Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και υπερηφάνειας βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας για να τιμήσουμε τους ηρωικά πεσόντες της Κοινότητας Αλάμπρας και να απευθύνουμε δέηση προς ανεύρεση των αγνοουμένων παιδιών μας. Για πενήντα χρόνια οι απανταχού Κύπριοι μνημονεύουμε και αποτίνουμε φόρο τιμής σε κάθε παλληκάρι που έπεσε υπέρ της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας τους και δίνουμε υπόσχεση να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.

Για πέντε δεκαετίες ο κυπριακός λαός ζει με τις τραγικές συνέπειες που άφησε πίσω του το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974. Μισό αιώνα μετά εξακολουθούμε να βιώνουμε τις επιπτώσεις από τον βίαιο ξεριζωμό, την αποστέρηση των πατρογονικών μας εστιών, τη σύληση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, τη συνεχιζόμενη καταπάτηση των θεμελιωδών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών, την απώλεια των αγαπημένων μας προσώπων, την άσβεστη ελπίδα για την επιστροφή των αγνοουμένων μας. Πενήντα χρόνια μετά ο ανατριχιαστικός ήχος των σειρήνων δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Τιμούμε σήμερα τους ήρωες της Αλάμπρας που παρέμειναν πιστοί στην προάσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Μνημονεύουμε τα άξια τέκνα της πατρίδας που στην άνιση και ανίερη μάχη με τον βάρβαρο Αττίλα δεν λιποψύχησαν και πολέμησαν μέχρι τέλους, προσφέροντας τη ζωή τους για την ακεραιότητα της Κύπρου μας.

Η Αλάμπρα πλήρωσε βαρύ τίμημα το μαύρο καλοκαίρι του 1974: οκτώ συνολικά παλληκάρια, των οποίων τα λείψανα ταυτοποιήθηκαν πρόσφατα και άλλοι δύο λεβέντες που παραμένουν αγνοούμενοι. Οι περισσότεροι εξ αυτών έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι στην αμυντική γραμμή Μιας Μηλιάς – Κουτσοβέντη κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στις 14 Αυγούστου 1974, όταν οι βομβαρδισμοί των Τούρκων εισβολέων διέσπασαν την άμυνα των στρατιωτών του 305 Τάγματος Πεζικού, με τραγική συνέπεια τον θάνατο των ηρώων μας.

Με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας τιμούμε σήμερα τους ήρωες Αντρέα Σάββα, Αντρέα Χατζηχριστοδούλου, Γεώργιο Κυπριανού, Νίκο Νικολάου, Παντελή Νικηφόρου, Σοφοκλή Γεωργίου, Στυλιανό Κυριάκου και Σωτήρη Σπύρου Ιωάννου. Απευθύνουμε την ίδια ώρα δέηση για την ανεύρεση των αγνοουμένων μας, Αγαθαγγέλου Λαζάρου και Μιχάλη Γεωργίου, που αγνοούνται από το τραγικό εκείνο καλοκαίρι του 1974.

Μνημονεύουμε σήμερα τον ήρωα Ανδρέα Γεωργίου Σάββα 21 ετών, φοιτητή της Ιατρικής, που εγκατέλειψε τις σπουδές του, για να υπηρετήσει την πολυαγαπημένη του πατρίδα με θάρρος και ανδρεία, χαράσσοντας μια πορεία λαμπρή και αθάνατη.

Τιμούμε τον ήρωα Ανδρέα Παύλου Χατζηχριστοδούλου, έναν νέο 21 ετών, πράο και φιλήσυχο, που παρέμεινε ακλόνητος, για να πολεμήσει τον βάρβαρο εισβολέα. Με τη θυσία του ο Ανδρέας γράφτηκε στο πάνθεον των αθανάτων, ανάμεσα στις λαμπρότερες προσωπικότητες της Ιστορίας του Ελληνισμού.

Τιμούμε τον ήρωα Γεώργιο Γεωργίου Κυπριανού 25 ετών, ο οποίος έπεσε στη μάχη στην περιοχή Μιας Μηλιάς – Κουτσοβέντη. Με προθυμία και ήθος υπερασπίστηκε την ακεραιότητα και τη δημοκρατία και για 41 χρόνια η τύχη του αγνοείτο. Η μοναχοκόρη του Χρύσω μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα της, προσμένοντας όπως και οι γονείς του την επιστροφή του. Τα οστά του βρέθηκαν στο χωριό Μόρα και το 2015 ο Γεώργιος τάφηκε με τιμές ήρωα, όπως ακριβώς του έπρεπε. Δυστυχώς οι γονείς του έφυγαν με ένα τεράστιο γιατί, χωρίς να προλάβουν να τιμήσουν τον λεβέντη τους όπως του άξιζε.

