Ανακοινωθέντα

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, Αγλαντζιάς, Κυριακή, 2 Ιουλίου 2023

Είναι με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας, επιτακτικού χρέους και ιστορικής ευθύνης που μαζευτήκαμε σήμερα στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Αγλαντζιά για να αποδώσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους πεσόντες και αγνοούμενους, κατοίκους της Αγλαντζιάς, κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Βρισκόμαστε όλοι εδώ για να αποδώσουμε τις πρέπουσες τιμές σε όλους εκείνους που, παραμένοντας πιστοί στις άφθορες διαχρονικές αξίες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, επέδειξαν μοναδική και παραδειγματική αυταπάρνηση για προάσπιση της πατρώας γης, της Ιστορίας, των αγώνων, των αρχών και των ιδανικών του τόπου μας.

Καθοδηγούμενοι από το εθνικό και θρησκευτικό μας χρέος, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να αναλογιστούμε τη σημασία της αυταπάρνησης και της συνολικής πορείας συμπατριωτών μας από την Αγλαντζιά και να πάρουμε διδάγματα από τον αγώνα και τη θυσία τους.

Θεωρώ τιμή αλλά και παράλληλα υποχρέωση να αναφερθώ στον καθένα ξεχωριστά.

Παρών στο κάλεσμα της πατρίδας, έδωσαν:

·      O Ανθυπολοχαγός (ΠΖ), Μιχάλης Ζένιος. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο το 1971 εργάστηκε ως καθηγητής και το 1973, κατοίκησε στην Αγλαντζιά. Την 20ή Ιουλίου του 1974 κατατάγηκε στο 391 Τάγμα Πεζικού στην Αθηαίνου. Έπεσε μαχόμενος στις 14 Αυγούστου του 1974, από τούρκικο βλήμα όλμου.

·      Ο Ανθυπίλαρχος Γεώργιος Γιάγκου κατατάγηκε στο 361 Τάγμα Πεζικού στο Συγχαρί. Κατά τη διάρκεια της μάχης στο Δίκωμο τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας όπου και απεβίωσε στις 21 Ιουλίου 1974.

·      Ο Λοχίας Ανδρέας Κυπριανού στις 20 Ιουλίου κατατάγηκε ως έφεδρος στρατιώτης στο 306 Τάγμα Πεζικού στο Νέο Χωριό Κυθρέας. Η μονάδα του μεταφέρθηκε την ίδια μέρα στην Κερύνεια για απόκρουση της τουρκικής εισβολής. Τα ίχνη του χάθηκαν και μέχρι το 2010 βρισκόταν στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων.

·      Ο Φοίβος Χριστοφή κατά τη διάρκεια της εισβολής τελούσε υπό τις διαταγές του 256 Τάγματος Πεζικού. Σε σφοδρές μάχες στα χωριά Λάπηθο και Καραβά, τα ίχνη του χάθηκαν και 35 χρόνια μετά, τα οστά του βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο.

·      O στρατιώτης πεζικού Χρίστος Τριανταφυλλίδης στο κάλεσμα της πατρίδας, άφησε πίσω την έγκυο σύζυγό του και κατά τη διάρκεια της δεύτερης φάσης της εισβολής, έπεσε νεκρός από σφαίρες ελεύθερου σκοπευτή.

·      Ο Μάριος Χατζησάββας μαζί με αρκετούς συστρατιώτες του, περιφέρονταν για μέρες στον Πενταδάκτυλο, μέχρις ότου Τούρκοι στρατιώτες τους εντόπισαν και τους παρέδωσαν σε Τουρκοκύπριους στο χωριό Τζιάος. Το 2008 βρέθηκαν τα οστά του σε ομαδικό τάφο στο τουρκοκυπριακό χωριό Κορνόκηπος.

·      Ο Κωνσταντίνος Πλείδης κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής έπεσε μαχόμενος στο φυλάκιό του στις 15 Αυγούστου του 1974.

·      Ο Μάριος Πέτσας τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής από βομβαρδισμούς.

Η μικρή τότε Αγλαντζιά των 5000 κατοίκων πλήρωσε βαρύ το τίμημα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Στη λίστα των αγνοουμένων συμπατριωτών μας βρίσκονται ακόμα οκτώ Αγλαντζιώτες συμπατριώτες μας.

·      Ο λοχίας Πέτρος Πέτρου του οποίου τα ίχνη χάθηκαν στις 22 Ιουλίου το 1974.

·      Ο λοχίας Χαράλαμπος Χάμπου θεάθηκε για τελευταία φορά στην Κερύνεια και έκτοτε η τύχη του αγνοείται.

·      Ο Χαράλαμπος Κουμπαρίδης επικοινώνησε για τελευταία φορά με τη σύζυγό του στις 23 Ιουλίου 1974  και εκ τότε δεν υπάρχει καμία πληροφορία για την τύχη του.

