Ανακοινωθέντα

Με αισθήματα δέους και βαθειάς συγκίνησης απευθύνουμε σήμερα το ύστατο χαίρε σε ένα ακόμη παλληκάρι μας που αντιστάθηκε ηρωικά στις ορδές του Αττίλα το 1974 και δεν δίστασε να προσφέρει και την ίδια του τη ζωή του για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας. Ο Άδωνις Χριστοφόρου από την Άχνα, με γονείς το Δήμο και την Αναστασία Χριστοφόρου, ύψωσε υπερήφανος το ανάστημα του μπροστά στον Αττίλα και είπε «όχι» στα επελαύνοντα και υπέρτερα σε αριθμό και οπλισμό στρατεύματα του, δίνοντας προς όλους μοναδικό παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας. 

Η σκέψη μας ταξιδεύει σήμερα στα κατεχόμενα μας εδάφη. Κυρίως στις βουνοκορφές του Πενταδακτύλου όπου πολέμησε και θυσιάστηκε ο Χριστοφόρου, με τα περήφανα κάστρα και τις άλλες ομορφιές. Στα δαντελωτά ακρογιάλια της Κερύνειας και των γύρω περιοχών, από τον Κορμακίτη μέχρι και τον Απόστολο Ανδρέα. Στα ιερά και τα όσια μας που συλήθηκαν από τον Αττίλα. Στα αγαπημένα χωριά και τις πόλεις μας σε όλα τα τουρκοκρατούμενα εδάφη μας. Στους νεκρούς, τους αγνοουμένους, τους αιχμαλώτους, τους εγκλωβισμένους, τους πρόσφυγες και τους άλλους παθόντες.

Δεν ξεχνούμε το δράμα που έζησε η πατρίδα, δεν ξεχνούμε την προδοσία και την καταστροφή. Και ενδυναμώνουμε τη θέληση και την αποφασιστικότητα μας να εργαστούμε για μια λύση  που θα τερματίζει την κατοχή και θα επανενώνει την πατρίδα μας, μια λύση που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες του κάθε πολίτη σε συνθήκες ελευθερίας, ασφάλειας και κοινής ευημερίας.

Δεν μπορούμε τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων στο νησί μας. Τα συρματοπλέγματα, την κατοχή, την παραβίαση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων μας, και είναι χρέος μας να μην παύσουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για τον τερματισμό της. Θέλουμε μια Κύπρο ελεύθερη,  δημοκρατική και ειρηνική που να δίνει προοπτική για ένα πιο ελπιδοφόρο και σίγουρο μέλλον, αντάξιο των προσδοκιών και των οραματισμών όλων μας.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δικαιώσουμε τη θυσία του Άδωνη Χριστοφόρου και των άλλων παλληκαριών μας που θυσιάστηκαν για την απόκρουση του τουρκικού Αττίλα. Μας θλίβει ιδιαίτερα το γεγονός ότι μπροστά μας, στο κιβώτιο μέσα που είναι σκεπασμένο με τις δυο σημαίες, βρίσκεται μόνο ένα από τα οστά του ήρωα. Εντοπίστηκε πεταγμένο σε ανοικτό χώρο στο χωριό Βουνό, δίπλα από ένα νεόκτιστο σπίτι. Σκεφτείτε ποια μεταχείριση είχε η σορός του ήρωα μετά το θάνατο του. Αν είναι δυνατό μετά από 44 χρόνια να βρίσκονται οστά αγνοουμένων μας πεταγμένα σε ανοικτούς χώρους και η Τουρκική πλευρά να μην συνεργάζεται όσο πρέπει και επιβάλλεται για την επίλυση του ανθρωπιστικού αυτού προβλήματος.

Ο Άδωνις Χριστοφόρου γεννήθηκε  στις 10 Αυγούστου 1955, ήταν άγαμος και διέμενε μαζί με τους γονείς και τα αδέλφια του στην Άχνα. Στις 20 Ιουλίου 1974, ημερομηνία κατά την οποία άρχισε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Χριστοφόρου υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 399 Τάγμα Πεζικού με το βαθμό του Λοχία,  η έδρα του οποίου βρισκόταν στο Μπογάζι Αμμοχώστου.  Ήταν τοποθετημένος στον 3^ον Λόχο.

