Ανακοινωθέντα

Έντιμη κυρία Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι,

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος θυμόμαστε τα τραγικά γεγονότα της Αρμενικής Γενοκτονίας, της πρώτης μεγάλης γενοκτονίας του πολυτάραχου 20^ού αιώνα. Ταυτόχρονα, τιμούμε τη μνήμη των περισσότερων από 1.500.000 αθώων Αρμενίων μαρτύρων, που μεταξύ 1915-1923 σφαγιάστηκαν, δολοφονήθηκαν ή απελάθηκαν και οδηγήθηκαν σε καταναγκαστικές πορείες θανάτου στην αφιλόξενη έρημο του Ντερ Ζορ στη σημερινή Συρία. Επιπλέον, τουλάχιστον 95.000 Αρμένιοι εξισλαμίστηκαν, με αποτέλεσμα σήμερα οι απόγονοι τους να αγνοούν την καταγωγή τους.

Παράλληλα με τη φυσική εξόντωση των «γκιαούρηδων» Αρμενίων, οι Τούρκοι διέπραξαν και πολιτιστική γενοκτονία, με σκοπό να εξαλείψουν τη μακραίωνη αρμενική παρουσία στη Μικρά Ασία, τον Πόντο, τη Δυτική Αρμενία και την Κιλικία, όπου μεταξύ 1894 και 1923, συνολικά 450 μοναστήρια, 1.950 σχολεία και 2.430 εκκλησίες αρπάχθηκαν και καταστράφηκαν  ή άλλαξαν χρήση, ενώ τα ονόματα περίπου 4.000 κωμοπόλεων και χωριών εκτουρκίστηκαν.

Οι 800.000 επιζήσαντες πρόσφυγες διασπάρθηκαν σε όλη την υφήλιο, διαμορφώνοντας την Αρμενική Διασπορά. Στοιχειωμένοι από τις τρομακτικές μνήμες της μεγάλης καταστροφής, έφτιαξαν μια νέα ζωή, προσφέροντας στο εμπόριο, τον αθλητισμό, τον προσκοπισμό, τις επιστήμες, τις τέχνες και τον πολιτισμό των ανάδοχων πατρίδων τους.

Μία από αυτές τις νέες πατρίδες ήταν και η μικρή μας Κύπρος, η οποία άνοιξε διάπλατα τις αγκάλες της και υποδέχτηκε πέραν των 9.000 Αρμενίων προσφύγων, που κατέφθασαν στη Λάρνακα και τα άλλα λιμάνια της, ανάμεσα τους και η δική μου οικογένεια. Με κόπο και μόχθο, οι 1.300 που τελικά παρέμειναν, κατάφεραν να ορθοποδήσουν και να συνεχίσουν το καλό όνομα που ανέκαθεν είχαν οι Αρμένιοι στο νησί μας εδώ και αιώνες.

Η Κύπρος πάντοτε υπήρξε σταθερός συμπαραστάτης των Αρμενίων και της Αρμενίας. Το 1975 έγινε η δεύτερη χώρα στον κόσμο και η πρώτη στην Ευρώπη που αναγνώρισε την Αρμενική Γενοκτονία, με το Ψήφισμα 36 που πέρασε η Βουλή των Αντιπροσώπων από αυτό εδώ το βήμα, ενώ το 2015, ποινικοποίησε την άρνηση της. Η έμπρακτη και ηθική στήριξη που μας προσφέρει είναι συνεχής και αδιάκοπη, ενώ σε κρατικό επίπεδο οι δύο χώρες συνεργάζονται άψογα σε εμπορικούς και γεωστρατηγικούς τομείς. Για άλλη μια φορά, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όλες τις κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας για τα πιο πάνω.

Έχοντας υποφέρει από τον ίδιο εχθρό, Αρμένιοι και Κύπριοι, αγωνιζόμαστε για το δίκαιο, και πλέουμε στο ίδιο καράβι με την Ουκρανία και άλλες χώρες που έχουν απέναντι τους μεγάλες δυνάμεις. Δυστυχώς, ανέκαθεν οι ισχυροί της Γης αρκούνταν σε δηλώσεις  καταδίκης, αφήνοντας τους αδύνατους έρμαιο των ορέξεων του εισβολέα και αιώνια θύματα των συμφερόντων τους.

Εντύπωση προξενεί η παγκόσμια κινητοποίηση με την πρόσφατη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ενώ η κοινή γνώμη υπήρξε απαθής απέναντι στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999, στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 και πιο πρόσφατα, στις παραβιάσεις της νεκρής ζώνης στην Κύπρο και στην παραβίαση του status quo της Αμμοχώστου από τους Τούρκους, στον πόλεμο στο Αρτσάχ και στη συνεχιζόμενη παραβίαση των συνόρων της Αρμενίας από τους Αζέρους.

Θα πρέπει επιτέλους η διεθνής κοινότητα να πάψει να υποκρίνεται δρώντας βάσει οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων και να αναλάβει το ρόλο του θεματοφύλακα του διεθνούς δικαίου, κάνοντας τα λόγια πράξη, όπως έγραψε και ο ποιητής Όμηρος στην Ιλιάδα.

Σας ευχαριστώ.                                                                                                                  

(ΕΚ/ΣΧ)