Ανακοινωθέντα

Θα ήθελα πρώτα να εκφράσω τη βαθιά μου συγκίνηση που βρίσκομαι εδώ εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη τελετή των εγκαινίων του Μνημείου και Πάρκου των Ηρώων των Χολετριών, μιας κοινότητας που πρόσφερε πάρα πολλά στους αγώνες για την ελευθερία και τη δημοκρατία του τόπου μας και έχει κάθε δικαίωμα να είναι και να αισθάνεται γι’ αυτό υπερήφανη.

Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ το Κοινοτικό Συμβούλιο και όλους όσοι συνέβαλαν στην ανέγερση του μνημείου, ιδιαίτερα όμως τις οικογένειες των ηρώων προς τις οποίες εκφράζω τη μεγάλη εκτίμηση και τη βαθιά ευγνωμοσύνη της Πολιτείας για την προσφορά και τη θυσία των αγαπημένων τους.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Είναι με πλήρη συνείδηση του ιστορικού μας χρέους που συγκεντρωθήκαμε εδώ για να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηρωομάρτυρες των Χολετριών.

Τέτοιες εκδηλώσεις, τις οποίες μας υπαγορεύει το ιερό καθήκον να οργανώνουμε, μας συγκινούν ασφαλώς και μας συνεγείρουν όλους. Διότι, αποτίοντας τις οφειλόμενες τιμές στους ήρωες και τους μάρτυρες των αγώνων μας, επιτελούμε μαζί και ένα άλλο χρέος, εθνικό και ιστορικό. Αυτό της συντήρησης της μνήμης και της ενίσχυσης της εθνικής μας αυτογνωσίας και συνείδησης. Και, ακόμη, της ενδυνάμωσης της πίστης και της θέλησης μας να αγωνιστούμε για τις αρχές και τα ιδεώδη για τα οποία αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν τόσοι και τόσοι συμπατριώτες μας σε όλη τη διαδρομή της ιστορίας μας. Μια διαδρομή ποτισμένη με αίμα και δάκρυα υπέρ της ελευθερίας και της δικαίωσης της θυσίας και των αγώνων όλων των προηγούμενων γενεών του Ελληνισμού στην Κύπρο να στεριώσει και να επιβιώσει στην εσχατιά αυτή της ανατολικής Μεσογείου.

Ιδιαίτερα το 1974, πατρίδα και λαός έζησαν έναν εφιάλτη που συνεχίζεται και που συνεχίζει να μας βασανίζει μέχρι σήμερα. Τον εφιάλτη του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Έναν εφιάλτη που ζει και θα ζει μέσα μας, όσος χρόνος και αν περάσει, όσο οι βουνοκορφές του Πενταδάκτυλου και όλων των σκλαβωμένων εδαφών μας θα στενάζουν κάτω από την μπότα του βάρβαρου ξένου εισβολέα, όσο οι χαροκαμένες μάνες θα εξακολουθούν να χύνουν πικρό δάκρυ πάνω από τους τάφους των αμούστακων αλλά γενναίων παλικαριών μας, που τόσο πρόωρα και τόσο τραγικά κόπηκε η πορεία και το νήμα της ζωής τους.

Αναφέρομαι στη συνέχεια και όπως τους αξίζει, χωριστά στους ήρωες των Χολετριών με τη σειρά που είναι καταγεγραμμένοι στην ιστοσελίδα της κοινότητας:

Ο Θεόδωρος Ζήνωνος Χριστοφίδη, ένας άνθρωπος με πολλά ψυχικά και πνευματικά χαρίσματα και γεμάτος πατριωτισμό, μυήθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων σε ηλικία 19 χρόνων. Έπαιρνε μέρος σε ενέδρες, έκρυβε οπλισμό και βοηθούσε με αυτοθυσία καταζητούμενους. Τα ξημερώματα της 30ης Ιουλίου 1957 φάλαγγα στρατιωτικών οχημάτων των Άγγλων φτάνουν στο χωριό. Η πολιτικοφυλακή του χωριού έδωσε σύνθημα και ο Θεόδωρος μαζί με άλλους αγωνιστές τους περίμεναν στην έξοδο του χωριού. Εκεί μια χειροβομβίδα που κρατούσε ο Θεόδωρος εξερράγη με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο.

