Ανακοινωθέντα

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στα τιμημένα χώματα του χωριού Αυγόρου, για να δοξάσουμε και να μνημονεύσουμε τους λεβέντες ήρωες και ηρωίδες, που με το αίμα τους συνέβαλαν στην απαλλαγή της Κύπρου από την κραταιά αυτοκρατορία, στην αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και στην εκπλήρωση του προαιώνιου πόθου για αυτοδιάθεση του λαού μας. 

Στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του '55-59, πρωταγωνιστές ήταν άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα, μαθητές και μαθήτριες, αγρότισσες και αγρότες, παιδία, έφηβοι και ηλικιωμένοι, που ο καθένας πρόσφερε με ανιδιοτέλεια στον ιερό σκοπό του αγώνα. 

Τα μέσα που διέθεταν οι Κύπριοι ήταν πενιχρά, αφού η έλευση της βρετανικής αυτοκρατορίας στο νησί δεν άφησε τον λαό να ορθοποδήσει. 

Η μακρόχρονη τυραννία, η καταπίεση και η περιφρόνηση από τους αποικιοκράτες έκαναν τον κυπριακό λαό να ξεσηκωθεί, ένας ξεσηκωμός που μετουσιώθηκε και γράφτηκε στις σελίδες της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας ως η πιο ηρωική αντίσταση του λαού μας.

Το θαρραλέο φρόνημα των Κυπρίων για αυτοδιάθεση ήταν ακλόνητο. Με όσα μέσα διέθεταν έπεσαν στη μάχη και αντιμετώπισαν τον ισχυρό αγγλικό ζυγό με απαράμιλλη αντρειοσύνη. 

Με πλήρη συνείδηση και υψηλό το αίσθημα της αφοσίωσης προς την πατρίδα τους και τον ιερό σκοπό του αγώνα, οι ήρωές μας έχτισαν με την αυτοθυσία τους ναούς ελευθερίας σε κάθε άκρη του νησιού μας. 

Ναός ελευθερίας αποτελεί και το χωρίο Αυγόρου. Οι μάχες που έδωσαν οι συγχωριανοί σας αποτελούν απόδειξη του μεγάλου ηρωισμού του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου. 

Στις 5 Ιουλίου του 1958, στην πλατεία του Αυγόρου, η Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου και ο Παναγής Ζαχαρία έπεσαν μαχόμενοι για την πατρίδα κατά την πολύωρη και αιματηρή σύγκρουση των άοπλων κατοίκων του χωρίου με δεκάδες Άγγλους στρατιώτες. 

Με τους κατοίκους να αντιστέκονται με τόλμη και γενναιότητα έναντι των Άγγλων στρατιωτών με μόνα τους όπλα πέτρες, μπουκάλια και ξύλα. 

Τη μέρα εκείνη οι Άγγλοι στρατιώτες συνέλαβαν τον διαχειριστή του κυλικείου του ΘΟΙ και ένα νεαρό παιδί, με τη διαταγή να κατεβάσουν το αναρτημένο σύνθημα στην Πλατεία. 

Οι γυναίκες της κοινότητας πρωτοστάτησαν κατορθώνοντας να τους απελευθερώσουν και να κρύψουν τον νεαρό. Οι Άγγλοι, μπροστά στον κίνδυνο να ντροπιαστούν από το περίσσιο θάρρος των χωριανών, υποχώρησαν πυροβολώντας προς πάσα κατεύθυνση με πολυβόλο τεθωρακισμένου οχήματος. 

Κατά τους πυροβολισμούς, η Λουκία Λαουτάρη κτυπήθηκε στο κεφάλι. Μητέρα έξι παιδιών και εγκυμονούσα.

Με ματωμένα γράμματα γράφτηκε και ο επίλογος του βιοπαλαιστή αγρότη και πατέρα πέντε παιδιών, Παναγή Ζαχαρία, ο οποίος κτυπήθηκε κατάστηθα.  

Και αυτό ήταν το πνεύμα του αγώνα, που ο κάθε Κύπριος και κάθε Κύπρια κουβαλούσαν μέσα τους. Μπροστά στην υπεράσπιση της πατρίδας δεν χωρούσαν δεύτερες σκέψεις. Η φλόγα της ελευθερίας έκαιγε άσβεστη στις ψυχές τους. 

Αξιοσημείωτη είναι και η ενεργή εμπλοκή των δύο οικογενειών στον αγώνα. 

Στο περιβόλι της Λουκίας Λαουτάρη Παπαγεωργίου υπήρχε μοναδικής κατασκευής κρησφύγετο όπου κρύβονται πολλοί καταζητούμενοι στρατιώτες. 

Στο σπίτι του Παναγή έκρυβαν τον πολυγράφο, με τα παιδιά του να είναι ενταγμένα στην Άλκιμο Νεολαία της ΕΟΚΑ και στις ομάδες κρούσεως.            

«Κάθε σαράντα τζιαι ΄ναν γιο πέμπω εις την θυσία μάν γονατώ χαμαί, παρακαλώ, προσεύχομαι νάρτει ελευθερία», ήταν τα συγκλονιστικά λόγια της Φλουρεντζούς πάνω από τον τάφο του γιού της Γεώργιου, σαράντα μέρες μετά από τον θάνατο του πρώτου της γιού, Ανδρέα. 

Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες, 

Τιμούμε σήμερα τους ήρωες μας, τιμούμε και τις ηρωομάνες που ξεπροβόδιζαν τα παιδιά τους ξέροντας πως βαδίζουν στον δρόμο «των αθανάτων». 

Η ηρωομάνα Φλουρεντζού είναι η μάνα του Ανδρέα Κάρυου που φυλακίστηκε και βασανίστηκε στα Κρατητήρια της Πύλας και ακολούθως κάηκε στη θρυλική μάχη του Αχυρώνα μαζί με τον Φώτη Πίττα, τον Ηλία Παπακυριακού και τον Χρίστο Σαμάρα, στις 2 Σεπτεμβρίου 1958.  

Η Φλουρεντζού, πληροφορείται 40 μέρες μετά τον θάνατο του γιού της Ανδρέα, για την αυτοθυσία του γιού της Γεώργιου στη μάχη του Αστρομερίτη. 

Ο Γεώργιος Κάρυος, έγκλειστος στα Κρατητήρια Κοκκινοτριμυθιάς, μαθαίνοντας για τη μάχη του Αχυρώνα, δραπετεύει και καταλήγει στο χωρίο Αστρομερίτης. 

Το βράδυ της 18^ης Οκτωβρίου του 1958 καταστρώνεται ενέδρα από τους τοπικούς της ΕΟΚΑ για να κτυπηθούν Τούρκοι επίκουροι που συνεργάζονταν με τους Άγγλους. Στη μάχη αυτή συστρατεύεται και η τετραμελής αντάρτικη ομάδα στην οποία άνηκε και ο καταζητούμενος αγωνιστής Γεώργιος Κάρυος. 

Ο Γεώργιος Κάρυος δίνει την τελευταία του μάχη στις 19 Οκτωβρίου του 1958, και βαριά τραυματισμένος καταλήγει στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, όπου αφήνει την τελευταία του πνοή την 28^η Οκτωβρίου του 1958. 

Αναπάντητο, για τη μάχη στον Αστρομερίτη, παραμένει το ερώτημα για το πώς περικυκλώθηκε το χωριό από αγγλικά στρατεύματα τα ξημερώματα της 19^ης Οκτωβρίου. 

Ο Γεώργιος Κάρυος, παρά τη μερική του αναπηρία, δεν δίστασε να στρατολογηθεί και να αγωνιστεί για την πατρίδα του στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα του '55-59. 

Τιμούμε σήμερα τη μνήμη του δεκατριάχρονου δόκιμου μοναχού Σπυρίδωνα Περικλέους, ο οποίος δολοφονήθηκε την 1^η  Ιανουαρίου του 1964 από τους Τούρκους, στην Τουρκοανταρσία του 1963 - 1964, στη Μονή Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας στον Κόρνο.

Άσβεστος παραμένει ο πόνος στις ψυχές μας. 

Η Κύπρος μας δεν ηρέμησε, το αίμα των ηρώων που πότισαν τα βουνά μας δεν έφτασε για να λυτρώσει τον πονεμένο αυτό τόπο, και 15 χρόνια αργότερα, στις 20 Ιουλίου του 1974, ο τουρκικός αττίλας εισβάλλει στο νησί. 

Οι μαύρες μνήμες του 1974 μάς θυμίζουν πως το χρέος μας δεν ολοκληρώθηκε για τη σκλαβωμένη μας ακόμη πατρίδα. 

Όπως έγραψε και στο ποίημα του ο ποιητής Κώστας Μόντης, «αυτή η κούκλα με το κομμένο χέρι, που κρεμάστηκε στο παράθυρο του γκρεμισμένου σπιτιού, ποιο παιδάκι ήθελε να αποχαιρετήσει, σε ποιο παιδάκι σύρθηκε ως το παράθυρο ν’ ανεμίσει το χέρι και της το 'κοψαν;» 

Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες, 

Στεκόμαστε σήμερα εδώ, στον Ιερό Ναό των Αποστόλων Παύλου και Πέτρου, ανάμεσα στις οικογένειες των ηρώων μας, αποτίοντας φόρο τιμής σε όλους όσοι με ανιδιοτέλεια έδωσαν πνοή από την πνοή τους για να αναπνεύσει η πατρίδα μας. 

Με το βλέμμα μας στραμμένο στα κατεχόμενά μας εδάφη, στον Πενταδάκτυλο, στον Απόστολο Ανδρέα, στη Μόρφου και στον Καραβά, με τη σκέψη μας στις οικογένειες των αγνοουμένων, τη δύσκολη ζωή των εγκλωβισμένων μας και τον δύσκολο δρόμο που έχουμε να διανύσουμε για να πετύχουμε άλλη μια απελευθέρωση, πρέπει να παραμείνουμε πιστοί και ενωμένοι στην πατρίδα μας. 

Η εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού κρίνεται απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε. 

Καλούς αγώνες! 

Αιωνία να είναι η μνήμη των ηρώων μας. 

__________

ΜΚ