Όταν χαράματα στις 20 Ιουλίου 1974 άρχισαν οι πρώτοι βομβαρδισμοί από τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα, το 399 Τάγμα Πεζικού  έλαβε οδηγίες να ετοιμαστεί άμεσα για ανάληψη αποστολής.

Λίγο πριν από το μεσημέρι όλοι οι άνδρες της μονάδας, αναχώρησαν για την περιοχή Δικώμου-Άσπρης Μούττης-Συγχαρί, όπου ήταν ακροβολισμένο το 361 Τάγμα Πεζικού, για να βοηθήσουν μαζί στην αντιμετώπιση των εισβολέων που είχαν και την βοήθεια ένοπλων Τουρκοκυπρίων. 

Καθ΄ οδόν προς το Δίκωμο συνάντησαν τουρκική ενέδρα μεταξύ  των χωριών Αγκαστίνας και Τζιάους. Οι άνδρες του 399 Τάγματος Πεζικού αφού κατέβηκαν από τα οχήματα τους, συνήψαν μάχη με τους Tουρκοκύπριους και εξουδετέρωσαν την αντίσταση τους. Ακολούθως συνέχισαν την πορεία τους και έφθασαν στην περιοχή Δικώμου – Άσπρης Μούττης – Συγχαρί, όπου επάνδρωσαν αμυντικές θέσεις.

Στις 22 Ιουλίου αριθμός ανδρών του τάγματος, ανάμεσα τους και ο Χριστοφόρου, έλαβαν οδηγίες και κινήθηκαν προς την Άσπρη Μούττη, όπου υπήρχαν τουρκικά φυλάκια που διέθεταν όλμους και άλλα βαρέα όπλα, με τα οποία κτυπούσαν συνεχώς όλη την περιοχή Δικώμου.

Φθάνοντας εκεί, οι άνδρες του 399 Τάγματος Πεζικού δέχτηκαν μεγάλη και συντονισμένη επίθεση από τα τουρκικά στρατεύματα.  Άμεσα οι άνδρες του τάγματος ανταπέδωσαν τα πυρά και αμύνονταν σθεναρά. Στην εξέλιξη όμως της ημέρας ξέσπασε στην περιοχή πυρκαγιά, η οποία κινείτο προς τις θέσεις των ανδρών της Εθνικής Φρουράς. Προ του άμεσου κινδύνου εγκλωβισμού στις φλόγες και υπό το βάρος της υπεροπλίας των τουρκικών στρατευμάτων, διατάχτηκε οπισθοχώρηση. Αυτή πραγματοποιήθηκε κατά ομάδες για περισσότερη ασφάλεια των στρατιωτών.  Ο Χριστοφόρου με ομαδάρχη έναν Ανθυπολοχαγό έφθασε σε κοιλάδα έξω από το Συγχαρί όπου ήταν ακροβολισμένη η 181 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού, με την οποία και ενώθηκαν.

Το απόγευμα της επομένης μέρας και αφού στα γύρω υψώματα έφθασε μεγάλος αριθμός τούρκων στρατιωτών, αποφασίστηκε όπως ολόκληρη η μοίρα μετακινηθεί αφού ήταν εύκολος στόχος, λόγω του εγκλωβισμού της σε κοιλάδα και της συγκέντρωσης τουρκικών στρατευμάτων στα γύρω υψώματα.

Ενώ άρχισε η μετακίνηση της μοίρας και τα πρώτα οχήματα διήνυσαν απόσταση περίπου 200 μέτρων, τα τουρκικά στρατεύματα πραγματοποίησαν μεγάλη επίθεση κινούμενα σε σχήμα πετάλου για τον πλήρη εγκλωβισμό της μοίρας. Η μόνη διέξοδος ήταν προς τις ελεγχόμενες  από τα τουρκικά στρατεύματα περιοχές, αφού το πέρασμα προς τις ελεύθερες ήταν στην ακτίνα δράσης όλων των τύπων των όπλων των τούρκων στρατιωτών.

