Ανακοινωθέντα

Είναι με ιδιαίτερη συγκίνηση που βρίσκομαι μαζί σας στη λεβεντομάνα κοινότητα του Αγίου Τύχωνα, για να τελέσουμε το ετήσιο μνημόσυνο του ήρωα Ηρακλή Αγαθοκλέους.

Θέλω επομένως να ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση που με έφερε σήμερα μαζί σας τον κοινοτάρχη κ. Πάμπο Ιωάννου, το κοινοτικό συμβούλιο Αγίου Τύχωνα, καθώς και την οικογένεια του ήρωα.

Ο Ηρακλής γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου το 1956. Γιος του Χριστοφή και της Κλαυδίας, ανατράφηκε μαζί με τα αδέρφια του, τον Μάριο και την Αντρούλλα, με αγάπη και στοργή στο σπίτι τους στον Άγιο Τύχωνα, μεγαλωμένος με τα ιερά ιδανικά του Ελληνισμού και της πατρίδας μέσα στο παραδοσιακό περιβάλλον της κυπριακής οικογένειας. Αποφοίτησε από την Τεχνική Σχολή Λεμεσού και εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων και μοτοσικλετών. Όποιος τον γνώριζε μιλούσε για την καλοσύνη του και τον εξαιρετικό του χαρακτήρα.

Κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά τον Ιανουάριο του 1974. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στο ΚΕΝ και τον Απρίλιο τοποθετήθηκε στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού στην Κοκκινοτριμιθιά. Όταν ξέσπασε ο εφιάλτης της τουρκικής εισβολής, ο Ηρακλής βρισκόταν στη μονάδα του, η οποία έγραψε την ιστορία μιας από τις πλέον τραγικές, αλλά και ηρωικές σελίδες του προδομένου εκείνου αγώνα του 1974.

Το 286 έλαβε, μόλις ξέσπασε η τουρκική εισβολή, διαταγή να μεταβεί άμεσα στην Κερύνεια, για να αποκρούσει τις δυνάμεις του Αττίλα.

Καθ’ οδόν, κοντά στο χωριό Κοντεμένος, η φάλαγγα των οχημάτων του Τάγματος δέχτηκε επίθεση από την τουρκική πολεμική αεροπορία. Μέσα σε μια πραγματική κόλαση πυρός, η μονάδα δέχτηκε ισχυρότατο πλήγμα και μέτρησε μεγάλο αριθμό νεκρών και τραυματιών.

Ο Ηρακλής ήταν ένας από αυτούς που κατάφεραν να επιβιώσουν της επιδρομής και συνέχισε μαζί με τους συμπολεμιστές του την πορεία τους, όπως διατάχθηκαν, φτάνοντας στην περιοχή Έξι Μίλι κοντά στον Καραβά. Μαζί με στρατιώτες άλλων μονάδων προσπάθησαν ηρωικά να ανακόψουν την προέλαση των τουρκικών δυνάμεων, αντιμετωπίζοντας μεγαλύτερες αριθμητικά δυνάμεις, πολυάριθμα άρματα μάχης και οχήματα υπό τη συνεχή κάλυψη της τουρκικής αεροπορίας και των δυνάμεων του τουρκικού ναυτικού.

Όταν συμφωνήθηκε η εκεχειρία της 22^ας Ιουλίου, οι άνδρες του 286, ανάμεσά τους και ο Ηρακλής, διατάχθηκαν και μετέβησαν στα Λατσιά, έξω από τη Λευκωσία, όπου ανασυγκροτήθηκαν. Εκεί ήταν η τελευταία φορά που τον είδε ο πατέρας του.

Λίγες μέρες μετά, στις 10 Αυγούστου, έλαβαν διαταγή και μετέβησαν στην περιοχή Αγίου Ερμολάου. Στις 14 Αυγούστου, με την έναρξη της β΄ φάσης της εισβολής, στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν την περιοχή συγκρούστηκαν με τα στρατεύματα εισβολής, τα οποία εν τω μεταξύ είχαν ενισχυθεί ακόμη περισσότερο.

Οι μάχες που ακολούθησαν σκληρές και αιματηρές.

Οι άντρες του 286 ΜΤΠ έδωσαν τον ηρωικό τους αγώνα απέναντι στα στίφη των εισβολέων, ανυποχώρητοι. Στις 15 Αυγούστου νέο κύμα τουρκικών επιθέσεων κτύπησε τις θέσεις τους, αυτή τη φορά με πολυπληθείς χερσαίες δυνάμεις και τη συνεχή υποστήριξη της αεροπορίας. Οι εθνοφρουροί εξαναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και κινήθηκαν προς την περιοχή Σκυλλούρας - Κοντεμένου.

Κατά τη μετακίνηση αυτή χάθηκαν τα ίχνη του Ηρακλή και η τύχη του αγνοείτο για δεκαετίες, βυθίζοντας την οικογένειά του στην άγνοια και την αγωνία. Μόλις το 2010 αναγνωρίστηκαν τα οστά του μέσω ταυτοποίησης από ανθρωπολογικές εξετάσεις και εξετάσεις γενετικού υλικού. Τα ιερά οστά του ηρωικώς πεσόντος Ηρακλή Αγαθοκλέους εναποτέθηκαν στην αγκαλιά της πατρώας γης, της γης του αγαπημένου του χωριού, με τις δέουσες τιμές το 2017.

