Ανακοινωθέντα

Είναι με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης που χαιρετίζω τη σημερινή τελετή εγκαινίων της εικαστικής έκθεσης της Τούλας Λιασή.

Μία έκθεση, υπό τον τίτλο “Where have you been?”- Πού ήσουν;Ένα τίτλο αινιγματικό, βασανιστικό και αδίκως αναπάντητο, αφού η έκθεση είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στους αγνοούμενους της Κύπρου, που αποτελούν μία από τις τραγικότερες- αν όχι την τραγικότερη- συνέπεια της τουρκικής εισβολής του 1974. Μία πληγή, που 45 χρόνια μετά τη φρίκη και την καταστροφή του πολέμου, παραμένει ακόμα μια ανοιχτή, επώδυνη και σκληρή πραγματικότητα.

Η εκφραστική αμεσότητα της Τέχνης να επιδρά και να επηρεάζει βαθιά την ψυχή των ανθρώπων, στην παρούσα έκθεση, αποκτά ιδιαίτερη δυναμική, αφού η Τούλα Λιασή αποτυπώνει, ως καλλιτέχνης, προσωπικά βιώματα και εμπειρίες, που αποτελούν ιστορικά τεκμήρια ενός τραυματικού παρελθόντος.

Οι ιστορίες της ζωής των αγαπημένων προσώπων της οικογένειάς της, το πατρικό της σπίτι στο κατεχόμενο χωριό της, την Αγία Τριάδα, η ανιδιοτελής αγάπη τους για τη γενέθλια γη και η σταθερή τους πίστη σε ανθρώπινες και αδιαπραγμάτευτες αξίες, κέρδισαν επάξια τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων μας.

Μόλις πριν λίγες μέρες αποχαιρετήσαμε σύσσωμοι- εκκλησία, πολιτεία, συγγενείς και φίλοι- τον Σάββα Λιασή, ο οποίος υπήρξε μια εμβληματική μορφή ανάμεσα στους εγκλωβισμένους αδελφούς μας. Υπόδειγμα χαρισματικού ανθρώπου, που ξεχώριζε για την υπομονή, την ανοχή, την καρτερικότητα και τα φιλειρηνικά του συναισθήματα.  Περήφανος θα ήταν σήμερα για αυτή την έκθεση της αγαπημένης του Τούλας.

Μια τραγική φιγούρα, που μαζί με τη σύζυγό του Μαρούλα βίωσαν από κοινού τον χαμό αλλά και την εναγώνια αναζήτηση του μονάκριβου γιου τους, Γιαννάκη, τον οποίο στις 11 Αυγούστου 1974 αποχαιρέτισαν για τελευταία φορά, πριν την κατάταξή του, ως  έφεδρου, στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς. Το 2014 ανήμερα των γενεθλίων του ο Σάββας Λιασής και η σύζυγός του Μαρούλα έθαψαν τα ιερά οστά του παιδιού τους στην αγαπημένη γη της Καρπασίας.

Φίλες και φίλοι,

Η οικογένεια της Τούλας Λιασή συνθέτει όλες τις πτυχές του δράματος της εισβολής. Η ζωή και ο θάνατος των σεβάσμιων γονιών της, που συνειδητά επέλεξαν να μην εγκαταλείψουν την πατρογονική εστία, ζώντας τέσσερις και πλέον δεκαετίες εγκλωβισμένοι στο χωριό τους, καθώς και του λατρευτού αδελφού της Γιαννάκη, που για 40 χρόνια αγνοείτο η τύχη του, μέχρι τη στιγμή της ταυτοποίησής του σε ομαδικό τάφο στην Κλεπίνη Κερύνειας, ταυτίζονται απόλυτα με τις τραγικές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας.

Η έννοια της ελευθερίας, στην ολοκληρωτική και ουσιαστική της σημασία, για αυτούς τους ανθρώπους μετουσιώθηκε σε πράξη και υπήρξε διάχυτη στη σκληρή και δύσκολη καθημερινότητά τους.

Το τολμηρό εγχείρημα της Τούλας Λιασή να αναμετρηθεί με δυνατά συναισθήματα, που καθόρισαν την ψυχή και τον κόσμο της και να παρουσιάσει τη συγκεκριμένη θεματολογία, είναι πραγματικά άξιο επαίνου.

Αφενός, γιατί ως καλλιτέχνης αναδεικνύει ένα ευαίσθητο, ανθρωπιστικό θέμα με πολιτικές διαστάσεις, το οποίο αποτελεί κορυφαίο ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνούς νομιμότητας. Αφετέρου, γιατί η Τούλα Λιασή, ζώντας για σχεδόν σαράντα χρόνια στην Ολλανδία και αναπτύσσοντας πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα, δύναται να αξιοποιήσει το έργο της για να προβάλει το ζήτημα των αγνοουμένων και κατ’ επέκταση το κυπριακό πρόβλημα, έξω από τα σύνορα της πατρίδας μας. Επιπρόσθετα,  μέσα από τη δημιουργική της έκφραση έχει τη δυνατότητα να ενημερώσει, να ευαισθητοποιήσει και να φωτίσει το ευρύτερο κοινό γύρω από τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής, οι οποίες ταλανίζουν ακόμα τον τόπο μας και τους ανθρώπους, που δεν έπαψαν στιγμή να αγωνίζονται για τα αυτονόητα, αναζητώντας δικαίωση.

Καταλήγοντας, θα ήθελα να συγχαρώ την Τούλα Λιασή για την αξιόλογη αυτή προσωπική πρωτοβουλία, την οποία υλοποίησε ως μια ιερή υποχρέωση προς τον αγνοούμενο αδελφό της αλλά και προς κάθε αγνοούμενο. Πέρα από την καλλιτεχνική ματιά, και παρά την έντονη συναισθηματική φόρτιση, η έκθεση παρουσιάζει με υπευθυνότητα  τεκμηριωμένα στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνονται μέσα από ιστορική έρευνα. Αξίζουν, λοιπόν,  θερμά συγχαρητήρια στην εικαστικό Τούλα Λιασή καθώς και στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας- Συνεργασία  Ίδρυμα Πιερίδη, που στήριξαν ουσιαστικά την όλη διοργάνωση.  Και ιδιαίτερα τον Διευθυντή του, Γιάννη Τουμαζή.  Είμαι βέβαιος ότι η παρούσα έκθεση θα κεντρίσει το ενδιαφέρον και θα αγκαλιαστεί από το φιλότεχνο κοινό.

Τέλος, θα ήθελα να ευχηθώ, ιδιαιτέρως, στην αγαπητή Τούλα Λιασή κάθε επιτυχία στο πνευματικό και δημιουργικό της έργο και βέβαια κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία. Κρίνω, δε, σκόπιμο να επισημάνω ότι τέτοιου είδους εκδηλώσεις αποδεικνύουν περίτρανα ότι η μνήμη έχει τη μεγάλη δύναμη να τρέφει το παρόν και να αναπληρώνει το κενό!

Σας ευχαριστώ.

___________

/ΣΧ