Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα, δέους και κυρίως εθνικής υπερηφάνειας μαζευτήκαμε σήμερα, για να εκφράσουμε τον πρέποντα σεβασμό και να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους πεσόντες και στους αγνοουμένους ήρωες της κοινότητας Ορμήδειας, οι οποίοι, όπως χιλιάδες άλλοι νέοι μας, τον Ιούλιο του 1974 στάθηκαν στις επάλξεις για τη σωτηρία της πατρίδας.

Κλίνουμε επομένως ευλαβικά το γόνυ μπροστά στα άξια τέκνα της κοινότητας, που κατέθεσαν σπονδή στο ιερό θυσιαστήριο της ελευθερίας ό,τι πιο πολύτιμο είχαν: την ίδια τους τη ζωή.

Οι μορφές τους, ευθυτενείς κι αγέρωχες, στέκονται σήμερα ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους στην ηρωομάνα κοινότητα τους. Σε μια κοινότητα που φώναξε όσο λίγες άλλες στεντόρεια το «Παρών!» της στους εθνικούς αγώνες. Θέλω επομένως να ευχαριστήσω για την τιμή να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας τόσο τον Κοινοτάρχη κ. Χριστοφή Κασιουρή, όσο και το Κοινοτικό Συμβούλιο και τις οικογένειες των ηρώων.  

Των ηρώων που αναδύθηκαν μέσα από την αγροτιά, το μεροκάματο, τον καθημερινό μόχθο με αξίες απαράμιλλες όπως η αγάπη για την πατρίδα, την ελευθερία, τη δημοκρατία.

Αυτές οι αξίες, ως μέρος του είναι τους, ως μέρος του χαρακτήρα τους, ατσάλωσαν τη στάση τους και καθόρισαν το βήμα τους την ώρα της κρίσης. Το πνεύμα της θυσίας και της αυταπάρνησης, χωρίς δισταγμό και φόβο, μπροστά στον θάνατο, φίλες και φίλοι, αυτό το ήθος των αγωνιστών της ελευθερίας, δεν αποτελεί μια τυχαία έκφανση της ζωής. Πλάθεται και σφυρηλατείται στο πλαίσιο των αρχών και των αξιών της κάθε κοινωνίας. Ορίζει τη συμπεριφορά και τις πράξεις μας την ώρα του καθήκοντος. Είναι αυτό που καθορίζει τη στάση μας, είναι αυτό που καθόρισε τη στάση των ηρώων της Ορμήδειας τόσο απέναντι στη ζωή όσο και μπροστά στον θάνατο.

Παναγιώτης Τζιωνής, πεσών στη μάχη της Μιας Μηλιάς,

Κώστας Πατσαλής, πεσών κατά τους βομβαρδισμούς στην Αθαλάσσα,

Ισίδωρος Ισιδώρου, πεσών στην Κερύνεια,

Κώστας Χριστοφή Πρίγκη, πεσών στη Βώνη,

Νίκος Κοσμάς, πεσών στην περιοχή Κλεπίνης,

Αναστάσιος Περδίος, πεσών στην περιοχή Μπέλαπαϊς,

Νίκος Κερμέντη Κυριάκου, του 226 Τάγματος Πεζικού, ανευρεθείς στην περιοχή Μόρα.

Οι συγγενείς και οι φίλοι τους, οι συμπολεμιστές τους, οι συγχωριανοί τους, δίκαια νιώθουν περήφανοι για τη θυσία των δικών τους. Γνωρίζουν ότι στάθηκαν ακλόνητοι κι αλύγιστοι μέχρι την υστάτη ώρα, μέχρι που κόπηκε το νήμα της νεανικής ζωής τους, για να ανέβουν τη σκάλα της αθανασίας. 

Αυτή τη γνώση, αυτό το δικαίωμα να ξέρουν την τύχη των παιδιών τους, στερούνται οι οικογένειες των αγνοουμένων μας. Αναγκάζονται, βάρβαρα και απάνθρωπα, να ζουν στην αβεβαιότητα και στο σκοτάδι. Να ακούν φήμες και πληροφορίες, χωρίς όμως να ξέρουν με σιγουριά τι απέγιναν τα παιδιά τους, τα αδέλφια τους, οι αγαπημένοι τους.

Νίκος Αλεξάνδρου, Κώστας Μακρής, Κώστας Κερμέντη Κυριάκου, αδελφός του πεσόντος ήρωα Νίκου Κερμέντη Κυριάκου, Αντώνης Σκίτσας, Βρυωνής Πιερή Αδάμου, Αδούλης Χριστοφή Σενέκκη από το Δασάκι Άχνας, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου από τον Άγιο Σέργιο.

