύνει τον πόνο σας. 

Αποχαιρετούμε σήμερα τον Ανδρέα Έλληνα και τιμούμε με ευγνωμοσύνη την μνήμη του.  Ο Αντρέας έπεσε στις επάλξεις του καθήκοντος και προς αυτόν, όπως και σε όλους όσοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Κύπρου μας οφείλουμε πολλά. Οφείλουμε την ύπαρξη μας ως Κυπριακή Δημοκρατίας καθώς και την αξιοπρέπεια μας ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και η δόξα του στρατιώτη του 286 Μ.Τ.Π. Αντρέα Έλληνα,  του Νίκου και της Μαρούλλας. 

Αιωνία και τιμημένη.

______________

ΡΜ/ΑΜ/ΣΧ