Ανακοινωθέντα

Είναι οφειλόμενο χρέος κάθε χρόνο να μαζευόμαστε εδώ σε αυτό τον ιερό χώρο για την τέλεση του μνημοσύνου των πεσόντων αξιωματικών, υπαξιωματικών, οπλιτών και εφέδρων του 3^ου Λόχου του 211 Τάγματος Πεζικού. Μνημονεύουμε τους πεσόντες στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί στα ίδια ακριβώς χώματα που οι τιμημένοι μας νεκροί πότισαν με το ένδοξό τους αίμα και άφησαν τα οστά τους ως ιερά παρακαταθήκη της ηρωικής τους θυσίας.

Μαζευτήκαμε ξανά, για να αποδώσουμε τις δέουσες τιμές στους νεκρούς μας και τους αγνοουμένους μας. Ήταν όλοι τους νέοι άνθρωποι, κάποιοι αμούστακα παλληκάρια που υπηρετούσαν τη θητεία τους, άλλοι φοιτητές, άλλοι οικογενειάρχες, άλλοι απλοί πολίτες, που άκουσαν το κάλεσμα της πατρίδας, προσέτρεξαν προς υπεράσπισή της και βρέθηκαν στο διάβα της φονικής λαίλαπας των Τούρκων εισβολέων. Ο φόρος αίματος που πλήρωσαν βαρύς. Ο απολογισμός των νεκρών, τραυματιών και αγνοουμένων μεγάλος.

Τράχωνας, Νεάπολη, Ομορφίτα, Βόρειος Πόλος και Καϊμακλί, τα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας, ήταν ο τομέας ευθύνης του 3^ου Λόχου του 211 Τάγματος Πεζικού. Ξημερώματα της 20^ής Ιουλίου 1974, προτού ακόμη τα τουρκικά στρατεύματα ξεκινήσουν την αποβίβασή τους στο Πέντε Μίλι και προτού αρχίσει το ειδεχθές οργανωμένο έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας, ο 3^ος Λόχος του 211 Τάγματος Πεζικού δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση από τις τουρκικές δυνάμεις και κλήθηκε – από τους πρώτους – να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο ηρωισμός τους στο πεδίο της μάχης και η αυταπάρνηση που επέδειξαν μπροστά στον κίνδυνο, ήταν απαράμιλλης αξίας. Παρά τις ελλείψεις σε υλικά, τον ανύπαρκτο ανεφοδιασμό και παρά το ότι απέναντί τους ο εχθρός υπερείχε τόσο σε εξοπλισμό όσο και σε έμψυχο υλικό, οι γενναίοι στρατιώτες του 3^ου Λόχου υπέμειναν το ανελέητο σφυροκόπημα των Τούρκων, χωρίς να κάμπτεται στιγμή η θέλησή τους και χωρίς να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους. Για κάθε σπιθαμή γης που αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν στον εχθρό το τίμημα βαρύτατο.

Γονείς έχασαν για πάντα τα παιδιά τους, γυναίκες τους συζύγους τους, παιδιά μεγάλωσαν χωρίς τους πατεράδες τους. Ολάκερες οικογένειες ακόμη περιμένουν καρτερικά να μάθουν νέα για τους δικούς τους που αγνοούνται. Η σκέψη βασανιστική ανάμεσα στα αν και τα γιατί: «Αν η έκβαση των γεγονότων ήταν διαφορετική; Αν δεν τον χάναμε, πώς θα ήταν η ζωή μας; Γιατί να βρει εμάς αυτό το κακό; Γιατί έπρεπε αυτός να θυσιαστεί;». Για τους συγγενείς η απουσία τους κάποτε φαντάζει σαν κακό όνειρο, που κρατάει 47 ολόκληρα χρόνια. Νιώθουν ότι θα ξυπνήσουν αύριο και οι αγαπημένοι τους θα είναι δίπλα τους σαν να μην έφυγαν ποτέ. Η πραγματικότητα, αδυσώπητη.

Εκείνοι όμως έπραξαν το καθήκον τους, δήλωσαν «παρών» στην πιο κρίσιμη ώρα, την ώρα που η πατρίδα τούς είχε ανάγκη, και έδωσαν τη ζωή τους υπέρ βωμών και εστιών. Ας αποτελεί παρηγοριά για τους δικούς τους έστω αυτό, ότι η θυσία τους δεν ήταν μάταιη και ότι η μνήμη τους θα παραμείνει ανεξίτηλη στη λήθη του χρόνου. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό ως ελάχιστο φόρο τιμής.

