Ανακοινωθέντα

Θέλω να μιλήσω από καρδιάς για τον Γιώργο Κοτσώνη. Και πιστεύω ότι το δικαιούμαι.

Αυτό τον κύριο εξάλλου τον φιλοξενώ στο σπίτι μου εδώ και πολλά χρόνια και μάλιστα στην πιο περίοπτη θέση. Γι’ αυτό βρίσκομαι κιόλας απόψε εδώ. Δεν είναι για μένα απλά ένας εξαίρετος ζωγράφος του οποίου ήρθα να τελέσω τα εγκαίνια της έκθεσης, γιατί καλέστηκα.

Τον συναντώ καθημερινά στο σαλόνι μου. Τον βρίσκω μπροστά μου με τον πρώτο καφέ της μέρας. Καθόμαστε παρέα και «συνδιαλεγόμαστε» μέχρι αργά τη νύχτα…Είναι παρών σε κάθε ξεχωριστή στιγμή της απλής καθημερινότητας μας. Και είναι παρών μέσα από τη μοναδικότητα των έργων του.

Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να μην αναλωθώ σε σημειολογικές αναλύσεις περί τέχνης. Περί κυβισμού…και γεωμετρικής συμμετρίας…και χρωματικής ισορροπίας…Όλα αυτά είναι πολύ εύκολο να τα βρούμε γράφοντας απλά τ’ όνομα του στον ιστό.

Εγώ απόψε θα μιλήσω με συναισθήματα. Αυτά που αισθάνομαι κάθε φορά που κοιτάω τους πίνακες και τα ψηφιδωτά του. Κάθε φορά που συνδιαλέγομαι με την τέχνη του. Τα έργα του είναι ένας ύμνος στην ομορφιά του κόσμου μας. Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης είναι αποκαλυπτικός, γιατί ξέρει ακριβώς πώς να ξεδιπλώνει και να αναδεικνύει με ευφάνταστο τρόπο το ωραίο που κρύβεται πίσω από τη σκοτεινή πτυχή των πραγμάτων. Είναι μεγάλο χάρισμα να μπορεί κάποιος ειδικά στις μέρες μας να διακρίνει και να αποτυπώνει με τόση καθαρότητα το φως. Γι’ αυτό ξεχωρίζει η τέχνη του Κοτσώνη γιατί αποπνέει μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο την αισιοδοξία.

Μέσα από τη βαθιά γνώση της ιστορίας, την οξυδερκή και δημιουργική του ματιά ο καλλιτέχνης μάς έχει χαρίσει υπέροχα πορτρέτα, τοπία, ψηφιδωτά, σφραγίζοντας τη σύγχρονη κυπριακή τέχνη.

Κάτω από το «μικροσκόπιο» του Γιώργου Κοτσώνη βρέθηκε και η πολιτική ζωή του τόπου. Ήταν από τους πρώτους στο νησί μας που ασχολήθηκε με την πολιτική σάτιρα, τροφοδοτώντας με υλικό την εφημερίδα Χαραυγή. Με ένα από τα σκίτσα του επέλεξε μάλιστα ν’ ανοίξει η Βουλή των Αντιπροσώπων μια πολύ ωραία έκδοση της, με θέμα την πολιτική σάτιρα Κυπρίων καλλιτεχνών.

Αξιοθαύμαστη είναι και η προσωπική του πορεία. Οι γονείς του δεν είχαν τη δυνατότητα να τον σπουδάσουν. Δεν το έβαλε όμως κάτω. Γέννημα θρέμμα από το Παλαιχώρι βρέθηκε, στην εκπνοή του ’50 με δέκα λίρες στην τσέπη, να σπουδάζει στο St’ Martins του Λονδίνου, δουλεύοντας παράλληλα ως γκαρσόνι. Οι δυσκολίες όμως και το εχθρικό κλίμα απέναντι στους Κύπριους τότε, τον ανάγκασαν να επιστρέψει στο νησί.

Και πάλι όμως δεν το έβαλε κάτω. Εξασφαλίζοντας υποτροφία για την Κίνα, μπήκε στο αεροπλάνο για να συνεχίσει το όνειρο του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πεκίνου. Τον κύκλο των σπουδών του ολοκλήρωσε στην Πράγα, αποφοιτώντας από το εργαστήρι του καθηγητή Άντονι Μπελτς, με τον τίτλο του Παιδαγωγού Ζωγράφου. Επέστρεψε στην Κύπρο με τις αποσκευές του γεμάτες εικόνες, εμπειρίες και επιρροές τις οποίες καταφέρνει να αφομοιώνει και να μετουσιώνει στην τέχνη του μ’ ένα τελείως δικό του τρόπο. Τα έργα του κοσμούν όλη την Κύπρο. Κυβερνητικά κτήρια, ξενοδοχεία, ναούς…

Στη δική μου συλλογή έχω ένα έργο του που είμαι σίγουρος ότι ζηλεύει και ο ίδιος ο Κοτσώνης. Είναι ένας πίνακας της πρώιμης περιόδου του καλλιτέχνη με ημερομηνία 1965 που αποτυπώνει με συγκλονιστικό τρόπο τη μητρική αγκαλιά.

Νομίζω όμως πως ήρθε η ώρα να περιηγηθούμε και να απολαύσουμε τα έργα του καλλιτέχνη, ο καθένας μας μέσα από τη δική του προσωπική ματιά. Γιατί αυτό είναι η τέχνη. 

(ΜΓ/ΣΧ)