Μνημονεύουμε τον Νίκο Νικολάου, ετών 25, που με μεγαλείο ψυχής δεν λύγισε μπροστά στον Τούρκο εισβολέα, υπερασπιζόμενος τα ιερά εδάφη μας. Οι έξι σφαίρες που δέχθηκε δεν ήταν αρκετές, για να λυγίσουν το σθένος, το ήθος και την περήφανη ψυχή του. Θυσίασε τη νιότη και τη ζωή που είχε μπροστά του και έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στις ένδοξες σελίδες της Κυπριακής Ιστορίας.

Τιμούμε τον ήρωα Παντελή Νικηφόρου, 32 χρονών, έφεδρο στρατιώτη και δάσκαλο, ο οποίος έκανε βίωμα και δίδαξε στα ιδεώδη του Ελληνισμού. Αγωνίστηκε μέχρι τέλους, με ήθος και αρετή, διδάσκοντας σε όλους μας με το παράδειγμα της αυτοθυσίας του το καλύτερο μάθημα φιλοπατρίας.

Μνημονεύουμε τον ήρωα Σοφοκλή Γεωργίου 34 ετών και πατέρα τριών παιδιών. Ο Σοφοκλής έδειξε από πολύ νωρίς ότι είχε αναγιωθεί με τις αξίες του Ελληνισμού, όταν σε ηλικία μόλις 17 ετών συνελήφθη από τους Άγγλους κατακτητές και φυλακίστηκε για δύο χρόνια. Οι αντιξοότητες που έζησε στις φυλακές δεν ήταν δυνατό να τον αποτρέψουν το 1974, όταν η πατρίδα τον κάλεσε ξανά για να την προασπίσει, να δηλώσει βροντερό παρόν. Έλαβε μέρος στις μάχες στο Συγχαρί, στον Κουτσοβέντη και στην Άσπρη Μούττη μέχρι τον θανάσιμο τραυματισμό του από εχθρικές βόμβες στην περιοχή Κολοκασίδη, για να φύγει για την αιωνιότητα και να συναντήσει τον Γρηγόρη Αυξεντίου και τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη.

Τιμούμε τον ήρωα Στυλιανό Κυριάκου 32 χρονών, πρότυπο πατέρα και οικογενειάρχη, που δεν υποχώρησε στον άνισο αγώνα και πολέμησε για την ελευθερία της Κύπρου μας, αφήνοντας στα παιδιά του για κληροδότημα την αγάπη του για την πατρίδα, την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Μνημονεύουμε τον ήρωα Σωτήρη Σπύρου Ιωάννου που στα 24 χρόνια του, λίγο πριν παντρευτεί την αγαπημένη του Ανδρούλλα, η οποία εγκυμονούσε, έβαλε πάνω από όλους την αγάπη του για την πατρίδα και έκανε συνείδηση το ιδανικό της ανεξαρτησίας. Αυτές οι αρχές που από μικρός έμαθε να τιμά τον έριξαν στα χέρια των πραξικοπηματιών και αργότερα τον οδήγησαν στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς, όπου αγωνίστηκε παλληκαρήσια και άφησε κληροδότημα στον μοναχογιό του Σπύρο την υπέρτατη τιμή να έχει πατέρα ήρωα.

Κυρίες και Κύριοι,

Στην τραγικότερη στιγμή της Κυπριακής Ιστορίας το ζήτημα των αγνοουμένων παραμένει αιμάζουσα πληγή και δεν μας επιτρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Παρά την ανεύρεση και την ταυτοποίηση των οστών πολλών αγνοουμένων δεν θα εφησυχάσουμε μέχρι και η τελευταία οικογένεια αγνοουμένου να μάθει για την τύχη των αγαπημένων τους.

Το δικό τους δράμα εξακολουθούν να βιώνουν οι οικογένειες των παλληκαριών της Κοινότητας Αλάμπρας, Αγαθάγγελου Λαζάρου και Μιχάλη Ηλία Γεωργίου, με την ελπίδα σύντομα να λήξει το μαρτύριο που για μισό αιώνα ζουν.

Ο Αγαθάγγελος Λαζάρου, 21 ετών, διακρινόταν για την εργατικότητα και τον αλτρουισμό του. Τα ίχνη του Αγαθαγγέλου χάθηκαν τη μαύρη εκείνη μέρα της 14ης Αυγούστου 1974 στη μάχη ενάντια στον Αττίλα στην περιοχή της Μιας Μηλιάς-Κουτσοβέντη. Ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή μη μπορώντας να ζήσει άλλο με τον ανείπωτο καημό της προσμονής, με ένα αναπάντητο γιατί να τον βασανίζει. Η μάνα του, η κυρία Αλισαβού, στέκει και καρτερά διακαώς την επιστροφή του σπλάχνου της, σίγουρη πως ένα πρωινό το σπίτι της θα γεμίσει ξανά χαρά από τον ερχομό του λεβέντη της.

