Ανακοινωθέντα

Αναφορά στον θάνατο του Λέλλου Δημητριάδη

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ως μια ελάχιστη πράξη αναγνώρισης στη διαδρομή του στο κοινοβούλιο, στον Δήμο Λευκωσίας και εν γένει στα κοινά της Κύπρου, θα ήθελα να αναφερθώ προ ημερησίας διατάξεως στον θάνατο του πρώην βουλευτή και πρώην δημάρχου Λευκωσίας Λέλλου Δημητριάδη, του οποίου η εξόδιος ακολουθία τελείται σήμερα το απόγευμα.

Ο Λέλλος Δημητριάδης, άνθρωπος χαρισματικός, με έντονη προσωπικότητα, αποτέλεσε για δεκαετίες μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της πολιτικής ζωής του τόπου μας. Γεννήθηκε το 1933 στη Λευκωσία, σπούδασε νομικά στο Λονδίνο και, με την επιστροφή στην Κύπρο το 1955, άρχισε να ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου έχοντας παράλληλα ενεργό δράση στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59.

Με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας εκλέχθηκε βουλευτής Λευκωσίας στις πρώτες βουλευτικές εκλογές το 1960 με το Πατριωτικό Μέτωπο, το οποίο το 1969 μετονομάστηκε σε Ενιαίο Κόμμα, και διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός του από το 1966 μέχρι το 1970. Διετέλεσε γραμματέας της Βουλής μέχρι το 1966, πρόεδρος των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών Εσωτερικών και Εξωτερικών, καθώς και μέλος άλλων κοινοβουλευτικών επιτροπών και αποστολών. Στις βουλευτικές εκλογές του 1970 δεν επαναδιεκδίκησε εκλογή στο βουλευτικό αξίωμα και το 1971 διορίστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δήμαρχος Λευκωσίας, θέση την οποία υπηρέτησε επί τριάντα συναπτά έτη έχοντας εκλεγεί δήμαρχος το 1981, 1991 και 1996 και διατελώντας παράλληλα πρόεδρος της Ένωσης Δήμων από το 1981 έως το 2001.

Η Λευκωσία επί των ημερών του Λέλλου Δημητριάδη γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη με την προώθηση μεγάλων αναπτυξιακών έργων, όπως η επίλυση του αποχετευτικού, η κατασκευή  πεζόδρομων και  οι δενδροφυτεύσεις, αλλά και της πολιτιστικής αναβάθμισης με την ανάδειξη και ανοικοδόμηση ιστορικών μνημείων, όπως η Πύλη Αμμοχώστου, τη δημιουργία μουσείων και της λαϊκής γειτονιάς, την καθιέρωση του ετήσιου Φεστιβάλ Λευκωσίας και άλλων θεσμών που κρατούν μέχρι σήμερα. Έτσι, προσέδωσε στη Λευκωσία τον χαρακτήρα μιας πλούσιας σε ιστορία αλλά ταυτόχρονα σύγχρονης και φιλικής προς τον πολίτη πρωτεύουσας. Η σφραγίδα του Λέλλου Δημητριάδη στον Δήμο Λευκωσίας, καθώς και στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου θα παραμείνει ανεξίτηλη.

Αναφορά στην επέτειο του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών στην Ελλάδα και στην επέτειο της γενοκτονίας του αρμενικού έθνους

Προ ημερησίας διατάξεως αποτελεί χρέος μας να αναφερθούμε επίσης σε δύο θλιβερές επετείους.

Φέτος συμπληρώνονται πενήντα πέντε χρόνια από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών της 21^ης Απριλίου 1967, το οποίο κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και επέβαλε στρατιωτική δικτατορία, η οποία διήρκεσε επτά χρόνια.  Κατά τη διάρκεια της «σκοτεινής επταετίας», ο λαός της Ελλάδας βρέθηκε αντιμέτωπος με την κατάργηση των δημοκρατικών ελευθεριών του, την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων του, αλλά και έναν πνευματικό μεσαίωνα που στέρησε την ελευθερία έκφρασης και καθιέρωσε αυστηρή λογοκρισία.  Πολλοί ήταν εκείνοι που αντιστάθηκαν και αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία και την ελευθερία, αντιμετωπίζοντας διώξεις, συλλήψεις, βασανισμούς, εξορίες και εκτελέσεις από το στυγνό δικτατορικό καθεστώς.