Ο Δημοσθένης Περικλέους είχε ως επάγγελμα τη γεωργία. Τον Φεβράρη του 1964, καθώς επέστρεφε στο χωριό με τα δύο του γαϊδουράκια φορτωμένα με ξύλα, μια ομάδα Τούρκων από την Σταυροκόνου τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Ο Δημοσθένης άφησε τρία παιδιά ορφανά. Ήταν μόνο 32 χρόνων.

Η Γαλάτεια Ζήνωνος σκοτώθηκε από τα βλήματα βόμβας που έριξαν οι Τούρκοι στασιαστές κατά τη διάρκεια της μεγάλης μάχη στο Κτήμα της Πάφου το 1964. Ήταν μόλις 16 χρονών. Στην ίδια μάχη τραυματίστηκε και ο Αριστόδημος Παζίλιος.

Και τώρα στους Κυριάκο και Σωτήρη Παπαλαζάρου, παιδιά της εμβληματικής, αλλά σεμνής μορφής της κοινότητας, του ιερέα Νεοφύτου Παπαλαζάρου και της πρεσβυτέρας Αγαθονίκης Παπαλαζάρου που έφυγε από τη ζωή πέρσι στις 31 Οκτωβρίου.

Την 1η Ιουλίου 1973, κόπηκε το νήμα της ζωής του Κυριάκου Παπαλαζάρου, δυστυχώς, από ελληνικό χέρι. Ήταν η περίοδος που το μίσος είχε τυφλώσει τους Κύπριους. Ο πόνος όμως της οικογένειας Παπαλαζάρου δεν ήταν γραφτό να σταματήσει εδώ. Ο Σωτήρης, μεγαλύτερος αδελφός του Κυριάκου, σπούδαζε ιατρική στη Ρωσία και το μαύρο καλοκαίρι του 1974 ήταν για διακοπές στη Κύπρο. Κατά τη διάρκεια της τούρκικης εισβολής, ο Σωτήρης έτρεξε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της πατρίδας. Έπεσε πολεμώντας στη μάχη της Επισκοπής, στις 20 Ιουλίου του 1974.

Ο ήρωας Φειδίας Στόκκου γεννήθηκε στα Χολέτρια το 1952. Μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή της αστυνομίας, έγινε λοχίας και υπηρετούσε στην προεδρική φρουρά, όταν πρόεδρος ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Στις 15 Ιουλίου του 1974, κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου, έπεσε στο Προεδρικό Μέγαρο.

Ο ήρωας Αριστόδημος Χαραλάμπους Παζίλιος, τραυματίστηκε σοβαρά στις 9 Μαρτίου 1964, όταν άρχισαν οι διακοινοτικές ταραχές. Ο σοβαρός τραυματισμός του τον ταλαιπώρησε για τρία χρόνια. Απεβίωσε στις 30 Μαρτίου του 1966, σε ηλικία 66 χρόνων.

Ο ήρωας Αντρέας Ιακώβου γεννήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1954 στα Χολέτρια. Κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής, στις 20 Ιουλίου 1974 και ενώ υπηρετούσε σε στρατόπεδο στη Λευκωσία, κάηκε με βόμβα ναπάλμ. Τα σοβαρά τραύματα σε όλο του το σώμα  τον ταλαιπώρησαν μέχρι το τέλος της ζωής του, τον Δεκέμβριο του 2014.

Μαζί τιμούμε σήμερα όλα τα παλληκάρια των Χολετριών που προσφέρθηκαν να προασπίσουν την ελευθερία και τη δημοκρατία, στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, στις διακοινοτικές ταραχές του 1963-64, στις μάχες μετά της Τηλλυρίας, στην αντίσταση κατά του πραξικοπήματος και στον αγώνα της προδομένης ιδιαίτερης πατρίδας μας εναντίον του βάρβαρου τουρκικού Αττίλα.

«Πέρα από τους επώνυμους ηρωικούς νεκρούς δεκάδες είναι οι ανώνυμοι αφανείς ήρωες γιοι της γης των Χολετριών που έλαβαν ενεργά μέρος στους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας», έγραψε ο Παπαλάζαρος.