·      Ο Σάββας Συμεού κατατάγηκε στο 211 τάγμα Πεζικού και έκτοτε περιλαμβάνεται στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων.

·      Ο Κώστας Χαραλάμπους, ο Αλέξανδρος Ολυμπίου, ο καταδρομέας Μιχαλάκης Χαραλάμπους, ο Δημήτρης Θεοδοσίου, ο Σταύρος Ρουσουνίδης. Είναι τόσοι πολλοί.

Όλοι εμείς, ευλαβικοί προσκυνητές, μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, για να ανάψουμε το κερί της ψυχής μας από τη φλόγα του ηρωισμού των προμνημονευθέντων. Να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της οφειλής μας, την έκταση και το βάθος της ευθύνης μας. Σε τούτες τις δύσκολες ώρες, εκείνο που αναμένει από όλους μας ο κυπριακός λαός, είναι σύνεση, ομοψυχία και αποφασιστικότητα. Μόνο έτσι μπορούμε να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις πολυεπίπεδες προκλήσεις των καιρών και να αγωνιστούμε, κάνοντας ό,τι είναι δυνατό για να πετύχουμε και την απελευθέρωση της πατρίδας μας, την απαλλαγή της από την τουρκική κατοχή και την επανένωση του τόπου μας.

Αναμφίβολα, σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα χρειάζεται να έχουμε πάνω απ’ όλα ομοψυχία και ενότητα. Για να επιτύχουμε τον τερματισμό της κατοχής και την επανένωση της πατρίδας μας χωρίς κατοχικά στρατεύματα και διαχωριστικές γραμμές, για να διαμορφώσουμε συνθήκες ειρήνης και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα ευοίωνο μέλλον επιβάλλεται όσο ποτέ προηγουμένως να είμαστε ενωμένοι. Οφείλουμε όλοι να κρατήσουμε ψηλά το επίπεδο του διαλόγου, χωρίς χαρακτηρισμούς και αφορισμούς.

Έχοντας ως οδηγό τους αγώνες του παρελθόντος και τα απορρέοντα από αυτούς διδάγματα, δηλώνουμε περίτρανα ότι δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή. Η έγνοια και η ανησυχία μας μετουσιώνεται σε κινητήρια δύναμη που μας οδηγεί στην ξεκάθαρη βούληση για συνέχιση της προσπάθειας για τερματισμό της κατοχής και επανένωση του τόπου μας.

Η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων δεν επιτρέπει σε κανέναν πολίτη αυτού του τόπου να απολαμβάνει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και το επίπεδο ευημερίας που όλοι οι άλλοι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρούν αδιαμφισβήτητα και κεκτημένα. Αντίθετα, το σημερινό απαράδεκτο στάτους κβο συνιστά, ανάμεσα σε άλλα, μόνιμη πηγή διαταραχής και ανασφάλειας και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζει.

Αυτή, λοιπόν, η στρεβλή κατάσταση που βιώνουμε θα πρέπει οριστικά να τερματιστεί. Για εμάς, δεν υπάρχει άλλη επιλογή και άλλος δρόμος, παρά να  τερματιστεί η κατοχή, να επανενωθεί η πατρίδα μας και να έρθει επιτέλους η ειρήνη στον τόπο μας. Στόχος και προσδοκία μας είναι μέσα από ένα ουσιαστικό διάλογο που επιθυμούμε να επαναρχίσει από εκεί που διακόπηκε το καλοκαίρι του 2017, να παραδώσουμε στις μελλοντικές γενιές μια πατρίδα χωρίς στρατεύματα κατοχής, χωρίς ξένες εγγυήσεις, επανενωμένη, σύγχρονη και ευρωπαϊκή.

Και είναι μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, που η πρωταγωνιστική και ενεργός εμπλοκή της ΕΕ, τόσο στο σπάσιμο του αδιεξόδου όσο και στην επίλυση του Κυπριακού, είναι επιτακτικής σημασίας, και είναι προς αυτή την κατεύθυνση που εργαζόμαστε από την πρώτη μέρα της ανάληψης της διακυβέρνησης του τόπου, και βλέπουμε με συγκρατημένη αισιοδοξία, η πρωτοβουλία που αναλάβαμε να τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης και να έχει ξεκινήσει προσπάθεια για υλοποίησή της.

Συνεχίζουμε την προσπάθεια για τερματισμό της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης πραγμάτων και για επανένωση της πατρίδας μας, με το ίδιο πείσμα, μαθαίνοντας από την Ιστορία μας. Πάντα, όμως, στο πλαίσιο του ρεαλισμού και της αποφασιστικότητας. Αυτή θα είναι και η καλύτερη επιμνημόσυνη προσφορά που μπορούμε να καταθέσουμε.

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.

(ΡΜ/ΑΦ)