Κυρίες και κύριοι,

Όταν τιμούμε τη θυσία του Ηρακλή, τη θυσία κάθε ήρωα της πατρίδας μας, δεν πρέπει να θεωρούμε ότι εκπληρώνουμε απλά ένα καθήκον, μια υποχρέωση. Πρέπει να αφουγκραζόμαστε τη φωνή των ιστορικών εκείνων γεγονότων, τη φωνή της ιστορίας που μας ξυπνά, που μας καλεί σε εγρήγορση και ετοιμότητα.

Διότι, κυρίες και κύριοι, δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε στην ψεύτικη ομαλότητα του status quo. Σαράντα επτά χρόνια μετά το μαύρο καλοκαίρι του 1974 η μισή μας πατρίδα συνεχίζει να βρίσκεται κάτω από τον ζυγό του κατακτητή. Τα χωριά και οι πόλεις μας παραμένουν σκλαβωμένα, ο τόπος μοιρασμένος, οι πρόσφυγες ξεσπιτωμένοι και πολλές κοινότητες ζουν κάτω από τη συνεχή απειλή του κατοχικού στρατού.

Το έγκλημα που συντελείται από την Τουρκία και τον στρατό της με την κατοχή των εδαφών μας, των εδαφών μιας ευρωπαϊκής χώρας, δεν πρέπει, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Ως κράτος γενικά και ως Βουλή ειδικά, εργαζόμαστε και στο εσωτερικό, αλλά και σε διεθνή βήματα, ώστε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για άρση της απαράδεκτης υφιστάμενης κατάστασης.

Μοναδικός υπαίτιος ήταν και παραμένει η Τουρκία με την αδιάλλακτη στάση και τις παράλογες απαιτήσεις της, η οποία εντείνει τον αποσταθεροποιητικό της ρόλο, με αρνητικές παρεμβάσεις στη Λιβύη, στη Συρία και στο Ιράκ, αλλά και συνεχίζοντας τις παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου. Παρά τη δική μας εποικοδομητική στάση και την προσήλωσή μας στη διαδικασία προς επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης διευθέτησης, η Κύπρος παραμένει η τελευταία μοιρασμένη χώρα της Ευρώπης.

Σταθερή μας θέση παραμένει η άμεση επανέναρξη των συνομιλιών, με ρεαλιστική όμως προοπτική επιτυχίας. Προς αυτή την κατεύθυνση κρίνουμε επιτακτική τη δημιουργία από τον ΟΗΕ ενός κλίματος που θα συμβάλει σε εποικοδομητικές και καλή τη πίστει διαπραγματεύσεις, με ίσους όρους, χωρίς εκβιασμούς, εκφοβισμούς και απειλές προς οποιαδήποτε πλευρά.

Αυτός είναι ο μόνος ασφαλής και σίγουρος δρόμος για μια έντιμη λύση του Κυπριακού. Μια λύση με την οποία θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην πατρώα γη, στην Κερύνεια, στη Μόρφου, στη Μεσαορία, στην Καρπασία, στην Αμμόχωστο.

Αυτή είναι η λύση που θα αποτινάξει το συρματόπλεγμα της ντροπής και του διχασμού από το πολύπαθο νησί μας και θα ανοίξει τον δρόμο της επιστροφής στις πατρογονικές μας εστίες. Η λύση που θα επιτρέψει σε Ελληνοκυπρίους, Τουρκοκυπρίους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους, σε όλους τους νόμιμους κατοίκους του νησιού να ζήσουν, να δημιουργήσουν και να κατακτήσουν το μέλλον τους σε συνθήκες ομαλότητας και αλληλεγγύης. Κανένα δικαίωμα δεν έχει να μας το στερεί αυτό με την επιβολή των όπλων ούτε η Άγκυρα ούτε οι εδώ εγκάθετοί της.

Η επανένωση του τόπου μας, η επιστροφή στην κατεχόμενη γη μας, η ειρηνική συμβίωση χωρίς ξένους στρατούς και αναχρονιστικά συστήματα εγγυήσεων παραμένει το όραμά μας και ο καθημερινός μας αγώνας.

Βουβό και συνάμα εύγλωττο κάλεσμα σε αυτό τον αγώνα θα μας απευθύνει από σήμερα και ο ήρωας Ηρακλής Αγαθοκλέους με τον ανδριάντα του, του οποίου τα αποκαλυπτήρια σε λίγο θα τελέσουμε. Διότι ο ανδριάντας του λεβεντονιού του Άγιου Τύχωνα, όπως και όλα τα μνημεία των ηρώων μας, δε λειτουργούν ως απλά τεκμήρια αιώνιας μνήμης και οφειλόμενου σεβασμού. Αποτελούν πηγές της ιστορίας μας, από τις οποίες αντλούμε τα διδάγματα που μας κληροδότησαν με τη ζωή και τη θυσία τους οι ήρωες στους οποίους είναι αφιερωμένα. Διδάγματα, για να συνεχίσουμε τον αγώνα στον οποίο οι ήρωές μας έδωσαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν: τη νεανική ζωή τους.

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους, αιωνία ας είναι η μνήμη του ήρωα Ηρακλή Αγαθοκλέους.

Σας ευχαριστώ.

(ΜΒ)