Η επιμονή του κατοχικού στρατού να μη δίνει πληροφορίες, πληροφορίες που κατέχει στα αρχεία του, για την τύχη τόσο των αγνοουμένων της Ορμήδειας όσο και των εκατοντάδων άλλων αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας αναγκάζει τις οικογένειές τους να ζουν για σαράντα επτά χρόνια ένα καθημερινό δράμα. Καταδυναστεύει τις ζωές τους. Βασανίζει τις ψυχές τους. Τις κρατά σκεπασμένες από το βαρύ κι ασήκωτο πέπλο της άγνοιας, του σκοταδιού, της αγωνίας.

Μόνη τους παρηγοριά η μαρτυρία των συμπολεμιστών τους, εκείνων που είδαν τους δικούς τους για τελευταία φορά ζωντανούς, ότι μέχρι και την τελευταία τους στιγμή ως ήρωες αγωνίστηκαν και ως ήρωες στάθηκαν απέναντι στον θάνατο.

Ευρισκόμενοι λοιπόν σήμερα υπό τη σκέπη του Αγίου Κωνσταντίνου του εν Ορμηδεία, επικαλούμαστε τη χάρη του, για να βοηθήσει τους συγγενείς των αγνοουμένων μας να καταλαγιάσουν κι αυτοί τη δίψα τους. Τη δίψα να μάθουν την τύχη των παιδιών τους, των αγαπημένων τους. Τη δίψα που για σαράντα επτά χρόνια τούς ταλανίζει, τους κάνει να υποφέρουν, τους στερεί τη λύτρωση από το μαρτύριο τους, το μεγαλύτερο μαρτύριο που μας έφερε το μαύρο καλοκαίρι του 1974.

Διότι είναι οι οικογένειες των αγνοουμένων ηρώων μας που ομολογουμένως πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα του συνεχιζόμενου δράματος της εισβολής και της κατοχής της πατρίδας μας. Οι χαροκαμένες μάνες και πατεράδες, όσοι ακόμα κρατούν, αντέχουν και βρίσκονται στην ζωή, τα αδέλφια και οι συγγενείς των ηρώων μας, των αγνοουμένων μας, όλοι αυτοί που κουβαλούν ακόμα τον σταυρό του μαρτυρίου τους, των αναπάντητων ερωτημάτων για το τι απέγιναν οι δικοί τους άνθρωποι.

Η αμέριστη στήριξη και η συνεργασία μας με τη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους δε σημαίνει ότι είμαστε ευχαριστημένοι ούτε με τους ρυθμούς ούτε και με τα αποτελέσματά της. Είναι πραγματικά καιρός οι πιέσεις να στραφούν προς την Τουρκία, ώστε να αναγκαστεί να παράσχει πρόσβαση σε πληροφορίες και να ενισχυθούν οι προσπάθειες της Επιτροπής για εξακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων, ώστε να κλείσει οριστικά αυτό το ανθρωπιστικό κεφάλαιο του κυπριακού προβλήματος.

Από την πλευρά μας, ως Κυπριακή Δημοκρατία, μη φειδόμενοι κόπων και μόχθων εργαζόμαστε, ώστε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για άρση της απαράδεκτης υφιστάμενης κατάστασης. Κυβέρνηση και Βουλή έχουμε ως κύριο και πρωταρχικό μας μέλημα τη λύση του Κυπριακού. Τη λύση που θα φέρει την ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και την επανένωση της πατρίδας μας. Τη λύση που θα διασφαλίσει συνθήκες ελευθερίας ασφάλειας, ειρήνης, ατομικής και εθνικής αξιοπρέπειας για όλους τους νόμιμους κατοίκους του νησιού μας.

Σαράντα επτά χρόνια είναι πολλά, πάρα πολλά, για να συνεχίζεται αυτό το έγκλημα σε βάρος μιας ευρωπαϊκής χώρας, σε βάρος της Κύπρου μας.

Κρίνουμε αναγκαία τη δημιουργία από τον ΟΗΕ ενός κλίματος που θα οδηγήσει σε εποικοδομητικές και καλή τη πίστει διαπραγματεύσεις, με ίσους όρους, χωρίς απειλές και εκβιασμούς. Εμείς, σταθεροί στη θέση μας να επαναρχίσουν άμεσα οι συνομιλίες, με ρεαλιστική όμως προοπτική επιτυχίας, είμαστε έτοιμοι να καθίσουμε στο τραπέζι, ώστε να πετύχουμε επιτέλους μια έντιμη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.

Μια λύση με την οποία θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην πατρώα γη, στη Μεσαορία, στην Καρπασία, στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο. Μόνο τότε θα εξασφαλιστεί η επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού. Μόνο τότε θα έχουμε κερδίσει το μέλλον που δικαιούμαστε και εμείς και τα παιδιά μας.

Αυτός είναι ο στόχος της ζωής μας, αυτό είναι το καθήκον που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας.

Αυτό θα είναι και το κριτήριο της ιστορίας.

Με αυτό θα μας κρίνουν και οι ήρωες, τους οποίους σήμερα τιμούμε.

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.

Σας ευχαριστώ.

(ΜΓ)