Ο αεικίνητος νέος Μιχάλης Ηλία Γεωργίου, 28 χρονών, είχε αποφοιτήσει από το Τμήμα Αγγλικής και Ελληνικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών όταν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της πατρίδας. Κατατάγηκε στη μονάδα του στο Δάλι και στη συνέχεια στο 305 Τάγμα Πεζικού στην Μια Μηλιά. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται. Με τη θλίψη και ένα τεράστιο γιατί στα μάτια έφυγαν από τη ζωή οι γονείς και ο αδερφός του Μιχάλη. Η αδερφή του ελπίζει και περιμένει να σφίξει ξανά στην αγκαλιά της τον λατρεμένο της αδερφό.

Κυρίες και Κύριοι,

Πενήντα χρόνια μετά, η θυσία των ηρώων μας περιμένει δικαίωση. Δεν εγκαταλείψαμε και δεν θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού. Με επιμονή και προσήλωση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εργάζεται με μοναδικούς στόχους την άρση των τετελεσμένων που δημιουργεί η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή, τη διασφάλιση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων των νόμιμων κατοίκων της Κύπρου και την επανένωση της πατρίδας μας. Με συγκεκριμένες και στοχευμένες διπλωματικές πρωτοβουλίες οραματιζόμαστε μια Κύπρο της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, μια Κύπρο όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι, ιδιαίτερα οι νέοι, θα ζουν ειρηνικά και θα προοδεύουν συλλογικά.

Η προκλητική ρητορική, η αδιαλλαξία και η εμμονή της τουρκικής πλευράς σε λύση δύο κρατών δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά ούτε στην Κύπρο αλλά ούτε και στην ευρωπαϊκή και τη διεθνή κοινότητα. Η τουρκική πλευρά οφείλει να εγκαταλείψει τις απαράδεκτες απαιτήσεις και ενέργειες και να προσέλθει με εποικοδομητική στάση στο τραπέζι των συνομιλιών, με στόχο τη συνολική και βιώσιμη διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος.

Μια λύση που να εδράζεται στις αρχές και τις αξίες της μεγάλης ευρωπαϊκής μας οικογένειας και στο Διεθνές Δίκαιο. Μια λύση που να σέβεται τα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις εκείνες που θα δίνουν σε όλους τους Κύπριους το δικαίωμα να ζήσουν και να δημιουργήσουν σε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, κανονικό κράτος, σε συνθήκες ασφάλειας και προόδου.

Η επανέναρξη του διαλόγου είναι το πρώτιστο μέλημά μας. Η ελληνοκυπριακή πλευρά, διά του Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι έτοιμη να ανταποκριθεί ανά πάσα στιγμή, σε πνεύμα συνεργασίας, στο κάλεσμα για συνομιλίες. Η βούλησή μας για εξεύρεση μιας τελικής και λειτουργικής λύσης στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου είναι διακηρυγμένη. Αναμένουμε από την τουρκοκυπριακή πλευρά να δείξει αντίστοιχη βούληση, για να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, για το καλό της πατρίδας μας και του λαού μας, της ευρωπαϊκής κοινότητας και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.

Με σύμπνοια και συναίνεση παραμένουμε πιστοί στα διδάγματα της Ιστορίας μας και μεταλαμπαδεύουμε τις αξίες και τα ιδανικά που πρεσβεύει ο Ελληνισμός στα παιδιά μας, τους συνεχιστές της ιστορικής ταυτότητας και του πολιτισμού μας.

Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Από τον ιερό αυτό χώρο διαμηνύουμε προς πάσα κατεύθυνση την προσήλωσή μας στην επανένωση της πατρίδας μας και του λαού της. Δίνουμε ξανά την υπόσχεση προς τους ήρωές μας πως δεν θα πάψουμε να διεκδικούμε το δίκαιο και τα δικαιώματα μας. Μόνο έτσι θα δικαιωθεί η θυσία τους. Τους το οφείλουμε και το οφείλουμε και στις επόμενες γενιές Κυπρίων.

Ας είναι αιωνία η μνήμη που συνοδεύει όλους όσοι έπεσαν για την ελευθερία μας.

(ΜΚυ/ΑΣ/ΑΦ)