Σε όλους καταθέτουμε  τα δάφνινα στεφάνια της ευγνωμοσύνης και του θαυμασμού μας. Παράλληλα όμως συναισθανόμαστε και την ευθύνη που μας βαραίνει ενώπιον της σημερινής και της αυριανής νεολαίας της πατρίδας μας, για να φανούμε αντάξιοι του δικού τους ηθικού και ψυχικού αναστήματος.

Τιμώντας τους ήρωες και μάρτυρες μας, οδηγούμε τη σκέψη μας στους πολυαγαπημένους τόπους μας που κατέχονται παράνομα από τα στρατεύματα του Αττίλα, στα ιερά και τα όσια μας, στους τάφους των προγόνων μας. Θυμόμαστε και τιμούμε όλους τους νεκρούς και μάρτυρες μας, τους αγνοουμένους, τους αιχμαλώτους, τους εγκλωβισμένους, τους πρόσφυγες και όλους τους άλλους παθόντες της τραγωδίας που έζησε η Κύπρος το καλοκαίρι του 1974.

Η θυσία των ηρώων οφείλει να γιγαντώνει την αποφασιστικότητά μας για το δίκαιο και την αξιοπρέπειά μας. Ο Ελληνισμός της Κύπρου συνεχίζει να δοκιμάζεται σκληρά, λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής και των συνεπειών της, ενώ η Τουρκία προσπαθεί συνεχώς να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα με την παρουσία πλωτών της μέσων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου και τις έρευνες και τις γεωτρήσεις στις οποίες προβαίνει παραβιάζοντας προκλητικά το διεθνές δίκαιο.  

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες για εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο κυπριακό πρόβλημα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συναισθανόμενος την κρισιμότητα των καιρών, καταβάλλει συστηματικές και επίμονες προσπάθειες για επίλυση του εθνικού μας προβλήματος. Ενεργώντας σε αυτό το πλαίσιο υπέβαλε μια σειρά άτυπων ιδεών και προτάσεων για διευκόλυνση της διαδικασίας, που είχαν ως συνέχεια την αποδοχή από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη κ. Μουσταφά Ακιντζί όσον αφορά τη σύγκληση άτυπης διάσκεψης στο πρότυπο του Κραν Μοντανά, ως ακριβώς είχε εισηγηθεί η πλευρά μας στη βάση ενός πλαισίου προτάσεων που καταθέσαμε γραπτώς στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, με επιστολή μας ημερομηνίας 14 Ιουνίου 2019.

Για τις λεπτομέρειες και τον χρόνο σύγκλησης μας τέτοιας διάσκεψης, διευθετήθηκε μάλιστα συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον κ. Ακιντζί στις 9 Αυγούστου.

Σε όποια όμως περίπτωση θα πρέπει να καταστεί κατανοητό από όλες τις πλευρές, και ιδιαίτερα από την τουρκική, ότι δεν είναι δυνατό να επαναρχίσει η όποια διαδικασία εφόσον η Τουρκία θα συνεχίσει να εμμένει στην καθ’ όλα προκλητική στάση της εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και των Χωρικών Υδάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και των υποδείξεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της διεθνούς κοινότητας.

Δε νοείται οποιαδήποτε ειρηνευτική διαδικασία να λαμβάνει χώρα όταν ένα εκ των μερών προβαίνει σε προκλητικές για την ειρήνη ενέργειες.

Τιμώντας τους ήρωες μας, διατρανώνουμε για μια ακόμη φορά την ισχυρή πίστη στα δίκαια μας και διακηρύσσουμε την αποφασιστικότητα μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για την ελευθερία του λαού μας και την τελική δικαίωση, επιτελώντας το χρέος μας έναντι στις απελθούσες και κυρίως στις επερχόμενες γενεές του ελληνισμού της Κύπρου να αποκαταστήσουμε την ιστορική συνέχεια στον τόπο μας. 

Ο τόπος μας, η Κύπρος μας, δεν αντέχει άλλο διχασμό ούτε άλλο χρόνο έχουμε χωρίς ενότητα.  Δόξα και τιμή στους ήρωες των Χολετριών, δόξα και τιμή σε όλους τους ήρωες μας.

----------------------------

(ΡΜ/ΜΓ)