Η επιβίωση και συνέχιση του έθνους και της πατρίδας μας βασιζόταν και θα βασίζεται πάντοτε στην ανιδιοτελή θυσία των λίγων, που επιλέγουν να δώσουν ακόμη και την ίδια τους τη ζωή για το υπέρτατο ιδεώδες, αυτών που αποφασίζουν να κουβαλήσουν τις τύχες του συνόλου στις πλάτες τους. Εμείς στεκόμαστε ενώπιον τους με δέος και θαυμασμό και υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ψυχής τους.

Με τη μαχητική τους αντίσταση οι ηρωικοί νεκροί και αγνοούμενοι του 3^ου Λόχου του 211 Τάγματος Πεζικού κατάφεραν να ανακόψουν τις ορδές των βαρβάρων και να εμποδίσουν την ακάθεκτη επέλαση του Αττίλα σε ολόκληρη τη Λευκωσία. Με την αυτοθυσία τους μας χάρισαν το υπέρτατο δώρο, την ελευθερία, το δικαίωμα να κάνουμε όνειρα και σχέδια για το μέλλον, την ευλογία να βλέπουμε τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας να προοδεύουν.

Σε καμία περίπτωση εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να επαναπαυθούμε και να βολευτούμε με την παρούσα κατάσταση. Είναι χρέος μας να συνεχίσουμε το έργο του οποίου τα θεμέλια τόσο γενναιόψυχα και ανιδιοτελώς έθεσαν όσοι πολέμησαν εδώ. Πρέπει να αφοσιωθούμε στο μεγάλο έργο που έχουμε μπροστά μας, την εκδίωξη των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο και την επανένωση του νησιού μας, δηλώνοντας έμπρακτα ότι είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε ότι οι νεκροί μας δε χάθηκαν μάταια.

Δυστυχώς, είμαστε αντιμέτωποι με νέα έξαρση της τουρκικής αδιαλλαξίας και προκλητικότητας.  Μέσα από μια αδιάλειπτη διχαστική ρητορική αλλά και μέσα από τις έκνομες παρεμβάσεις της, η Άγκυρα επιχειρεί τη δημιουργία νέων τετελεσμένων στην κλειστή πόλη της Αμμοχώστου, καθώς και στην Καρπασία, με τη δημιουργία τουρκικής στρατιωτικής και ναυτικής βάσης. Παράλληλα ανεβάζει την ένταση των προκλήσεων και στην κυπριακή ΑΟΖ, αμφισβητώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και δρομολογώντας νέες παράνομες γεωτρήσεις.

Στο κυπριακό εξακολουθεί να μπλοκάρει την έναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων θέτοντας ως προαπαιτούμενο την αποδοχή της απαράδεκτης απαίτησης της για κυριαρχική ισότητα και λύση δυο κρατών.

Στόχος μας παραμένει πάντα η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών αξιών μέσα από την εξεύρεση λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στη βάση των ψηφισμάτων ΟΗΕ, συμβατή με τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια λύση που θα επανενώνει την πατρίδα μας και θα δημιουργεί συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας για όλους τους κατοίκους της. Χωρίς στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις. Αυτός είναι ο δικός μας αγώνας, που ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε, όσα χρόνια και αν περάσουν.

Οι γενναίοι άνθρωποι, ζωντανοί και νεκροί, που αγωνίστηκαν εδώ έχουν καθαγιάσει αυτά τα χώματα της πατρίδας με τις θυσίες τους. Δεν μπορούμε  ποτέ να ξεχάσουμε τι έκαναν εδώ αυτοί οι ήρωες και οι όποιες δυσκολίες δε πρέπει να καταβάλουν την αντίστασή μας.

Προσευχόμαστε υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των τιμημένων ηρώων μας, απευθύνουμε δέηση για διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοουμένου και θωρακίζουμε τη θέληση και ελπίδα για το μέλλον που δικαιούται και αξίζει ο τόπος μας, ειρηνικό, ασφαλές, ευοίωνο.

Αιωνία τους η μνήμη.

(ΕΚ)