Ανακοινωθέντα

Συνεδρία ολομέλειας - 2 Μαρτίου 2023

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Αρχίζουμε τη σημερινή συνεδρία με αναφορά στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα που συνέβη στα Τέμπη το βράδυ της περασμένης Τρίτης, οδηγώντας στον θάνατο και τον τραυματισμό δεκάδων ανθρώπων.  Η σφοδρότατη μετωπική σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών έγινε υπό συνθήκες που διερευνώνται, ωστόσο, οποιαδήποτε και αν είναι τα αίτια, αυτό δεν μπορεί να απαλύνει τον αβάσταχτο πόνο και την ανείπωτη θλίψη των οικογενειών των αδικοχαμένων.

Ως Βουλή των Αντιπροσώπων, εκφράζουμε τη βαθύτατη θλίψη μας για την ανείπωτη τραγωδία και συμπάσχουμε με την ελληνική κυβέρνηση και του λαού της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, αγωνιούμε και ανησυχούμε για την τύχη των δύο Κυπριόπουλων που αγνοούνται.  Εκ μέρους όλων των μελών του σώματος, εκφράζω τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια και την αμέριστη συμπαράστασή μας στις οικογένειες και τους οικείους των αδικοχαμένων θυμάτων.

Προσωπικά έχω επικοινωνήσει και εκφράσει τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια με τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντίνο Τασούλα, τον πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο κ. Ιωάννη Παπαμελετίου, καθώς και άλλους αξιωματούχους στην Ελλάδα.

Μεσίστιες κυματίζουν οι σημαίες στο κτίριο της Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία, συμμετέχοντας στο βαρύ εθνικό πένθος, έχει προβεί σε φωταγώγηση του κτιρίου με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας.  

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα άλλο θλιβερό γεγονός, στον θάνατο του Χρυσόστομου Σοφιανού, πρώην Υπουργού Παιδείας, ο οποίος υπηρέτησε με μεγάλη αφοσίωση τα γράμματα και τον πολιτισμό του τόπου μας σε μια καθοριστική για το κυπριακό κράτος περίοδο.

Ο Χρυσόστομος Σοφιανός γεννήθηκε στο Στρουμπί το 1939.  Φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου, σπούδασε στο Διδασκαλικό Κολέγιο Κύπρου και στη συνέχεια κλασικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.  Από το 1966 έως το 1969 εργάστηκε ως καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και την περίοδο 1969 έως 1972 ως καθηγητής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου.  Στη συνέχεια έγινε δεκτός για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο με υποτροφία της ΟΥΝΕΣΚΟ και από το 1973 έως το 1975 εργάστηκε στο Κέντρο Ερευνών του εν λόγω πανεπιστημίου.  Το 1976 επέστρεψε στην Κύπρο και ανέλαβε ειδικά καθήκοντα στο Τμήμα Ανωτέρας και Μέσης Εκπαιδεύσεως του Υπουργείου Παιδείας.  Παράλληλα, ξεκίνησε να εργάζεται και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου.  Στις 5 Οκτωβρίου 1976 διορίστηκε Υπουργός Παιδείας από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄, αξίωμα στο οποίο παρέμεινε και επί διακυβέρνησης Σπύρου Κυπριανού προσφέροντας με ζήλο και ιδιαίτερη προσήλωση τις υπηρεσίες του στην παιδεία.  Ακολούθως, ίδρυσε το Παγκύπριο Ανανεωτικό Μέτωπο, πολιτικό κόμμα το οποίο διεκδίκησε είσοδο στη Βουλή στις βουλευτικές εκλογές του 1981.  Διετέλεσε επίσης διευθυντής του Κυβερνητικού Τυπογραφείου. Τέλος, υπηρέτησε αρκετά χρόνια ως Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου.  Ο Χρυσόστομος Σοφιανός απεβίωσε τη Δευτέρα σε ηλικία ογδόντα τεσσάρων ετών.

Εκ μέρους του σώματος, εκφράζω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας προς την οικογένεια και τους οικείους του εκλιπόντος.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Στις 3 Μαρτίου συμπληρώνονται εξήντα έξι χρόνια από την ηρωική θυσία του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου.  Μια τέτοια μέρα, όπως γράφει ο Τεύκρος Ανθίας, «ΕΝΑΣ, με μύρια χέρια, […] δονούσε την ατμόσφαιρα με την Ελληνική ιαχή: “Ελευθερία ή θάνατος”».  Γνωστός για τη δράση του στην ΕΟΚΑ ως «Ζήδρος», «Ρήγας», «Αίας» ή «Άρης», ο Αυξεντίου διακρίθηκε στις μάχες για τη λεβεντιά, την ευστροφία και τις ηγετικές του ικανότητες.  Στο χωριό Σπήλια, όπου βρετανικά στρατεύματα βρέθηκαν για πρώτη φορά στα ίχνη των αγωνιστών, οι Βρετανοί υπέστησαν πανωλεθρία χάρη σε τέχνασμα του πολυμήχανου Αυξεντίου, ο οποίος παραπλάνησε δύο βρετανικές φάλαγγες, ώστε να συγκρουστούν μεταξύ τους: «Τους έστησα ένα σπουδαίο παιχνίδι, που θα το θυμούνται όσο υπάρχει βρετανικός στρατός», γράφει ο ίδιος σε επιστήθιο φίλο του, για να συμπληρώσει λίγο παρακάτω πως «όπου πάω με κυνηγάει η προδοσία».  Έχοντας γίνει το φόβητρο των Βρετανών, επικηρυγμένος για £5.000, ο Αυξεντίου ξεγέλασε για άλλη μια φορά τους διώκτες του μεταμφιεσμένος σε καλόγερο.  Στον μαρτυρικό Μαχαιρά, με περισσή αυταπάρνηση, αφού κατευόδωσε στην έξοδο τους συναγωνιστές του, έδωσε μόνος τη μάχη για δέκα ολόκληρες ώρες εναντίον πάνοπλων βρετανικών στρατευμάτων, αναγκάζοντας τους κατακτητές να πυρπολήσουν άνανδρα το κρησφύγετό του.  «Και νεκρός ενίκα», με τους Βρετανούς να μην τολμούν καν να πλησιάσουν το σημείο, ακόμα και μετά από την πυρπόλησή του.  Φοβούμενοι ακόμα τη λαϊκή μήνι και έξαρση, οι Βρετανοί έθαψαν με συνοπτικές διαδικασίες το καμένο κορμί του ήρωα στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, τα γνωστά Φυλακισμένα Μνήματα.  Το ολοκαύτωμα του Μαχαιρά ενέπνευσε τους αγωνιστές και έγινε για όλους λαμπρό υπόδειγμα αυτοθυσίας, σύμβολο του αναφαίρετου δικαιώματος του κυπριακού λαού στην αυτοδιάθεση και την εθνική αποκατάσταση.  Μπροστά στην αναλγησία των ισχυρών, οι αιώνες κυοφορούν, αναλαμβάνοντας το ανεξόφλητο χρέος στα μαρμαρένια αλώνια της τιμής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

(Το κείμενο ως απεστάλη από τη Βουλή των Αντιπροσώπων)