Ο Χριστοφόρου θεάθηκε να κατέρχεται από το όχημα στο οποίο είχε επιβιβαστεί και να λαμβάνει θέση μάχης. Δεν θεάθηκε να τραυματίζεται αλλά ούτε και να συλλαμβάνεται αιχμάλωτος, όταν μετέπειτα η μοίρα περικυκλώθηκε ολοκληρωτικά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας του κράτους, αριθμός στρατιωτών κατόρθωσε να απομακρυνθεί και να αποφύγει τη σύλληψη.

Κυρίες και Κύριοι,

Γνωρίζετε όλοι πόσο τραγική είναι η πτυχή των αγνοουμένων. Πατεράδες, μητέρες, ακόμα και παιδιά πεθαίνουν με την αγωνία και τον πόνο της εξαφάνισης των αγαπημένων τους. Εξακολουθούν να αγνοούνται ακόμα 853 συμπατριώτες μας, οι περισσότεροι δηλαδή από όσους αρχικά καταχωρήθηκαν στον κατάλογο της Διερευνητικής Επιτροπής για την εξιχνίαση της τύχης τους.

Οι ευθύνες της Τουρκίας είναι τεράστιες και θα πρέπει να τις αναλάβει εξ ολοκλήρου. Το πλέον σημαντικό είναι να επιτρέψει τις εκταφές στις λεγόμενες στρατιωτικές ζώνες χωρίς οποιουσδήποτε περιορισμούς, καθώς και την πρόσβαση ανεξάρτητων ερευνητών στα αρχεία του τουρκικού στρατού, όπου με βεβαιότητα υπάρχουν στοιχεία για πολύ περισσότερες περιπτώσεις αγνοουμένων μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στη δίκαιη απαίτηση των συγγενών για διακρίβωση της τύχης των αγαπημένων τους.

Είναι επίσης υποχρέωση της Τουρκίας να δώσει όλες τις πληροφορίες που κατέχει για τη μετακίνηση λειψάνων από τους αρχικούς χώρους ταφής, σε άλλους που εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστοι. Οι ευθύνες δεν μπορούν να αποσιωπηθούν μετακινώντας λείψανα. Οι συγγενείς έχουν πλήρες και διεθνώς κατοχυρωμένο δικαίωμα να πάρουν όλες τις απαντήσεις για την τύχη των αγαπημένων τους, και αυτό χωρίς εκπτώσεις.

Γι’ αυτό και εμείς σε κάθε περίπτωση τονίζουμε ότι η Τουρκία θα πρέπει επιτέλους να ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο.  Όπως και στην ανάγκη εξεύρεσης λύσης του κυπριακού προβλήματος το οποίο παραμένει άλυτο εξαιτίας αποκλειστικά της αδιαλλαξίας και της αρνητικότητας της.

‘Όπως προανέφερα, η σημερινή κατάσταση πραγμάτων στο νησί δεν μπορεί να αποτελεί λύση, ούτε για τους Ελληνοκύπριους, ούτε για τους Τουρκοκύπριους. Στο πρόσφατο άτυπο δείπνο του με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη κ Ακκιντζί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βεβαίωσε πως η πλευρά μας είναιέτοιμη για συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο στο οποίο διακόπηκαν τον περασμένο Ιούλιο στο Γκραν Μοντανά. Και αναμένουμε τώρα να πληροφορηθούμε από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών τις εκτιμήσεις και αποφάσεις του για το πως μπορούμε να προχωρήσουμε στην προσπάθεια για εξεύρεση λύσης. 

Συμπατριώτες, Συμπατριώτισσες,

Οι γονείς του Άδωνη Χριστοφόρου απεβίωσαν χωρίς να θάψουν το παιδί τους. Έφυγαν με την πίκρα και το παράπονο της εξαφάνισης του. Μαζί μας είναι όμως τα επτά αδέλφια του: Η Αίγλη, ο Ανδρέας, ο Άρης, η Αγνή, ο Αντώνης, η Αριστέα και η Αυγή μαζί με τα δικά τους παιδιά και άλλους συγγενείς, προς τους οποίους εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια μαζί με το θαυμασμό μας για την ηρωική του θυσία και προσφορά προς την πατρίδα μας.

Αιώνια ας είναι η μνήμη του. 

------------------------------

(ΑΧΕΙ)