Η χούντα των συνταγματαρχών κατέρρευσε το 1974 με την Κύπρο να πληρώνει βαρύ τίμημα, συνεπεία του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, οι τραγικές συνέπειες της οποίας ταλανίζουν τον λαό μας μέχρι σήμερα.

Κυρίες και κύριοι,

Η 24^η Απριλίου καθιερώθηκε παγκόσμια ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Νεότουρκους, ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας, που άρχισε το 1915.  Ενάμισι εκατομμύριο αθώοι άνθρωποι σφαγιάστηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες κακοποιήθηκαν βάναυσα, εκτοπίστηκαν βίαια ή υποδουλώθηκαν, στο πλαίσιο ενός οργανωμένου και προμελετημένου σχεδίου εξόντωσης του αρμενικού έθνους.

Η γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί μία από τις μελανότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, η οποία έχει αφήσει τραυματικό αποτύπωμα στη συλλογική μνήμη του αρμενικού λαού, αλλά και όλων των λαών που ήρθαν αντιμέτωποι με τη θηριωδία της Τουρκίας, η οποία, με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας, διέπραξε γενοκτονίες εις βάρος και άλλων πληθυσμών, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει αναγνωρίσει την αρμενική γενοκτονία ή να απολογηθεί για τις πολιτικές εθνοκάθαρσης και επεκτατισμού που αμετανόητα συνεχίζει.

Η Κύπρος αποτέλεσε την πρώτη χώρα στην Ευρώπη που αναγνώρισε τη γενοκτονία καθιερώνοντας, με ομόφωνο ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων το 1990, την 24^η Απριλίου ως Εθνική Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Αρμενικού Έθνους.

Σήμερα, ως Βουλή των Αντιπροσώπων,  καταδικάζουμε για πολλοστή φορά το αποτρόπαιο αυτό γεγονός και ταυτόχρονα δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας στον φίλο αρμενικό λαό, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση προς τη διεθνή κοινότητα για καθολική αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Σας καλώ τώρα να τηρήσουμε μονόλεπτη σιγή στη μνήμη του Λέλλου Δημητριάδη, των θυμάτων της δικτατορίας των συνταγματαρχών και των θυμάτων της αρμενικής γενοκτονίας.

Αιωνία τους η μνήμη!

Αναφορά στην Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Δικαιώματα των Ασθενών

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στην Ευρωπαϊκή Ημέρα για τα Δικαιώματα των Ασθενών, που τιμάται κάθε χρόνο στις 18 Απριλίου με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.  Στόχος η διασφάλιση των δικαιωμάτων των ασθενών και των ληπτών υπηρεσιών υγείας στην πρόληψη, στην πληροφόρηση και στην τήρηση προδιαγραφών ποιότητας όπως αποτυπώνονται στην Ευρωπαϊκή Χάρτα Δικαιωμάτων των Ασθενών.  Η πανδημία COVID-19 ανέδειξε έτι περαιτέρω τη συμβολή του Γενικού Συστήματος Υγείας στην ισότιμη πρόσβαση όλων σε υπηρεσίες υγείας, καθώς και στην άυλη συνταγογράφηση.  Η εθνική νομοθεσία για θέματα υγείας, βασικό μέρος της οποίας απορρέει από διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις, διασφαλίζει πρωτίστως το θεμελιώδες δικαίωμα στη ζωή.  Ενδεικτικά αναφέρω τον περί της Κατοχύρωσης και της Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ασθενών Νόμο.  Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να τονίσω την πολύτιμη και διαχρονική συμβολή τόσο της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου, που είναι διά νόμου θεσμικός εταίρος του κράτους για θέματα υγείας, όσο και άλλων συνδέσμων και οργανισμών. Ως το κατεξοχήν νομοθετικό σώμα του κράτους δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε την προσπάθεια για χάραξη πολιτικών υγείας με επίκεντρο τον άνθρωπο, ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων, χωρίς διακρίσεις.

(ΕΚ)