Ανακοινωθέντα

Αποτελεί για μένα, ιδιαίτερη τιμή η πρόσκληση να απευθύνω χαιρετισμό στην τελετή παρουσίασης του λευκώματος του Υπουργείου Παιδείας «Ο ήρωας Τάσος Μάρκου», που είναι αφιερωμένο στο φλογερό μαχητή και αθάνατο ήρωα της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδας μας.

Θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήριά μου σε όλους όσους συνέβαλαν στην έκδοση του υπέροχου λευκώματος των 177 σελίδων που κρατάμε σήμερα στα χέρια μας. Το λεύκωμα «Ο Ήρωας Τάσος Μάρκου» αποτελεί, μαζί με άλλα έργα ανάλογης θεματολογίας, παρακαταθήκη μεγάλης αξίας για μάς και τις επερχόμενες γενιές, αφού εμπλουτίζουν τη γνώση και βοηθούν στην κατανόηση της ιστορίας της πατρίδας μας.

Ο  Παραλιμνίτης υποστράτηγος Τάσος Μάρκου, υπήρξε υπόδειγμα ανδρείας, γενναιότητας, αλτρουισμού και φιλοπατρίας. Συμμετείχε σε όλα τα καλέσματα της πατρίδας για υπεράσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής της ανεξαρτησίας. Από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, τις διακοινοτικές ταραχές του 1963, το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974, υπήρξε πρωταγωνιστής και μπροστάρης του αγώνα. Διακρίθηκε για τα ιδιαίτερα χαρίσματα που είχε ως ηγήτορας και επέδειξε στα πεδία των μαχών ανυπέρβλητη αγωνιστικότητα και αντρεία. Ανήκει σε εκείνους τους λίγους μεγάλους άντρες, που με τους αγώνες τους αψηφώντας το θάνατο έγιναν θρύλος και παράδειγμα αυτοθυσίας για την πατρίδα.

Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής ο ταγματάρχης τότε Τάσος Μάρκου έμελλε να αναμετρηθεί με το θάνατο  στις 14 Αυγούστου στη Μια Μηλιά. Ως σύγχρονος Λεωνίδας, επέλεξε να μην εγκαταλείψει τη θέση του ακόμα και μετά τη διάσπαση της αμυντικής γραμμής, που είχε ως αποτέλεσμα να περικυκλωθεί από τις εχθρικές δυνάμεις. Είχε αποφασίσει από προηγουμένως να τιμήσει στο έπακρο τον όρκο των Αθηναίων Εφήβων: «Ού καταισχυνώ όπλα τά ιερά, ούδ' εγκαταλείψω τόν παραστάτην, ότω άν στοιχήσω. Αμυνώ δέ καί υπέρ ιερών καί οσίων, καί μόνος καί μετά πολλών».

Φίλες και φίλοι,

Αποτελεί υπόθεση όλων μας και ταυτόχρονα πατριωτικό χρέος, να συμβάλουμε με οποιοδήποτε τρόπο στη διακρίβωση της τύχης του αγνοούμενου Τάσου Μάρκου, αλλά και των άλλων αγνοούμενων αδελφών μας, ώστε να λήξει το δράμα των οικογενειών τους που ζούνε με την αγωνία και την προσμονή για την εξεύρεση των αγαπημένων τους προσώπων και αποτελούν την τραγικότερη πτυχή της τουρκικής εισβολής του 1974.

Εύχομαι το τιμητικό λεύκωμα να βρει την απαραίτητη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό και κυρίως στις νεότερες γενιές του τόπου μας, μεταφέροντας τα μηνύματα τα οποία εξάγονται μέσα από την προβολή και το έργο του ήρωα και προσφέροντας τα απαραίτητα εφόδια ώστε ο αναγνώστης να μπορέσει να ενδιατρίψει στην ιστορία της πατρίδας μας. Γιατί όπως ανέφερε και ο μεγάλος αρχαίος τραγωδός Ευριπίδης, «Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν», δηλαδή πλούσιος, ευτυχισμένος και προοδευτικός είναι όποιος γνωρίζει την ιστορία και διδάσκεται απ’ αυτή.

Ο Τάσος Μάρκου έχει εδραιωθεί στη συνείδηση του Ελληνισμού ως ένας από τους επιφανέστερους και σπουδαιότερους ήρωες. Ένας απ’ αυτούς τους λίγους, τους ξεχωριστούς, που «αυτοπροαιρέτως» πρόσφεραν τη ζωή τους στο βωμό της πατρίδας. Δεν έτυχε να γίνει ήρωας. Το διάλεξε.  Άφησε πίσω του τη λατρευτή του οικογένεια και προχώρησε αγέρωχος προς το καθήκον που τον καλούσε. Για έναν αντρειωμένο αγωνιστή αυτό φάνηκε απλό. Για μας τους υπόλοιπους, μόνο να υποκλιθούμε στο μεγαλείο του.       

(ΝΓ)